Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) traktuje papierosy jako „zabójcę nr 1”. Z informacji przekazanych Sejmowi RP wynika, że wskutek palenia papierosów umiera w Polsce corocznie około 70 tys. ludzi, często po długich i ciężkich cierpieniach. Już jeden papieros może zapoczątkować chorobę nowotworową, prowadzić do rozwinięcia się raka płuc - informuje Centrum Onkologii - Instytut w Warszawie. Opierając się na badaniach medycznych, resort zdrowia określił typowe następstwa palenia papierosów. Na każdym opakowaniu na 30% powierzchni musi być zatem jedno powszechne ostrzeżenie: „Palenie zabija” lub „Palenie poważnie szkodzi Tobie i osobom w Twoim otoczeniu” oraz drugie dodatkowe. Kto jednak spośród palących bierze je pod uwagę?
Warto mieć na uwadze, że koszty leczenia palących ponoszą też niepalący. Wpływa to na finanse kraju, obniża standard całego społeczeństwa, poszerza obszar biedy. Jak wielu pali, widać w miejscach publicznych, prawdopodobnie tak samo postępują w zaciszu domowym. Przejawem rażącej lekkomyślności jest palenie papierosów w obecności małoletnich dzieci, a także kobiet w zaawansowanej ciąży.
W listopadzie 1995 r. uchwalona została ustawa o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych. Została już ośmiokrotnie znowelizowana. Czy jest powszechnie znana i właściwie stosowana? Określa ona m.in. miejsca i strefy bezdymne, w których palenie jest zabronione, a naruszenie tego zakazu - karane.
Propagowanie życia w środowisku wolnym od dymu tytoniowego jest powinnością każdego niepalącego. W tej dziedzinie nie można okazywać obojętności. Aktualne są słowa sługi Bożego Jana Pawła II: „Bierność staje się winą. Nikomu nie godzi się trwać w bezczynności” (adhortacja „Christifideles laici”, 3).
Wielkie pole działania mają nauczyciele i pracownicy służby zdrowia. Niepalenie może być bardzo wymownym przykładem i promocją zdrowego stylu życia. Ustawa zakłada współdziałanie organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego z Kościołem katolickim.
Św. Paweł Apostoł pozostawił nam jakże cenną wskazówkę: „Wszystko mi wolno, ale nie wszystko przynosi korzyść. Wszystko mi wolno, ale ja niczemu nie oddam się w niewolę” (1Kor 6,12).