Reklama

Harcerska Komunia z Bogiem (4)

Stulecie harcerskiej służby Bogu

Niedziela przemyska 34/2011

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Metoda i model wychowania skautowego szybko został dostosowany do pracy z dziewczętami, którą rozpoczęła najpierw siostra Baden-Powella Agnes, a później żona generała Bi-Pi - Olane St. Clair. Opracowała ona, na podstawie podręcznika „Skauting dla chłopców”, podręcznik dla dziewcząt pt. „Dziewczęta przewodniczki”, wydany w 1912 r.
Kolejnym krokiem było dostosowanie metody do pracy z dziećmi młodszymi, podręcznik, ze względu na specyfikę, musiał zawierać wskazania dla instruktorów (skautmistrzów). Opracowania tego dokonał sam Bi-Pi, nadając mu tytuł „Wilczęta” (1916 r.).
Dynamiczny rozwój idei skautowej zaskoczył nawet samego pomysłodawcę. Szeroko i szybko postępująca ekspansja tej idei zmusiła wychowawców do stworzenia zrębów organizacji. Powodzenie metody wśród młodzieży i wychowawców w Królestwie Brytyjskim natychmiast odbiło się echem w całym świecie, powodując powstawanie i rozwój skautingu w różnych krajach. Bardzo szybko dotarła ta idea także na ziemie polskie, gdzie - mimo iż formalnie Polska nie istniała na arenie międzynarodowej, podzielona przez zaborców - znalazła żyzny grunt dla szybkiego rozwoju.
Podłoże i grunt wychowawczy ruchu na przeciągu dziesięcioleci formował głęboko zaangażowany już od samego początku Kościół. „Początki ruchu skautowego i organizacji harcerskiej związane są z religią - chciałoby się powiedzieć „de iure i de facto”, z natury i od początku, szczególnie silnie w Polsce”. Włączenie się kapłanów w wychowanie prowadzone metodą harcerską miało kilka istotnych kierunków: przede wszystkim aspekt praktyczny - liturgiczny, związany z pełną posługą sakramentalną wśród braci harcerskiej, formami duszpasterskimi, oraz bogato rozwijającą się tradycją harcerską, będącą odzwierciedleniem liturgii i tradycji chrześcijańskiej. Bardzo istotny dla wychowania religijnego harcerzy stał się czynnik zaangażowania się instruktorskiego księży w tworzenie wspólnoty Kościoła pośród jednostek skautingu, a później harcerstwa. Godnym zauważenia jest fakt tworzenia i pielęgnowania głębokiej, typowo polskiej tradycji i obrzędowości, ubogaconej przez metodykę harcerską wybiegającą na przeciw potrzebom duchowym harcerzy i harcerek. Na początku XX wieku Kościół kładł szczególny nacisk na liturgiczny i pełen tradycji aspekt życia religijnego, pokładając w tym nadzieję na przetrwanie wiary w zagrożonym działaniami wyniszczającymi zaborców narodzie polskim.
Wiadomość o skautingu dotarła na ziemie polskie już w 1909 roku, 16 i 17 listopada we Lwowie dziennik „Słowo Polskie” zamieścił dwa artykuły: pierwszy pt. „Bi-bi”, drugi „Bi-es”, autorstwa długoletniego zasłużonego sekretarza londyńskiego Towarzystwa Literackiego - Edmunda Naganowskiego, o powstałej przed niecałym rokiem, ale prężnie rozwijającej się organizacji młodzieży zwanej skautingiem. W rok później kolejne informacje podano w warszawskim czasopiśmie, „Świat”. Równocześnie dokonało się pierwsze spotkanie Andrzeja Makowskiego, przyszłego założyciela skautingu w Polsce, z myślą, a później z osobą generała Bi-Pi. W tym czasie Małkowski otrzymuje zadanie przetłumaczenia książki „Skauting dla chłopców”. Tłumaczenie to - zanim zostało wydane jako podręcznik - rozpowszechnia w czasie wykładów wygłoszonych na kursie „Sokoła”.
Już od 1910 roku we Lwowie powstają pierwsze drużyny sokolo-skautowe. Zanim jednak ukazał się pierwszy rozkaz Małkowskiego, uważany za symboliczny początek harcerstwa na ziemiach polskich - 22 maja 1911 roku we Lwowie - szereg istniejących już organizacji młodzieżowych o charakterze narodowo-wyzwoleńczych, sprawnościowo-sportowych, ideowo-wychowawczych i religijnych stanowiło podwaliny powstania jednego z najprężniej działających i rozwijających się ruchów, jakim stało się harcerstwo.
Harcerstwo powstało jako synteza kilku strumieni wielkiego prądu narodowo-wychowawczego, skauting jest jednym z jego źródeł genetycznych. Oceniając miejsce, szybką ekspansję i popularność skautingu w wychowawczych potrzebach i nadziejach młodzieży, można powiedzieć, że prawdopodobnie bez skautingu powstałby w Polsce jakiś ruch podobny do harcerstwa, w następstwie rozwoju tych idei i metod wychowawczych, jakie rodziły się w Polsce. Harcerstwo nie jest organizacją religijną, ale też nie jest zrzeszeniem areligijnym, laickim. Jest organizacją wychowawczą, zmierzającą do integralnego wychowania człowieka. Twórca skautingu światowego i inicjatorzy harcerstwa w Polsce, widzieli bardzo wyraźnie rolę religii w procesie wychowawczym „jako podstawową sferę osobowości każdego skauta, jako wartość porządkującą całe życie młodego czło

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2011-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Lexy Chaplin: Jezu, ufam Tobie!

2025-03-16 12:32

[ TEMATY ]

wiara

świadectwo

plan

Jezu ufam Tobie

Lexy Chaplin

Magdalena Pieczonka, CC BY 3.0, commons.wikimedia.org

Lexy Chaplin - znana polska youtuberka, influencerka oraz freak fighterka. Zapytana o to, co powiedziałaby gdyby miała tylko 10 sekund uwagi, odpowiedziała "Jezu ufam Tobie!". Zachęca, by ufać Panu i wierzyć w Jego plan.

CZYTAJ DALEJ

Panie! Naucz mnie modlić się!

2025-03-12 10:31

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Karol Porwich/Niedziela

Prośmy Boga, abyśmy w zabieganiu dnia codziennego, w chaosie informacyjnym znajdowali czas na modlitwę, która przemienia na lepsze nas samych, naszych bliskich i świat czyni lepszym.

Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dopełnić w Jeruzalem. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwu mężów, stojących przy Nim. Gdy oni się z Nim rozstawali, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, pojawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!» W chwili gdy odezwał się ten głos, okazało się, że Jezus jest sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie opowiedzieli o tym, co zobaczyli.
CZYTAJ DALEJ

Jak przygotować się do spowiedzi wielkopostnej?

2025-03-17 12:58

[ TEMATY ]

spowiedź

Karol Porwich/Niedziela

Wielki Post to często czas, w którym intensyfikujemy pracę nad swoim życiem duchowym. Podejmujemy wyrzeczenia, postanowienia i refleksje nad naszym życiem, pragnąć dobrze przygotować się na Święta Zmartwychwstania Pańskiego. Jednym z ważnych aspektów jest sakrament pokuty i pojednania. Oto kilka wskazówek, które pomogą Ci w dobrym przygotowaniu się do spowiedzi.

Spowiedź, według Katechizmu Kościoła Katolickiego, jest „sakramentem nawrócenia, ponieważ urzeczywistnia w sposób sakramentalny wezwanie Jezusa do nawrócenia, drogę powrotu do Ojca, od którego człowiek oddalił się przez grzech”.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję