Reklama

Niedziela w Warszawie

Miasteczko imienia Piłsudskiego

W podwarszawskim Sulejówku wszystko zdaje się kręcić wokół Józefa Piłsudskiego i jego epoki. Ale to tylko pozór, bo oprócz honoru i sławy, miasteczko niewiele z tego ma. Ma dopiero mieć

Niedziela warszawska 46/2012, str. 4-5

[ TEMATY ]

Piłsudski Józef

Sulejówek

Marcin Żegliński

Dworek Milusin

Dworek Milusin

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

O Sulejówku tzw. szersza publiczność usłyszała dzięki jego słynnym mieszkańcom i tym, którzy w Sulejówku bywali. W latach 20. XX wieku, do czasu zamachu majowego miasto stało się miejscem pielgrzymek spieszących tam 19 marca z życzeniami i prezentami dla Komendanta, ale i po to, żeby demonstrować przywiązanie do niego. Ze wspomnień żony Marszałka wynika, że prezenty były niekiedy kłopotliwe. „Pamiętam, że na jedne imieniny mąż dostał dwa psy, przeszło dziesięć królików, jedną owcę, sarenkę, lisa, gęsi i wojowniczego koguta” - pisała.

Oprócz Piłsudskiego mieszkał tu, w dworku „Siedziba”, Jędrzej Moraczewski, szef pierwszego rządu II RP, od 1920 r. aż do śmierci. Marszałek Maciej Rataj kupił dobra ziemskie „Żwir”, później nazwane Ratajewem. Ignacy i Helena Paderewscy wsparli finansowo w 1930 r. Towarzystwo Pomocy dla Inteligencji, czego efektem była budowa domu „Helin” (obecnie w posiadaniu Centralnego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli). Poza tym pomieszkiwał tu Stanisław Grabski.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Nic dziwnego, że Piłsudski, wydarzenia i postacie z jego epoki, to w Sulejówku przedmiot dość powszechnego kultu. Nazwy ulic, skwerów, patroni kilku szkół, symbolika miejska, cykliczne imprezy, wszystko to jest związane, albo kojarzy się, lub powinno kojarzyć się, jak nie z czynem legionów Piłsudskiego i jego samego, to współpracowników, formacji wojskowych, a chociażby postaci czasów II Rzeczpospolitej.

W restauracji jak w muzeum

Godło 18-tysięcznego Sulejówka jest otoczone wężykiem marszałkowskim. Na sztandarze znajduje się pierwsze godło niepodległej Rzeczypospolitej Polskiej z 1919 r., też otoczone wężykiem marszałkowskim. Głowica sztandaru jest odwzorowaniem głowicy buławy marszałka Piłsudskiego. Hejnałem Sulejówka jest melodia refrenu „Marszu Pierwszej Brygady”. Państwo Grzesiukowie założyli niedaleko od Milusina restaurację „U Dziadka”. Ściany ozdobili zdjęciami, portretami, obrazami i wycinkami z gazet z okresu międzywojnia. Ludzie przyjeżdżają do lokalu, jak do muzeum.

Reklama

Jednak to nie tylko zdanie prezesa Towarzystwa Przyjaciół Sulejówka Mirosława Smosarskiego, że miasteczko nie wykorzystało i nie wykorzystuje swoich szans związanych z wielkimi postaciami z historii najnowszej.

- Gdyby podobne miasteczko znalazło się na Węgrzech, czy w Czechach, wszyscy by z tej historii żyło. A u nas?! - mówi prezes Smosarski. - Nawet przy tych obiektach, które mamy, to powinna być Mekka turystów, miłośników historii. Niestety, nie jest. I choć nie chcę nikogo wskazywać palcem, sądzę, ze kolejne władze zapomniały o sprawie w ferworze sprawowania władzy.

Oczywiście, podkreśla Smosarski, swoje zrobiły też lata PRL, gdy Sulejówek - był - ze względu na swoich wielkich, a wtedy niechcianych mieszkańców, sekowany. Z sympatycznego miasteczka, Sulejówek stał się miejscem zapyziałym. W III RP nikomu nie udało się tego zmienić.

Kawałek naszego losu

Zmienić ma się dopiero za kilka lat, gdy oprócz honoru i sławy, miasteczko niewiele z tego ma. Ma dopiero mieć, gdy wreszcie, po latach różnych perypetii, powstanie nowoczesne, multimedialny kompleks poświecony Piłsudskiemu i innym twórcom niepodległości. Bo muzeum nie będzie tylko biograficzne - zastrzega prof. Grzegorz Nowik, wicedyrektor tworzącego się muzeum.

- Ale na przykładzie Józefa Piłsudskiego pokaże kawałek naszego losu narodowego na przełomie wieków XIX i XX, przejście ze stanu niewoli do niepodległości - mówi profesor. To, jego zdaniem, też przesądza o spodziewanym sukcesie placówki. - Tego typu muzea zagranicą odniosły wielkie sukcesy. Muzeum Tomasza Masaryka, twórcy niepodległości Czechosłowacji, muzeum marszałka Mannerheima i gen. Laidonera, twórców niepodległości Finlandii i Łotwy, cieszą się wielką popularnością i ściągają tłumy turystów.

- Jestem pewien, że gdy budowa kompleksu zostanie zakończona, Sulejówek znajdzie się na trasie masowych wycieczek obejmujących także miejsca Bitwy Warszawskiej, Radzymin, Wołomin, Ossów, gdzie poległ ks. Ignacy Skorupka - mówi prof. Nowik. - Miasto będzie miało swoją szansę, wypięknieje, przyciągnie inwestycje, np. hotele i pensjonaty.

Reklama

Na stulecie

Niestety, kiedy ten czas szczęśliwości dla Sulejówka nadejdzie, nie wiadomo. Co prawda we wrześniu ub. roku rząd w specjalnej uchwale przyjął wieloletni program budowy kompleksu, gwarantującej jej sfinansowanie i określił czas zakończenia budowy kompleksu na 2016 r., termin jest najpewniej nierealny. Bo możliwość wykorzystywania funduszy przez muzeum zablokowała oszczędnościowa ustawa okołobudżetowa.

- Z budżetu przeznaczonego na te lata mogliśmy uszczknąć bardzo niewiele - mówi prof. Grzegorz Nowik. Muzeum w budowie nie może zatrudnić osób niezbędnych do prac przy przygotowaniu inwestycji. Kiedy powstanie, kiedy zostanie otwarte, tego nie wie nikt. Kolejne daty oddania Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku są odkładane. 2012, 2014 (stulecie powstania Legionów Piłsudskiego), wreszcie 2016 r. (stulecie najcięższej bitwy polskich żołnierzy stoczonej w czasie I wojny światowej). Ale i ta ostatnia data - zapisana w oficjalnych rządowych dokumentach, ale także w logo placówki, które można znaleźć m.in. na stronie muzeum w Internecie, jest poważnie zagrożona.

Nieoficjalnie wiadomo, że bardziej realne jest dziś otwarcie muzeum w 2018 r., na stulecie odzyskania niepodległości. - Nie chciałbym być aż takim pesymistą, aczkolwiek 100-lecie odzyskania niepodległości powinno być niewątpliwie w jakiś szczególny sposób upamiętniony - mówi prof. Nowik. Kompleksem w Sulejówku?

