Audiencja generalna, 16 października 2002 r.

Drodzy Bracia i Siostry!

1. W czasie niedawno odbytej podróży do Polski skierowałem do Matki Bożej następujące słowa: "Matko Najświętsza, (...) wypraszaj także i mnie siły ciała i ducha, abym wypełnił do końca misję, którą mi zlecił Zmartwychwstały. Tobie oddaję wszystkie owoce mego życia i posługi; Tobie zawierzam losy Kościoła (...); Tobie ufam i Tobie raz jeszcze wyznaję: Totus Tuus, Maria! Totus Tuus. Amen" (Kalwaria Zebrzydowska, 19 sierpnia 2002 r.). Słowa te powtarzam dzisiaj, dziękując Bogu za 24 lata mej posługi Kościołowi na Stolicy Piotrowej. W tym szczególnym dniu składam jeszcze raz w dłonie Matki Bożej życie Kościoła i udręczone życie ludzkości. Jej także zawierzam moją przyszłość. Składam wszystko w Jej ręce, ażeby z macierzyńską miłością przekazała to swemu Synowi (por. Ef 1, 12).

2. Centrum naszej wiary stanowi Chrystus, Odkupiciel człowieka. Maryja nie przesłania Go ani Jego zbawczego dzieła. Najświętsza Panna, wniebowzięta z ciałem i duszą, pierwsza, która poznała owoce męki i zmartwychwstania swojego Syna, jest Tą, która w sposób najpewniejszy prowadzi nas do Chrystusa, ostatecznego celu naszych działań i całej egzystencji. Dlatego, kierując do całego Kościoła w liście apostolskim Novo millennio ineunte wezwanie Chrystusa, by "wypłynąć na głębię", dodałem, że "w tej drodze towarzyszy nam Najświętsza Maryja Panna, której (...), wraz z licznymi biskupami (...), zawierzyłem trzecie tysiąclecie" (n. 58). Zachęcając natomiast wiernych do nieustannej kontemplacji oblicza Chrystusa, wyraziłem pragnienie, by nauczycielką tej kontemplacji była dla wszystkich Maryja, Jego Matka.

3. Dzisiaj chcę wyrazić to pragnienie z większą wyrazistością, przy pomocy dwóch gestów symbolicznych. Za chwilę podpiszę list apostolski Rosarium Virginis Mariae, poświęcony modlitwie różańcowej. W dokumencie tym ogłaszam Rok Różańca - od października 2002 r. do października 2003 r. Czynię to nie tylko dlatego, iż jest to 25. rok mego pontyfikatu, ale również dlatego, że przypada 120. rocznica encykliki Supremi apostolatus officio, przez którą 1 września 1883 r. mój czcigodny poprzednik papież Leon XIII dał początek serii dokumentów poświęconych właśnie Różańcowi. Istnieje jeszcze jeden powód: w historii Wielkich Jubileuszów obowiązywał dobry zwyczaj, aby po Roku Jubileuszowym poświęconym Chrystusowi i dziełu Odkupienia ogłosić rok ku czci Maryi, dla wybłagania u Niej pomocy, aby otrzymane łaski przyniosły owoce.

4. Czy może być lepsze od modlitwy różańcowej narzędzie dla wypełnienia wzniosłego i nadzwyczaj bogatego zadania, jakim jest kontemplowanie oblicza Chrystusa wraz z Maryją? Musimy jednak odkryć na nowo mistyczną głębię zawartą w tej prostej modlitwie, drogiej naszej religijności. Ta modlitwa maryjna w swej strukturze jest w istocie przede wszystkim rozważaniem tajemnic życia i dzieła Chrystusa. Powtarzając wezwanie Zdrowaś Maryjo, możemy zgłębić zasadnicze wydarzenia misji Syna Bożego na ziemi, które zostały nam ukazane przez Ewangelię i przez Tradycję. Aby ten przekaz Ewangelii był pełniejszy, w liście apostolskim Rosarium Virginis Mariae zaproponowałem dodanie nowych pięciu tajemnic do tych, które obecnie są rozważane w Różańcu, i nazwałem je "tajemnicami światła". Dotyczą one życia publicznego Zbawiciela - od chrztu w wodach Jordanu aż do początku Męki. Uczyniłem to w celu poszerzenia zakresu Różańca, aby ten, kto odmawia go w skupieniu, nie mechanicznie, mógł zgłębić jeszcze bardziej treść Dobrej Nowiny i upodobnić coraz bardziej własne życie do życia Chrystusa.

5. Dziękuję Wam, tu obecnym, oraz tym, którzy łączą się ze mną duchowo w tym wyjątkowym dniu. Dziękuję za życzliwość, a zwłaszcza za zapewnienie stałego wsparcia modlitewnego. Dokument na temat Różańca św. powierzam Pasterzom i Wiernym całego świata. Rok Świętego Różańca, który będziemy wspólnie przeżywać, z pewnością przyniesie dobroczynne owoce w sercach wszystkich, odnowi i wzmocni działanie łaski Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 oraz stanie się źródłem pokoju dla świata.
Niech Maryja, Królowa Różańca Świętego, którą widzimy w pięknym wizerunku czczonym w Pompejach, prowadzi synów Kościoła do pełnej jedności z Chrystusem w Jego chwale!

Z oryginału włoskiego tłumaczył o. Jan Pach OSPPE