„Papież jako biskup Rzymu jest następcą św. Piotra (...). To do Szymona Piotra powiedział Pan Jezus owe pamiętne słowa: «Ty jesteś opoką, a na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie zwyciężą go. I tobie dam klucze do królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie» (por. Mt 16, 18-19). A cóż mam powiedzieć o sobie ja, któremu po trzydziestotrzydniowym pontyfikacie Jana Pawła I wypadło z niezbadanych wyroków Bożej Opatrzności przejąć po nim dziedzictwo i sukcesję apostolską na Stolicy św. Piotra w dniu 16 października 1978 r.? Cóż mam powiedzieć ja, pierwszy po 455 latach papież wezwany na Stolicę Rzymską spoza Włoch? Cóż mam powiedzieć ja, Jan Paweł II, pierwszy w dziejach Kościoła i Ojczyzny papież Polak, papież Słowianin. (...) Właśnie w (...) ostatnich dziesięcioleciach Kościół w Polsce nabrał szczególnego znaczenia w wymiarach Kościoła powszechnego i w wymiarach chrześcijaństwa (...). Bez przyjęcia tego faktu trudno zrozumieć (...) to konklawe, które w dniu 26 sierpnia - w święto Matki Bożej Częstochowskiej - przyniosło Kościołowi wspaniały dar w osobie Ojca Świętego Jana Pawła I; i z kolei to, które po jego nieodżałowanej śmierci, po trzydziestotrzydniowym pontyfikacie, powołało na Stolicę Piotrową kardynała Polaka”.
Pomóż w rozwoju naszego portalu