2012-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Numer na plecach

Szczególnego rodzaju świadectwo o Marszałku Piłsudskim wydali przedwojenni dorożkarze z Wilna, którzy przyszli do niego kiedyś, prosić, żeby wstawił się za nimi w związku z upokarzającym zarządzeniem magistratu. Każdy z nich otrzymał numer i miał go nosić na ubraniu, na plecach. Byli oburzeni. Pytali - za co? Józef Piłsudski zrozumiał natychmiast. Była to sprawa godności tych ludzi. Potrafił ich obronić przed uwłaczającym przepisem. Dziś, gdy po ulicach chodzi tak wielu ludzi w ubraniach, na których „numery” są ozdobą, ta historyjka może się wydawać niezrozumiała. Ale wówczas ci prości ludzie i potomek wielkich książąt litewskich Ginetów nie mieli trudności, by rozpoznać afront, nad którym Polak nie może przejść do porządku dziennego. Człowiek to nie numer, ubranie to nie zabawa, dorożkarz to nie błazen, Polak to nie niewolnik.
Józefa Piłsudskiego często (jeszcze dziś!) określa się mianem socjalisty, a tak rzadko przypomina się jego pochodzenie. I nie chodzi tu jedynie o splendor nazwiska. „Widziałem jeszcze w Mosarzu - wspomina ks. Walerian Meysztowicz - zapadający w ruinę, saskie czasy pamiętający, piękny pałac Piłsudskich, piękny kościół ich fundacji. Ukochana matka była z rodu Billewiczów, nieraz zasiadających w Senacie w wysokim krześle starosty żmudzkiego. Ojciec był marszałkiem szlachty wileńskiego, bodaj, powiatu”. Piłsudski to potomek tych, „którzy przez kilka wieków nieśli (…) odpowiedzialność za losy kraju. I to poczucie odpowiedzialności było w nim nie wymyślone, nie nabyte, ale odziedziczone, chciałbym prawie powiedzieć - przyrodzone…”.
Decyzję o chwyceniu za broń w czynnej walce przeciw Rosji ułatwił młodemu Józefowi Piłsudskiemu upadek gospodarczy olbrzymiego majątku jego rodziców w Zułowie, znękanego przez popowstaniowe konfiskaty. Gdyby losy tego majątku potoczyły się inaczej, wrodzone każdemu szlacheckiemu synowi poczucie odpowiedzialności za ziemię ojców stanowiłoby być może istotną przeszkodę w podjęciu tej decyzji. Bowiem „broniono tej ziemi przez całą drugą połowę XIX wieku zaciekle, z wielkimi ofiarami: oszczędnością, życiem prawie w ubóstwie, wyrzekaniem się przez panny należnych im posagów…”.
Ks. Walerian Meysztowicz, syn jednego z „żubrów” litewskich, stawia Józefa Piłsudskiego w jednym szeregu z królem Stefanem Batorym, Janem Kazimierzem (zwycięzcą z Potopu), Janem III Sobieskim. Pod przywództwem Marszałka wszak „Polska obroniła Europę przed zalewem sowieckiego bezbożnictwa”. Zaznacza też rzecz dziś całkowicie przemilczaną i ukrywaną, a dla uważnych analityków oczywistą, że Stalin bał się Piłsudskiego. „Osoba wąsatego szlachcica o twardym wejrzeniu trzymała go jak na łańcuchu. Odważny nie był. Ambasador Grzybowski widział go kiedyś, gdy w przerażeniu przed urojonym zamachem, prawie czołgając się, szukał ratunku. Dopiero, gdy nie stało Marszałka, gdy na szachownicy został tylko bladooki histeryk z kosmykiem na czole - wówczas dopiero Stalin odważył się na wojnę. Wykorzystał niemieckie szaleństwo. Po trupie Polski zajął Europę po Łabę…”. To Stalin był autorem słynnego stwierdzenia, że Polska szlachecka stanowi przeszkodę w zaszczepieniu u nas socjalizmu. Eksperyment socjalistyczny, istotnie, udał się w naszym kraju dopiero po wytępieniu szlachty. Wielu zapamiętało także przywiązanie Marszałka do Matki Bożej z Ostrej Bramy, wielu widziało go klęczącego przed Maryją. Za jego rządów odbyła się uroczysta koronacja tego wizerunku. Był uczestnikiem aktu oddania Polski Najświętszemu Sercu Pana Jezusa 19 czerwca 1920 r. w Warszawie. Miłość do własnej matki, a przez nią do Niepokalanej i do Boga? Tak właśnie rysuje ks. Meysztowicz duchową drogę Marszałka - „od kantiańskiego sceptycyzmu do katolickiej prawowierności”. Nić wzajemnej sympatii i szacunku, jaka łączyła go z Piusem XI (wcześniej nuncjuszem odrodzonej Rzeczypospolitej), dopełnia obrazu człowieka, który był zbyt inteligentny, by być socjalistą. „Papież Pius XI poważnie odczuł ten zgon: «Eravamo amici» - miał powiedzieć. W prywatnej swojej kaplicy w Castel Gandolfo Pius XI zlecił wymalowanie Janowi Rosenowi dwóch fresków: obrony Częstochowy i bitwy pod Warszawą”. Nad drzwiami - herb Piłsudskich - Kościesza. Ks. Meysztowicz był obecny przy odsłanianiu w Rzymie pomnika Marszałka (przy ulicy jego imienia), i zaznacza, że jest czymś wielce wymownym, iż w całym świecie zachodnim tylko tu, „w stolicy chrześcijaństwa są te pamiątki po ostatnim wodzu, któremu było dane zwycięsko zbrojnie walczyć o wolność Kościoła”.
A jednak w Polsce Józef Piłsudski nadal nie jest przez wszystkich doceniany. Dlaczego? Ks. prał. Robert Mäder słusznie wytknął hipokryzję tym, którzy, deklarując moralną wrażliwość i szczytne idee, cenią sobie nade wszystko święty spokój. „Nie lubimy trąbki alarmowej strażnika - zaznacza - który z wieży ujrzał pożar. Nie lubimy ostrzegaczy. Budzą nas ze snu za wcześnie. Gdyby nie oni, wróg wtargnąłby co prawda do obozu, a ogień szerzył się, za to mielibyśmy nieocenioną korzyść. Można by spać pięć minut dłużej. Więc trzeba zabić tych, co ostrzegają! Psy szczekające. Nie złodziei…”.

