Reklama

Moje wspomnienie

To był nieprzeciętny kapłan

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wszystko zaczęło się w latach sześćdziesiątych ubiegłego stulecia, kiedy został wikariuszem w parafii Przemienienia Pańskiego w Łodzi. Należeliśmy wtedy do wspólnoty ministrantów. Ten niezwykły człowiek, kapłan - duszpasterz potrafił skupić wokół siebie ogromną rzeszę służby liturgicznej. Już od wczesnych godzin rannych, przed zajęciami w szkole, przychodziliśmy służyć do Mszy św.

Dawał szansę młodym ludziom

Reklama

Były to niesłychanie trudne czasy: bieda, brak odpowiednich ośrodków zainteresowań. Nie wszystkich wówczas było stać na zakupienie odbiornika telewizyjnego, na niektóre filmy chodziło się więc do sąsiadów. Sporo dzieci i młodzieży spędzało wakacje i ferie w Łodzi. To dzięki ks. Marianowi wielu spośród nas mogło wyjechać na wakacje i po raz pierwszy zobaczyć góry czy morze. Już w czasie tych wyjazdów potrafiliśmy dostrzec, jak bardzo kochał Boga, Ojczyznę. Jedną z pierwszych piosenek, których nas nauczył, była: „Gdy szukasz Boga, popatrz na kwiaty”. Zawsze układał plan podróży w taki sposób, żebyśmy mogli zwiedzić historyczne miejsca, najważniejsze dla każdego Polaka, np.: Gniezno, Poznań, Gdańsk, Kraków, Wrocław i wiele innych, związanych z naszymi dziejami. Sam objaśniał ich znaczenie dla każdego Polaka, uczył historii i umiłowania Polski. Oddany był całkowicie ludziom, a szczególnie dzieciom i młodzieży. Organizował systematyczne wyjazdy, nie zważając na trudności materialne, poświęcając swoje osobiste środki, po to, by inni mogli czuć się choć trochę szczęśliwymi.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Miłośnik literatury polskiej i muzyki

Ks. prał. Wiewiórowski był wspaniałym nauczycielem, wychowawcą i humanistą. Często czytał nam ulubione fragmenty największych klasycznych dzieł literatury, ukazując ich piękno i wartości. Najbardziej fascynowała go literatura polska. Wielokrotnie cytował z pamięci obszerne fragmenty poezji i prozy. Dzięki niemu poznałem klasykę literatury, zanim stała się lekturą szkolną. Kochał muzykę, posiadał duże zbiory nagrań polskich zespołów, jego ulubioną była piosenka Trubadurów „Słoneczniki-kwiaty”. Zawsze zwracaliśmy się do „Szefa” we wszystkich trudnych sprawach, które wymagały wsparcia. Pomagał w lekcjach, zwłaszcza z języka polskiego, historii i łaciny. Był człowiekiem bardzo wrażliwym na biedę i sytuację materialną drugiego człowieka. Cieszył się ogromnym autorytetem.
Ks. Marian ufał ludziom i wielokrotnie docierał do bardzo zaniedbanej młodzieży, wielu spośród tych „odzyskanych” młodych ludzi stawało się później naszymi przyjaciółmi.

Pielęgnował powołania

Reklama

Dzięki pięknej postawie ks. Mariana wielu z nas wstąpiło do wyższego seminarium duchownego i zostało kapłanami. Przez cały czas pobytu w seminarium pamiętał o swoich podopiecznych. Kiedy np. dwóch alumnów z parafii Przemienienia Pańskiego w Łodzi dostało wezwanie do wojska - do jednostki w Bartoszycach, odwiózł ich tam taksówką (nie miał swojego samochodu), aby podkreślić swoją solidarność i gotowość bycia w tym niełatwym momencie dla tych, którzy musieli przerwać studia i dwa lata spędzić w jednostce wojskowej.

„Aby służyć”

Osobiście miałem wiele okazji być w pobliżu ks. Mariana. Wspólnie pracowaliśmy w Seminarium Duchownym w Łodzi. Ja byłem prefektem i wicerektorem, a on pełnił funkcję ojca duchownego. Pracowałem jako wikariusz w parafii Podwyższenia Świętego Krzyża w Łodzi, w której ks. Wiewiórowski był proboszczem. W tym czasie dokończył pokrycie miedzianą blachą dachu kościoła i dokonał gruntownej odnowy świątyni, prowadząc równocześnie bardzo aktywną działalność duszpasterską. Ogromnie wspierał Radio Maryja i propagował na wielką skalę czytelnictwo prasy katolickiej, przyczyniając się w ten sposób do ubogacenia wiary wielu ludzi.
Następnie spotkaliśmy się w dekanacie krzepczowskim. Ks. Marian został proboszczem w parafii św. Mikołaja w Gomulinie, podczas gdy ja byłem proboszczem parafii Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy w pobliskim Szydłowie. Cały swój trud poświęcił tej wspólnocie - czemu dał wyraz Pan Wójt w przemówieniu podczas pogrzebu. Jego życiowa mądrość kapłańska wyrażona słowami „aby służyć” pozostała aktualna aż do chwili śmierci.

Kochał rodzinny dom

Ks. Wiewiórowski kochał swój dom rodzinny i okolice, w których spędził lata młodości. Odwiedzał swoje strony bardzo często. Wielokrotnie opowiadał mi historię swojego życia. Będąc wikariuszem w rodzinnej parafii ks. Mariana, miałem okazję poznać jego wspaniałą matkę, która była osobą głęboko religijną i bardzo wrażliwą, także jego siostrę Mironę - dziś profesora Uniwersytetu Marie Curie-Skłodowskiej w Lublinie i pozostałą najbliższą rodzinę.

