Konsekracja (łac. „consecratio” - poświęcenie, przekazanie na własność Bogu) to uroczysta ceremonia zastrzeżona biskupowi, przez którą budynek zostaje przeznaczony do sprawowania kultu Bożego. Poświęceniu kościoła i ołtarza towarzyszą specjalne obrzędy podczas Mszy św., bo jest to „miejsce, gdzie gromadzi się wspólnota chrześcijańska, aby słuchać Słowa Bożego, zanosić modlitwy błagalne, wielbić Boga, a przede wszystkim sprawować sakramenty i gdzie przechowuje się Najświętszy Sakrament, jest szczególnym obrazem Kościoła, Świątyni Boga, zbudowanej z żywych kamieni” (Rytuał).
Konsekracja ukazuje, że jest to miejsce wybrane przez Pana Boga, w którym niebo spotyka się z ziemią. W ceremoniach występuje wiele symboli o głębokim znaczeniu. Biskup przekazuje klucze księdzu proboszczowi, jako pierwszy wprowadza wszystkich do poprzednio zamkniętej świątyni, skrapia wodą święconą ołtarz, zgromadzony lud i ściany jako przypomnienie sakramentu chrztu, który czyni nas świątynią Ducha Świętego. Po homilii namaszcza ołtarz i ściany kościoła w miejscu tzw. zacheuszek olejem krzyżma świętego. Przypomina to nam tradycję namaszczania proroków i królów w Starym Testamencie, a także samego Pana Jezusa, który dostąpił namaszczenia, aby odkupić ludzkość. W trakcie dokonuje się również niewidzialne namaszczenie Duchem Świętym. Następnie Biskup okadza ołtarz, ściany i wiernych, co symbolizuje, że od tego momentu modlitwa w tym kościele będzie wznosić się do Boga jak woń kadzidła. Potem zapalają się świece - symbol Jezusa Chrystusa, prawdziwej Światłości świata.
W niedzielę Zesłania Ducha Świętego 23 maja w Przybiernowie odbyły się uroczystości konsekracji świątyni filialnej pw. św. Floriana, której dokonał abp Andrzej Dzięga, metropolita szczecińsko-kamieński. Było to wielkie święto i historyczne wydarzenie w dziejach parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gryficach.
Proboszcz parafii ks. kan. Jerzy Sosna przedstawił historię powstania kościoła. 27 grudnia 2007 r. w trakcie wizyty duszpasterskiej w Przybiernowie Józef Gnosowski poinformował Księdza Proboszcza, że remiza strażacka jest do dyspozycji parafii. Ksiądz Proboszcz przeżył ogromne zaskoczenie, zdziwienie i radość. Już w tym dniu zapadła decyzja budowy kościoła. Dalsze plany na działanie i rozmowy konkretyzowały się. Już 26 lutego 2008 r. Rada Gminy Brojce podjęła uchwałę przekazania remizy i 0,5 ha ziemi pod budowę kościoła. Wkrótce został spisany akt notarialny. 5 marca 2009 r. Powiatowy Wydział Urbanistyki Architektury i Budownictwa w Gryficach zatwierdził projekt budowy. W ostatnią niedzielę marca 2009 r. mieszkańcy Przybiernowa z Księdzem Proboszczem zgromadzili się na terenie remizy, gdzie postawiono drewniany krzyż, aby poświęcić plac pod budowę i modlić się w intencji zaplanowanych prac. Budowę rozpoczęto 9 kwietnia 2009 r. Różne zespoły wykonawców pracowały, harmonijnie w dobrym tempie, a pracom towarzyszyła życzliwość ze strony urzędów. W przemówieniu ks. prob. Jerzy Sosna podziękował wszystkim za zrozumienie, wsparcie i pomoc w realizowaniu postawionego celu. W miejscu remizy patronem mógł zostać tylko św. Florian. Jego figurę umieszczono w niszy pomnika na placu kościelnym. Jest to serdeczny gest chrześcijański i historyczny, nawiązujący do przeszłości tych ziem i jej mieszkańców.
W homilii Ksiądz Arcybiskup podkreślił, że wspólnota parafialna przeżywa tu wyjątkową uroczystość Zesłania Ducha Świętego i konsekrację kościoła.
Mówił o roli, misji i dynamice Kościoła. Ukazał symbolikę otwarcia drzwi świątyni, która jest połączeniem wnętrza świątyni z tym, co jest na zewnątrz, spraw świeckich ze sprawami duchowymi. Kilkakrotnie prosił parafian, aby związali swoje życie z tą świątynią, która jest darem ich życia, wielu wyrzeczeń i cierpień, a przede wszystkim darem integracji i mobilizacji. „Pokochajcie tę świątynię” - te słowa skierował do strażaków i prosił ich, aby tę świątynię wzięli pod swoją opiekę, a ta stanie się ich nadzieją. Na koniec podziękował władzom i Księdzu Proboszczowi za gospodarskie myślenie, organizację pracy i uroczystości.
Mamy nadzieję, że uroczystość konsekracji i sama świątynia jeszcze bardziej umocni i zjednoczy wspólnotę parafialną.