Postać św. Jana Pawła II łączyła wszystkie motywy spotkania wiernych diecezji rzeszowskiej 4 czerwca 2016 r. Zgromadzeni w rzeszowskiej katedrze dziękowali za wizytę Jana Pawła II w Rzeszowie w 1991 r. i dokonaną wtedy beatyfikację bp. Józefa Sebastiana Pelczara. Jednocześnie przez wstawiennictwo Świętego Papieża Polaka modlili się o uświęcenie kapłanów.
Księża i drogowskazy
Światowy Dzień Modlitwy o Uświęcenie Kapłanów obchodzony jest od 1995 r. w dniu uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa lub w innym, dogodnym dla danej diecezji, czasie. W diecezji rzeszowskiej takie dni miały miejsce w różnych terminach i miejscach. W ubiegłym roku księża z diecezji rzeszowskiej modlili się w Sanktuarium św. Jana Pawła II i Bazylice Bożego Miłosierdzia w Krakowie. W bieżącym roku – w katedrze rzeszowskiej. Tegorocznym gościem duchownych był abp Stanisław Wielgus – były rektor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, od 1999 r. do 2006 r. – biskup płocki, a w 2007 r. – metropolita warszawski. Tematem wykładu Księdza Arcybiskupa była godność kapłańska i zadania, jakie stoją przed kapłanami. Prelegent zwrócił uwagę, że kapłani powinni całkowicie stanąć po stronie Jezusa Chrystusa, rezygnując ze swoich osobistych planów i aspiracji. Podkreślił, że mimo wielu zagrożeń, jakie są obecne w świecie, świat jest w gruncie rzeczy głęboko religijny i potrzebuje kapłanów – przewodników w drodze do zbawienia. Zachęcał księży do zaangażowania w dzieło ewangelizacji, gdyż Ewangelia, tak jak każda idea, potrzebuje ludzi, którzy ją poniosą w świat. Obok księży bardzo ważny jest wkład wszystkich ochrzczonych, w tym osób zaangażowanych w działalność ruchów i stowarzyszeń katolickich. Ksiądz Arcybiskup zwrócił uwagę, że zadaniem księży jest nie tylko wskazywanie drogi do zbawienia, niczym znak drogowy, ale podążanie razem z wiernymi – niczym gwiazda betlejemska. Po wykładzie odbyła się adoracja Najświętszego Sakramentu. Modlitwie skoncentrowanej na kulcie Najświętszego Serca Jezusowego przewodniczył ks. Artur Progorowicz – diecezjalny ojciec duchowy. W tym czasie część księży skorzystała z sakramentu pokuty i pojednania.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Reklama
Święci w drodze
Po nabożeństwie duchowni zeszli do dolnego kościoła, aby tuż przed godz. 12 w uroczystej procesji przejść przez drzwi katedry, które w Jubileuszowym Roku Miłosierdzia są Bramą Miłosierdzia. Mszy św. przewodniczył abp Stanisław Wielgus. W koncelebrze uczestniczyli biskupi: Jan Wątroba, Kazimierz Górny i Edward Białogłowski oraz blisko trzystu księży diecezjalnych i zakonnych. W Eucharystii wzięły udział władze państwowe i samorządowe. Był także obecny Mieczysław Janowski, który w 1991 r. witał Jana Pawła II jako prezydent Rzeszowa. Uczestnikami Eucharystii były także osoby konsekrowane i klerycy WSD, a także ich rodzice.
Homilię wygłosił abp Wielgus, który na spotkaniu z Janem Pawłem II w Rzeszowie reprezentował Katolicki Uniwersytet Lubelski. W homilii ukazał Jana Pawła II jako wybitnego artystę, filozofa, kapłana, duszpasterza, teologa, papieża. Ojciec Święty zadziwiał i zadziwia zdecydowanym opowiedzeniem się za Jezusem Chrystusem i Jego Ewangelią, a także otwartością, umiejętnością współpracy, postawą ekumenizmu i działaniami ponad podziałami. Nawiązując to słów Jana Pawła II z Rzeszowa o wezwaniu całego Kościoła do świętości, zauważył że Papież z Polski sam, w każdym obszarze życia, konsekwentnie realizował powołanie do świętości. Ojciec Święty mówił w Rzeszowie, że święci i błogosławieni stanowią żywy argument na rzecz tej drogi, która wiedzie do królestwa niebieskiego. Są ludźmi, którzy tą drogą szli w ciągu swego ziemskiego życia i którzy doszli. Dzisiaj te słowa odnosimy także do Jana Pawła II.
Droga Króla i Pana
Przed końcowym błogosławieństwem Biskup Rzeszowski odczytał „Jubileuszowy akt przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana”. Treść aktu zatwierdzili biskupi podczas 372. Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski 14 kwietnia 2016 r. Akt będzie uroczyście odmówiony w Sanktuarium w Łagiewnikach w wigilię zakończenia Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia. Wszyscy zebrani w rzeszowskiej katedrze po słowach Biskupa Ordynariusza powtarzali: „Chryste, nasz Królu, dziękujemy! Chryste, nasz Królu, przyrzekamy!”. Modlitwa ta była wielkim zobowiązaniem porządkowania życia osobistego, rodzinnego i narodowego według prawa Jezusa Chrystusa.
