- 27 lutego 2020 roku postulator s. M. Margarita Cebula CSSE zwróciła się do mnie z prośbą o przeprowadzenie procesu beatyfikacyjnego Siostry Franciszki Werner, współzałożycielki i drugiej przełożonej generalnej Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety – napisał w dokumencie biskup Andrzej Czaja.

- W związku z powyższym 28 lutego 2020, zgodnie z wytycznymi prawa kanonizacyjnego, zwróciłem się do Konferencji Episkopatu Polski o opinię w sprawie stosowności rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego siostry Franciszki Werner. Księża biskupi, zgromadzeni na 386. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski (...) wyrazili pozytywną opinię – dodaje ordynariusz opolski. - Zwracam się więc z serdeczną prośbą do wszystkich, którzy posiadają jakiekolwiek dokumenty, pisma, zdjęcia, pamiątki lub wiadomości w przedłożonej sprawie, zarówno pozytywne jak i negatywne, aby zechcieli przekazać je do Kurii Diecezjalnej w Opolu do 27 września 2022 r.

Siostra Franciszka urodziła się 2 grudnia 1817 r. w Nysie. 27 września 1842 wspólnie z Matyldą Merkert i jej siostrą Marią Luizą oraz Klarą Wolff zobowiązała się do bezpłatnej, zorganizowanej posługi osobom chorym i najbardziej potrzebującym, zapoczątkowując „Stowarzyszenie Szarych Sióstr pw. Serca Jezusowego dla pielęgnacji opuszczonych chorych”. 19 listopada 1850 wraz z Marią Luizą Merkert ponownie poświęciły się pielęgnacji chorych w Nysie, obierając za swoją patronkę św. Elżbietę Węgierską. 5 maja 1860 roku złożyła śluby zakonne we Wrocławiu.

11 marca 1873 r. Franciszka Werner została – po śmierci matki Marii Luizy Merkert beatyfikowanej w Nysie w 2007 roku - przełożoną generalną elżbietanek i była nią do śmierci. Założyła 11 placówek zakonnych. Za jej czasów zgromadzenie liczyło prawie 700 sióstr w 96 domach.

W okresie walki rządu pruskiego z Kościołem, czyli Kulturkampfu podjęła zdecydowane i odważne działanie w celu zachowania działalności zgromadzenia, „dotkliwie poszkodowanego” na skutek pruskiej ustawy (przez siedem lat nie wolno było przyjmować nowych członkiń). Matka Franciszka otwarcie mówiła o trudnościach nękających zgromadzenie, a nawet zwróciła się z osobistą prośbą o pomoc do cesarza Wilhelma I, do cesarzowej Augusty i do ministra kultury.

Zmarła w opinii świętości 14 grudnia 1885 r. w Nysie. W 1964 r. jej doczesne szczątki ekshumowano z Cmentarza Jerozolimskiego i przeniesiono do kościoła pw. św. Jakuba i św. Agnieszki w Nysie.