ostatnie tygodnie przepojone są informacjami, które wzbudzają w nas niepewność, a może nawet przerażenie. Stajemy wobec choroby i cierpienia, które wielu naszym siostrom i braciom odbierają radość życia. Ale właśnie w takiej chwili Bóg wlewa w nasze serca nadzieję, zapewnia o swojej miłości i przywraca wiarę, która każe nam widzieć w nim troskliwego Ojca. Wyrazem Jego troski jest również wzbudzanie w sercach młodych ludzi daru powołania do kapłaństwa, które jest nie tylko służbą Bogu, ale także i ludziom, a zwłaszcza tym, którzy oczekują podania pomocnej dłoni w trudnych sytuacjach życiowych. Ten służebny charakter kapłaństwa widoczny był w sposób szczególny w życiu św. Jana Pawła II, którego 100-lecie narodzin obchodzimy w tym roku. On czerpiąc siłę z miłości do Chrystusa był prawdziwym Pasterzem, gotowym oddać życie za powierzony sobie Kościół. Dlatego u schyłku swego ziemskiego życia, w Orędziu na XL światowy Dzień Modlitw o Powołania, tak pisał: „Tym orędziem pragnę niejako użyczyć głosu Jezusowi, przedstawiając wielu młodym ideał służby i pomagając im przezwyciężyć pokusy indywidualizmu oraz złudzenie, że w ten sposób można osiągnąć szczęście. Pomimo pewnych przeciwnych skłonności, które są jednakże obecne we współczesnej mentalności, istnieje w sercach wielu młodych ludzi naturalna gotowość do otwarcia się na drugiego, zwłaszcza najbardziej potrzebującego. Dzięki niej stają się oni wielkoduszni, zdolni do empatii, gotowi zapomnieć o samych sobie i na pierwszym miejscu, przed własnymi interesami, postawić drugiego”.
