Nasze krzyże nabierają wartości, jeśli traktowane są i przyjmowane jako część krzyża Chrystusowego, jeśli pada na nie odblask tego światła. Jedynie ten krzyż uszlachetnia nasze cierpienia i nadaje im prawdziwy sens. Niech więc Andrzej Apostoł uczy nas ochoczego pójścia za Jezusem (por. Mt 4, 20; Mk 1,18), mówienia o Nim z entuzjazmem do wszystkich, których spotykamy, a przede wszystkim utrzymywania z Nim bliskiej więzi, ze świadomością, że tylko w Nim możemy znaleźć ostateczny sens naszego życia i naszej śmierci” - naucza Ojciec Święty Benedykt XVI.
Święty Andrzej pojawia się tam, gdzie stykają się drogi katolików i wyznawców prawosławia. Z tego względu jest świętym Wschodu i Zachodu, patronem pojednania, często - zwłaszcza w przeszłości - obarczonego nieporozumieniami, ale też odwołującego się do wspólnego źródła.
W prawosławiu Andrzej uznawany jest za najważniejszą postać wśród apostołów. Należy do nielicznego grona uczniów Chrystusa, których ikonografia ukształtowała się już w sztuce wczesnochrześcijańskiej. Do sztuki wschodniej z Zachodu przeniknął najstarszy atrybut św. Andrzeja: krzyż w kształcie litery „X”, na którym miał, według tradycji, ponieść męczeńską śmierć. W „Miejscach Świętych” prezentujemy unikalne fotografie licznych, szerzej nieznanych przedstawień apostoła, jak np. tryptyk Matii Pretiego z bazyliki Sant’Andrea della Valle w Rzymie, przedstawiający sceny ukrzyżowania św. Andrzeja, czy wieńcząca relikwiarz apostoła barokowa figura św. Andrzeja z krzyżem, ufundowana przez prymasa Radziejowskiego do katedry we Fromborku.
Św. Andrzej był pierwszym apostołem powołanym do pójścia za Jezusem i to on, mimo że św. Piotr otrzymał apostolski prymat, przyprowadził do Mistrza swojego starszego brata Szymona Piotra (por. J 1, 40-42). Właśnie z tego względu liturgia Kościoła bizantyjskiego obdarzyła Andrzeja przydomkiem „pierwszy wezwany”, a ze względu na braterskie więzi między Piotrem i Andrzejem Kościół Rzymu i Kościół Konstantynopola czują się kościołami siostrzanymi. W celu podkreślenia tej więzi papież Paweł VI zwrócił w 1964 r. cenną relikwię czaszki św. Andrzeja, przechowywaną do tego czasu w Bazylice Watykańskiej, prawosławnemu biskupowi metropolicie miasta Patras w Grecji, gdzie Apostoł został ukrzyżowany.
W Domu Głównym Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu rozpoczęła się XIV Kapituła Generalna Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej, zgromadzenia zakonnego powołanego do duchowej opieki nad Polonią. Wydarzenie zgromadziło przedstawicieli wszystkich prowincji i regionów, w których posługują chrystusowcy - z Europy, Ameryki Północnej, Ameryki Południowej oraz Australii.
W trakcie obrad Kapituły podejmowane będą kluczowe decyzje dotyczące m.in. wyboru nowych władz zgromadzenia, oceny sytuacji personalnej i finansowej, formacji początkowej i permanentnej, misji zagranicznych, a także nowych wyzwań duszpasterskich wobec dynamicznych przemian zachodzących wśród wspólnot polonijnych na całym świecie.
Wysyłając swych uczniów na misje, Jezus daje im szczegółowe wskazania, jak powinni postępować. Właśnie w ramach tzw. Mowy Misyjnej pojawia się nakaz: „Gdy do jakiego domu wejdziecie, mówcie: Pokój temu domowi” (Łk 10,5). Jaką treść podsuwał Jezus pod pojęcie „pokoju”? Zapewne w Ewangelii pisanej po grecku dopatrywać się można tu nie tylko myśli judaistycznej, a więc środowiska życia Jezusa, ale także konotacji greckich, a może nawet rzymskich.
Eirene, grecka bogini pokoju, przedstawiana była z rogiem obfitości, z którego rozdawała swe bogactwa. W niektórych wyobrażeniach towarzyszy jej Pluton symbolizujący dobrobyt, a stąd już niedaleko do utożsamienia pokoju ze spokojem. Zgoła inaczej ów pokój widzieli mieszkańcy Brytanii. Tacyt, w biografii swojego teścia Gnejusza Juliusza Agrykoli, zarządcy Brytanii w latach 77-84 po Chr., zamieścił mowę Kalgakusa, brytyjskiego dowódcy. Mówca niezbyt pochlebnie wypowiada się o Rzymianach: „Grabieżcy świata, kiedy im wszystko pustoszącym ziemi nie stało, przeszukują morze; chciwi, jeżeli nieprzyjaciel jest zamożny, żądni sławy, jeżeli jest biedny; ani Wschód, ani Zachód nie zdołałby ich nasycić; jedyni wśród wszystkich ludzi tak bogactw, jak i niedostatków z równą pożądają namiętnością. Grabić, mordować, porywać nazywają fałszywym mianem panowania, a skoro pustynię uczynią – pokoju” (Tacyt, Żywot Juliusza Agrykoli).
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
