Rozpoczynamy Wielki Post. W tym roku, naznaczonym tak bardzo oczekiwaną beatyfikacją papieża Jana Pawła II, będzie to przeżywanie szczególne, z przypomnieniem osoby i nauczania Papieża Polaka. Oczywiście, wielkopostny program modlitewny jest ten sam - to dużo modlitwy, nabożeństwa Drogi Krzyżowej i „Gorzkich żali”, to śpiewy wielkopostne, pasyjne, które wprowadzają nas w świat współczucia z Jezusem, stającym przed nami w swoim cierpieniu, ponoszonym dla zbawienia świata, dla odkupienia człowieka. Bo przecież tajemnica Odkupienia towarzyszy chrześcijanom w życiu cały czas, jest tajemnicą naszej wiary. Zbawiciel świata, obiecany Mesjasz, przychodzi, by swoją zbawczą mocą objąć ludzkość. Według nauki objawionej, wszyscy ludzie na ziemi są dziećmi Boga, naznaczonymi podobieństwem do Niego. Cały świat stworzony nosi znamię Stworzyciela. „I widział Bóg, że było dobre...” (por. Rdz 1) - to zdanie opiewające działalność Boga Stwórcy. A potem to „dobre” zostało włączone w świat działania człowieka - obrazu Boga, który ma panować nad stworzeniem w Bożym imieniu. To wielki plan Boga, w którym kluczową rolę odgrywa Osoba, nauka i przykład życia Jezusa Chrystusa oraz działanie Ducha Świętego. Całość dzieła stworzenia, odkupienia i uświęcenia skupia się jak w soczewce w Osobie Jezusa Chrystusa, a kontynuatorem tego „programu” jest Kościół przez Niego ustanowiony.
W tę tajemnicę, w jej przełożenie na życie, wpisuje się dziś bardzo czytelnie postać ukochanego przez świat papieża Polaka Jana Pawła II. Beatyfikacja jest wielkim uhonorowaniem jego życia. Nadaje mu blask Bożej chwały. Wobec tajemnicy Zmartwychwstania Pańskiego, wobec tajemnicy Bożego Miłosierdzia, którą przeżywamy w Kościele po Świętach Wielkiej Nocy, a którą tak bardzo uwypuklił Ojciec Święty Jan Paweł II, jego wyniesienie na ołtarze jest dla nas czymś bardzo oczekiwanym i potrzebnym. Przypominamy sobie te okrzyki wznoszone na Placu św. Piotra już w dniu pogrzebu tego Papieża - „Santo subito!” - Święty natychmiast! On sam na pewno tego nie przewidywał, gdy mówił światu o krakowskich Łagiewnikach - o świątyni Bożego Miłosierdzia i o iskrze Bożego Miłosierdzia, która stamtąd Kościołowi zaświeci. Zaświeci światu raz jeszcze 1 maja, podczas beatyfikacji Jana Pawła II przez jego następcę na Stolicy Piotrowej - Benedykta XVI.
Wielki Post, który rozpoczyna się od Środy Popielcowej, prowadzi chrześcijan do tajemnicy Zmartwychwstania, ale i do wielkiej tajemnicy Bożego Miłosierdzia. Uświadamia nam również sens tej beatyfikacji. Kościół wynosi bowiem na ołtarze człowieka pełnego cnót chrześcijańskich, który żył w nieustannej łączności z Chrystusem, który wykorzystał działanie sakramentów i poprzez wielką modlitwę, wyrzeczenia i pokutę zbliżył się w sposób najpełniejszy do Boga i do źródeł Jego Miłosierdzia.
Tajemnica naszej wieczności, obecna w Wielkim Poście, tak łatwo umyka nam sprzed oczu. Jesteśmy zagonieni, zatroskani o sprawy doczesne, zafascynowani współczesną techniką oraz wieloma możliwościami, jakie ona daje - ale przecież poza tym wszystkim jest Boże przeznaczenie człowieka właśnie do życia wiecznego! Dlatego człowiek powinien już tu, na ziemi, zatapiać swoje życie w Bogu, analizować tak często dawane nam przez Pana Boga znaki, poszerzać swoją świadomość Boskiej rzeczywistości i tym sposobem bardziej przygotowywać się do swojej wieczności. Ale nade wszystko człowiek winien ukochać Boga i żyć miłością do swojego bliźniego - to jest nasz bilet wstępu do królestwa Bożego, gdzie znajdziemy swoje spełnienie.
Beatyfikacja Jana Pawła II dla nas, Polaków, powinna być wielkim odnowieniem naszej wiary. Przypomnieniem, że w Chrystusowym Kościele złożone są niesamowite dary, ale to od nas zależy, czy i jak z nich skorzystamy. Jedno jest pewne: Pan Bóg wraz z Jezusem Chrystusem czeka na każdego z nas ze swoją łaską, a Duch Święty może uświęcić nasze życie indywidualne i społeczne. Tylko zechciejmy to zauważyć.
Abp Adrian Galbas zwrócił się do Stolicy Apostolskiej z wnioskiem o wymierzenie najwyższej kary przewidzianej w prawie kanonicznym dla duchownego - wydalenia ze stanu kapłańskiego, a we wszystkich kościołach archidiecezji zostanie odprawione nabożeństwo ekspiacyjne - czytamy w przesłanym KAI komunikacie Archidiecezji Warszawskiej.
Przeczytaj także: Abp Adrian Galbas: Jestem zdruzgotany wiadomością, że jeden z moich księży brutalnie zamordował człowieka
Każda niedziela, każda niedzielna Eucharystia niesie ze sobą przygotowany przez Kościół do rozważań fragment Pisma Świętego – odpowiednio dobrane czytania ze Starego i Nowego Testamentu. Teksty czytań na kolejne niedzielę w rozmowie z Aleksandrą Mieczyńską rozważa bp Andrzej Przybylski.
Bóg rzekł do Abrahama: «Głośno się rozlega skarga na Sodomę i Gomorę, bo występki ich mieszkańców są bardzo ciężkie. Chcę więc zstąpić i zobaczyć, czy postępują tak, jak głosi oskarżenie, które do Mnie doszło, czy nie; dowiem się». Wtedy to dwaj mężowie odeszli w stronę Sodomy, a Abraham stał dalej przed Panem. Podszedłszy do Niego, Abraham rzekł: «Czy zamierzasz wygubić sprawiedliwych wespół z bezbożnymi? Może w tym mieście jest pięćdziesięciu sprawiedliwych; czy także zniszczysz to miasto i nie przebaczysz mu przez wzgląd na owych pięćdziesięciu sprawiedliwych, którzy w nim mieszkają? O, nie dopuść do tego, aby zginęli sprawiedliwi z bezbożnymi, aby stało się sprawiedliwemu to samo, co bezbożnemu! O, nie dopuść do tego! Czyż Ten, który jest sędzią nad całą ziemią, mógłby postąpić niesprawiedliwie?» Pan odpowiedział: «Jeżeli znajdę w Sodomie pięćdziesięciu sprawiedliwych, przebaczę całemu miastu przez wzgląd na nich». Rzekł znowu Abraham: «Pozwól, o Panie, że jeszcze ośmielę się mówić do Ciebie, choć jestem pyłem i prochem. Gdyby wśród tych pięćdziesięciu sprawiedliwych zabrakło pięciu, czy z braku tych pięciu zniszczysz całe miasto?» Pan rzekł: «Nie zniszczę, jeśli znajdę tam czterdziestu pięciu». Abraham znów odezwał się tymi słowami: «A może znalazłoby się tam czterdziestu?» Pan rzekł: «Nie dokonam zniszczenia przez wzgląd na tych czterdziestu». Wtedy Abraham powiedział: «Niech się nie gniewa Pan, jeśli rzeknę: może znalazłoby się tam trzydziestu?» A na to Pan: «Nie dokonam zniszczenia, jeśli znajdę tam trzydziestu». Rzekł Abraham: «Pozwól, o Panie, że ośmielę się zapytać: gdyby znalazło się tam dwudziestu?» Pan odpowiedział: «Nie zniszczę przez wzgląd na tych dwudziestu». Na to Abraham: «Niech mój Pan się nie gniewa, jeśli raz jeszcze zapytam: gdyby znalazło się tam dziesięciu?» Odpowiedział Pan: «Nie zniszczę przez wzgląd na tych dziesięciu».
Proces synodalny trwa, a Stolica Apostolska oczekuje dalszej transformacji Kościoła. Bardzo często słyszy się dziś opinie, że Kościół przeżywa kryzys i że jest potrzebna reforma. Na czym ta reforma ma polegać?
W każdej epoce były takie kryzysy dlatego, że walkę dobra ze złem każde pokolenie podejmuje na nowo. Każde pokolenie i każdy człowiek musi podejmować tę walkę ze złem, dlatego ten kryzys będzie obecny zawsze. Kościół musi się stale reformować, ale prawdziwa reforma Kościoła nie polega na zmianie struktur, bo to jest drugorzędna sprawa. Podstawową sprawą jest nawrócenie ludzkich serc. I tę reformę należy zacząć od siebie, od swojego życia duchowego i fizycznego, od swojego stosunku do bliźnich, od swojego stosunku do żywych obowiązków, do społeczeństwa, do kultury, do polityki, do posiadania i używania dóbr doczesnych. Każdy musi zacząć reformę od siebie – nie żądać od papieża czy biskupa, by zmieniał obowiązujące w Kościele zasady. Potrzebne jest dziś bowiem nawrócenie wszystkich – polskich rodzin, by byli prawdziwymi naśladowcami Jezusa Chrystusa. Potrzebne jest nawrócenie naszej polskiej młodzieży - ideowo i moralnie. Potrzebne jest też nawrócenie naszych polityków, aby myśleli kategoriami „dobra wspólnego” - tzw. „bonum commune” [łac] - w kontekście filozofii i etyki, odnosi się do korzyści i pomyślności, które dotyczą całej społeczności, a nie tylko jednostek. Pojęcie to ma głębokie korzenie w historii i jest fundamentalne w prawie kanonicznym oraz świeckim. Potrzebne jest nawracanie pracowników, urzędników, lekarzy, duchownych, nauczycieli i wszystkich innych. Nawrócenie potrzebne jest każdemu z nas.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