Piękny człowiek, piękny kapłan

Ks. Marian był człowiekiem schorowanym i bardzo cierpiał. Ze względu na swoją skromność nie zwierzał się z tego faktu. Był niezwykle pokorny i z pewnością nie chciał, aby nadawać temu rozgłos. Często mówił mi o swojej śmierci i był na tę chwilę zawsze przygotowany. Podczas uroczystości pogrzebowych bp Adam Lepa trafnie scharakteryzował sylwetkę ks. Mariana Wiewiórowskiego, podkreślając w słowie wprowadzającym do liturgii Mszy św., że żegnamy dziś kapłana nieprzeciętnego, wrażliwego na drugiego człowieka, na piękno literatury i historii oraz wielkiego patriotę. W czasach, w których tak często można spotkać przejawy antykościelnej agresji, był przykładem księdza dającego całym swoim życiem świadectwo wierności Chrystusowej Ewangelii.

2012-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Jezus przedstawia obietnicę Ojca – Parakleta

2025-05-13 11:24

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Grażyna Kołek

Rozważania do Ewangelii J 14, 15-16.23b-26.

Niedziela, 8 czerwca. Niedziela Zesłania Ducha Świętego
CZYTAJ DALEJ

Objawienia księdza Popiełuszki we Włoszech – czego dotyczą i jak je traktować?

2025-06-06 15:43

[ TEMATY ]

książka

bł. ks. Jerzy Popiełuszko

Materiał prasowy

Ks. Jerzy Popiełuszko od 16 lat objawia się mieszkance Włoch. Czego dotyczą te wizje? – można przeczytać w książce pt. „Niezwykłe objawienia ks. Jerzego Popiełuszki”, która ukazała się w Wydawnictwie Esprit z okazji 15. rocznicy beatyfikacji męczennika. - Przy czym, należy pamiętać, że opublikowanie książki na temat objawień ks. Popiełuszki nie jest równoznaczne z ich uznaniem przez Kościół, stanowi jedynie wskazanie, w jaki sposób je traktować i jakie mogą mieć znaczenie dla życia duchowego - twierdzi ks. prof. Józef Naumowicz.

Mieszkanka północnej Italii, Francesca Sgobbi, 7 lipca 2009 roku, po raz pierwszy doznała objawienia, chociaż nie wiedziała wtedy kim jest ks. Popiełuszko, nie znała też jego życiorysu (mało czytała, ukończyła tylko 5 klas szkoły podstawowej). Kiedy wizje się powtarzały, poinformowała miejscowego biskupa, potem swego kierownika duchowego, radziła się, w jaki sposób ma swe doświadczenia traktować. Potem poinformowała o tym wszystkim polski Urząd Postulacji do spraw beatyfikacji. Kilka razy odwiedziła też Polskę. – Pamiętam, jak żarliwie modliła się przy grobie ks. Jerzego, z jakim namaszczeniem oglądała jego dawne mieszkanie – opowiada na łamach książki „Niezwykłe objawienia księdza Popiełuszki” Katarzyna Soborak, notariusz procesu beatyfikacyjnego, kierownik Ośrodka Dokumentacji Życia i Kultu ks. J. Popiełuszki w Warszawie, która razem z ojcem dr. Gabrielem Bartoszewskim, kapucynem, promotorem sprawiedliwości w procesie beatyfikacyjnym, spotykała się z widzącą.
CZYTAJ DALEJ

Z pamiętnika pielgrzyma - Dzień 2

2025-06-08 18:28

ks. Łukasz Romańczuk

Drugi dzień pielgrzymowania zawsze bywa trudny. Po trudach dnia poprzedniego należy mocno się zdyscyplinować, aby nie pozwolić sobie na chwilę rozluźnienia. Zbyt późne wyjście na drogę może sprawić, że na trasie, w największy upał zabraknie sił. Tym razem jednak było inaczej.

Dzień drugi drogi przebiegł nader spokojnie. Zaskakujące były dwa momenty. Pierwszy, gdy ścieżka przechodziła pomiędzy leszczynami. A drugim był las przed Sutri, którego ścieżki wiodły przez bardzo dzikie, ale zarazem piękne miejsca. To była droga, która wymagała skupienia, aby po prostu się nie potknąć oraz, aby się nie zgubić. Dziś oznaczenia były dobre, ale nie takie szczegółowe jak dzień wcześniej. Dziś opuściliśmy gościnne siostry benedyktynki, a swoją drogę zakończyliśmy w Sutri, które kiedyś było samodzielną diecezją, a dziś połączona została z inną, dlatego też Eucharystię będziemy sprawować w miejscowej konkatedrze. Co do samej Sutri opisuje ją Francesco Petrarca, włoski pisarz i filozof żyjący w XIV wieku. Piszę on tak: Ze wszystkich stron kraj otaczają wzgórza, niezliczone, ani zbyt wysokie, ani zbyt trudne, ani o trudnej wspinaczce, ani nie przeszkadzające w roztaczaniu widoku, między którymi po wypukłych bokach otwierają się cieniste i chłodne jaskinie, a las wznosi się liściasto, aby osłonić ciepło słońca ze wszystkich stron, gdzie kopiec niższy od innych w otwartej dolinie rozwija się, przygotowując kwieciste mieszkanie dla pszczół. Tu szmer najsłodszych wód w płytkich wodach, tu jelenie, tamy i całe dzikie stado lasów błąkające się po otwartych wzgórzach, i nieskończony wachlarz ptaków, które opływają fale lub skaczą po gałęziach.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję