W czasie Sumy odpustowej 26 sierpnia 2003 r. na wałach jasnogórskich zostanie złożone szczególne wotum. Rodzina Państwa Drapikowskich z Gdańska ofiaruje Jasnogórskiej Pani bursztynową monstrancję. Jest to podziękowanie Matce Bożej za Jej opiekę nad małżeństwem i rodziną.
Z pracowni Mariusza Drapikowskiego wychodzi kolejna (szósta) bursztynowa monstrancja. Tym razem ofiarowana Królowej Korony Polskiej. Pragnieniem artysty jest, aby to święte naczynie nie było na stałe zamknięte w gablocie wystawowej, lecz jak najczęściej używane.
Monstrancja z bursztynu ma kształt krzewu różanego z wkomponowanymi paciorkami różańca. Artystyczny temat podsunął sam Ojciec Święty, ogłaszający światu Rok Różańca i przedstawiający nowe tajemnice różańcowe w 25. rocznicę swego pontyfikatu. Wykonana została z bursztynu wydobytego z polskiego morza oraz ze złota, srebra i cyrkonii. Ważnym elementem jest tu światło. W zależności od kąta jego padania i od jego intensywności monstrancja zmienia swoją kolorystykę, co nadaje jej niepowtarzalny urok i jakby samoczynnie naprowadza myśli na różańcowe tajemnice światła. Na okrągłej złotej stopie widnieje srebrny, połyskujący tytuł „Rosarium Virginis Mariae”. Nieco wyżej, po przeciwległych stronach są cztery herby: papieski – z okazji jubileuszu Ojca Świętego oraz ogłoszenia listu o nowych tajemnicach różańcowych, Księdza Prymasa – gdyż za jego duszpasterzowania naczynie to powstało, Zakonu Ojców Paulinów – właścicieli monstrancji oraz Godło Polski – jak zaznacza autor – dla podkreślenia tożsamości narodowej.
Ze stopy wznosi się okrągły bursztynowozłoty trzon. Na nim umieszczony jest nodus w postaci lekko stożkowego krążka. Z pozłacanej powierzchni wyrastają trzy silne, dobrze wypielęgnowane łodygi róż ze złoconego srebra. Symbolizują trzy dotychczasowe części różańca: radosną, bolesną i chwalebną. Obok nich, czwarta, może nieco słabsza, ale silna swą świeżością, symbolizująca tajemnice światła.
Wszystkie tworzą jeden piękny krzew.
Nauczanie Kościoła zawsze opierało się na Piśmie Świętym. Wszystkie tajemnice różańca są streszczeniem Ewangelii. Dlatego u korzeni wyrastającego krzewu znajdują się figurki czterech Ewangelistów. Wykonane z czystego, białego, rzadko spotykanego bursztynu, mają symbolizować nieprzerwaną czystość nauki Kościoła przekazywaną przez wieki. Każda z postaci wyposażona jest w swój atrybut, dzięki czemu bezbłędnie określamy świętych: Mateusza, Marka, Łukasza i Jana.
Na wszystkich łodygach znajdują się ażurowe liście. Umieszczone na nich maleńkie cyrkonie nadają im lekkość i świeżość oraz „smak” porannej rosy. Cztery liście wypełnione są żółtym, gładkim, przejrzystym bursztynem. Wyryte są na nich cztery symbole poszczególnych tajemnic światła: chrzest Jezusa w Jordanie, objawienie na weselu w Kanie, głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia oraz przemienienie na górze Tabor. Piątego bursztynowego liścia z symbolem ustanowienia Eucharystii nie ma – znak ten jako Hostia umieszczony w centralnym miejscu monstrancji, w wielkiej, prawie kilogramowej, przezroczystej kropli bursztynu, oznacza Chrystusa dającego siebie ludziom.
Wielki otwierany bursztyn, zawierający Hostię umocowaną w złotym melchizedechu, przy odpowiednim padaniu światła działa jak szkło powiększające, sprawiając, że Najświętszy Sakrament znajdujący się w samym środku różanego krzewu jest dobrze widoczny nawet ze znacznej odległości. Delikatnie podtrzymywany przez cztery tajemnice-łodygi, mówi „o objawieniu Królestwa, które już nadeszło w osobie Jezusa”.
Wszystkie cztery łodygi róż połączone są ze sobą paciorkami luźno zwisającego różańca z białego bursztynu, którego integralną częścią jest Najświętszy Sakrament umieszczony w bursztynowej kropli, na której widnieje krzyż brygidiański. Tak więc wymowa architektury zawartej w świętym naczyniu jest bardzo sugestywna. Różaniec, choć jest modlitwą maryjną, ma nas prowadzić do Chrystusa, naszego Zbawiciela i Odkupiciela. Tę prawdę nieustannie mają przybliżać wszystkie cztery części Różańca ze szczególnym uwzględnieniem tajemnicy światła.
Krzew oprócz ażurowych liści ma też siedem rozwiniętych różanych kwiatów z żółtego bursztynu. Cyfra siedem to suma liczb trzy plus cztery. Co przedstawia symbol związku Nieba z ziemią. Trzy róże ze złotym wnętrzem mają symbolikę trynitarną – oznaczają Boga Ojca,
Syna Bożego i Ducha Świętego. Cztery pozostałe ze srebrnym wnętrzem to cztery strony świata, a więc Uniwersum.
Na koniec warto zaznaczyć, że monstrancja ta waży niewiele, co w praktyce jest bardzo istotne. Przy 95 cm wysokości, 65 cm szerokości waży tylko 8 kilogramów, z czego kilogram to wielka bursztynowa kropla przeznaczona na Najświętszy Sakrament.
Wypada tylko życzyć Autorowi dzieła, jak i jego właścicielom – Ojcom Paulinom, aby to wspaniałe święte naczynie, powstałe Bogu na chwałę, a ludziom na pożytek, przyniosło wielu osobom dużo głębokich przeżyć.