W dniach 9 i 10 lutego 1966 r. odbyła się w Warszawie 91. Konferencja Episkopatu Polski. Podobnie jak wcześniejsze posiedzenie Komisji Głównej Episkopatu koncentrowała się ona wokół sprawy Orędzia i kroków, jakie, wobec nagonki władzy komunistycznej i podległych jej środków społecznego przekazu, powinni podjąć polscy biskupi. W efekcie przygotowano dwa dokumenty: słowo pasterskie do wiernych O listach do Episkopatów na temat Milenium oraz list do premiera Józefa Cyrankiewicza.

W liście do wiernych polscy biskupi wskazali na przyczyny wystosowania listów do wszystkich Episkopatów, wskazali na bardzo pozytywne ich przyjęcie w świecie, zwłaszcza listu do sąsiadów zza Odry i Nysy. Ponieważ ten ostatni wzbudził wiele polemik, postanowili wyjaśnić wiernym narosłe wokół niego nieporozumienia i wątpliwości. W tym miejscu podjęli trzy zagadnienia. Najpierw określili swój stosunek do granic Polski, opowiadając się wyraźnie za istniejącą aktualnie granicą zachodnią. Potem powiedzieli, że przebaczenie i prośba o przebaczenie jest postawą chrześcijanina i w imieniu chrześcijan powiedzieli: Przebaczamy i prosimy o przebaczenie. W końcu uzasadnili, dlaczego prosili o przebaczenie. Chociaż byli przekonani, że naród polski nie wyrządził Niemcom krzywd politycznych, gospodarczych, czy kulturalnych to przecież nie ma ludzi niewinnych. Ponadto, gdyby chociaż jeden Polak popełnił zło wobec Niemców, to już byłby dostateczny powód do proszenia o przebaczenie.

List do Premiera, przygotowany w zasadniczej części przez metropolitę krakowskiego, abp. Karola Wojtyłę, był przede wszystkim odpowiedzią na Komunikat Urzędu Rady Ministrów oraz pismo uzasadniające odmowę wydania Księdzu Prymasowi paszportu. Biskupi wyrazili zdziwienie, że władze swoje sądy o Orędziu w znacznej mierze opierały na reakcjach rewizjonistycznej pracy zachodnioniemieckiej. Podkreślili także apolityczny charakter listu do biskupów niemieckich i wyjaśnili, że te momenty, które dotykają problemów politycznych, są mimo wszystko i przede wszystkim problemami moralnymi. Wskazali także na konkretne skutki ważne z punktu widzenia polskiej racji stanu: przyznanie biskupów niemieckich, że Niemcy, zwłaszcza w czasie II wojny światowej, wyrządzili naszemu narodowi wiele krzywd oraz wyraźne powiedzenie przez Episkopat niemiecki, że w Niemczech, poza skrajnymi wypadkami, nie ma roszczeń wobec granic na Odrze i Nysie. Biskupi prosili w liście do Józefa Cyrankiewicza, by w sądach i ocenach na wyżej poruszony temat stosowano interpretację zgodną z faktami i dokumentami, a nie zniekształcającą, która pociąga za sobą zniesławienie biskupów polskich, a równocześnie szkodzi polskiej racji stanu. Bp Zygmunt Choromański tekst listu do Premiera przesłał do wiadomości Polskiej Agencji Prasowej. W załączonej prośbie prosił, by analogicznie do rozpowszechnienia Komunikatu Urzędu Rady Ministrów PAP rozesłał tekst do wszystkich redakcji pism codziennych. Oczywiście, nie był tak naiwny, by sądzić, że w doniesieniach agencji czy w dziennikach ta wypowiedź polskich biskupów zostanie opublikowana. Przecież PAP był oficjalnym urzędem władz i bez zgody rządu nie mogła nic publikować. Dlaczego zatem tak uczynił?

Zablokowanie opublikowania listu Episkopatu Polski było jawnym naruszeniem praw równości, zagwarantowanych Konstytucją. Komunistyczna władza, chciała czy nie chciała, musiała raz jeszcze sobie uświadomić, że nie jest władzą praworządną.