CZYTAJ DALEJ

Franciszek: niech Bóg błogosławi Węgrów!

2024-04-25 11:10

[ TEMATY ]

papież Franciszek

PAP/EPA/FABIO FRUSTACI

„Niech Bóg błogosławi Węgrów” - powiedział papież przyjmując dziś na audiencji pielgrzymów z tego kraju, przybyłych, aby podziękować mu za ubiegłoroczną wizytę apostolską w swej ojczyźnie. Obok prymasa Węgier, kardynała Pétera Erdő i przewodniczącego episkopatu Węgier, biskupa Andrása Veresa gronie pielgrzymów obecny był także nowy prezydent kraju Tamás Sulyok.

Ojciec Święty mówiąc o swej ubiegłorocznej pielgrzymce zaznaczył, że przybył jako pielgrzym, aby modlić się wspólnie z węgierskimi katolikami, także za Europę, w intencji „pragnienia budowania pokoju, aby dać młodym pokoleniom przyszłość nadziei, a nie wojny; przyszłość pełną kołysek, a nie grobów; świat braci, a nie murów. Modliłem się za wasz drogi naród, który przez tysiąclecie zamieszkiwał tę ziemię i użyźniał ją Ewangelią Chrystusa. Obyście w modlitwie zawsze znajdowali siłę i determinację do naśladowania, także w obecnym kontekście historycznym, przykładu świętych i błogosławionych, którzy wywodzą się z waszego narodu” - zachęcił papież. Przypomniał, że realizacja daru pokoju „zaczyna się w sercu każdego z nas ... Pokój przychodzi, gdy postanawiam przebaczyć, nawet jeśli jest to trudne, a to napełnia moje serce radością” - stwierdził Franciszek.

CZYTAJ DALEJ

Bp Milewski: nie możemy ustawać w głoszeniu Ewangelii

2024-04-25 19:23

[ TEMATY ]

Ewangelia

bp Mirosław Milewski

Karol Porwich/Niedziela

Wielu powie, że głoszenie Ewangelii to niemożliwe zadanie. Trzeba nam jednak ją głosić i się nie zniechęcać, choć przeszkód i problemów tak dużo - uważał bp Mirosław Milewski w Nasielsku w diecezji płockiej, w święto św. Marka Ewangelisty. Zachęcił także wiernych, aby „pozostawali wierni sobie i wierni Bogu”.

W święto św. Marka Ewangelisty, ucznia Pana Jezusa, towarzysza św. Piotra i św. Pawła, apostoła - misjonarza, bp Milewski stwierdził, że dzięki jego Ewangelii poznajemy czyny miłości Boga wobec ludzkości. Naoczny świadek życia Jezusa swoją księgę zaadresował do ludzi do środowiska chrześcijan, którzy nie urodzili się Żydami. Symbolem ewangelisty stał się skrzydlaty lew, zwierzę symbolizujące potęgę i działanie, moc i odwagę, siłę ducha.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję