Belgia: na wniosek Żydów, sędziowie uchylili zakaz liturgii
Belgia jest już trzecim po Francji i Szwajcarii krajem w Europie, w którym sędziowie zarzucili władzy wykonawczej nadmierne ograniczanie wolności religijnej pod pretekstem walki z pandemią. Decyzją tamtejszej Rady Stanu rząd w Brukseli ma czas do 13 grudnia, by złagodzić obowiązujące obostrzenia sanitarne. Przewidują one całkowity zakaz zgromadzeń religijnych aż do 15 stycznia.
Decyzja Rady Stanu to zasługa wspólnoty żydowskiej w Antwerpii, która złożyła zażalenie, twierdząc, że rządowe obostrzenia naruszają wolność religijną zagwarantowaną przez belgijską konstytucję z 1831 r. oraz Europejską Konwencję Praw Człowieka. Belgijscy żydzi przypominają, że nawet podczas wojny sprawowanie Eucharystii nie było zakazane.
Ich zdaniem władza wykonawcza nie bierze pod uwagę wymogów życia religijnego. Przy obecnych obostrzeniach katolicy nie mogą przyjmować Komunii, a ortodoksyjne wspólnoty żydowskie nie mogą prowadzić ceremonii religijnych, bo wymagają one fizycznej obecności dziesięciu mężczyzn. We wspólnotach ortodoksyjnych zakazane jest ponadto nagrywanie modlących się osób. Żydzi z Antwerpii przypominają, że surowe obostrzenia sanitarne wprowadzono właśnie teraz, gdy ludzie na skutek pandemii bardziej potrzebują wsparcia duchowego, a żydzi i chrześcijanie przygotowują się do przeżywania świąt (Chanuka i Boże Narodzenie), które są obchodzone od ponad dwóch tysięcy lat.
Przychylając się do wniosku belgijskich żydów, sędziowie z Rady Stanu zobowiązują rząd do przeprowadzenia konsultacji z różnymi wspólnotami wyznaniowymi i wprowadzenia obostrzeń, które nie będą bezwzględne, lecz proporcjonalne do zagrożenia i zastosowanych środków bezpieczeństwa. Dotyczy to również Kościoła katolickiego.
„Przez wszystkie te tygodnie, kiedy nie mogliśmy sprawować Eucharystii, Episkopat był zdania, że trzeba uszanować te zasady, czyli powstrzymać się czasowo od sprawowania liturgii, ze wszystkimi bolesnymi tego konsekwencjami. Mam tu na myśli dotkliwy brak, czy wręcz głód Eucharystii. Jesteśmy jednak świadomi, że sytuacja sanitarna w Belgii nie jest dobra. Należy unikać wielkich zgromadzeń. Musimy pozostać bardzo ostrożni – powiedział Radiu Watykańskiemu rzecznik episkopatu Belgii ks. Tommy Scholtès SJ. – W rozmowach z władzami episkopat zaproponuje rządowi stosowanie zasad bezpieczeństwa, które obowiązywały w lecie. Wtedy limity wynosiły 100, a potem 200 osób na liturgii. Wiemy jednak, że dziś statystki nie są dobre, musimy być tego świadomi. Mamy nadzieję, że we współpracy z rządem uda się nam wypracować jakieś rozwiązanie. Dziś kościoły są otwarte i odwiedza je całkiem dużo ludzi, by się pomodlić czy uczestniczyć w adoracji. Jeśli na Boże Narodzenie będzie można odprawiać Msze, wtedy limit powinien być proporcjonalny do wzmożonego zainteresowania wiernych, inaczej będziemy mieć problemy z organizacją liturgii”.
Spotkanie z prof. Janem Żarynem pt. „Relacje polsko-żydowskie... wczoraj, dziś, jutro”, zorganizowało Stowarzyszenie „Marki-Pustelnik-Struga”
Ani w Izraelu, ani w krajach zachodnich elity nie wiedzą, co działo się na ziemiach polskich w czasie II wojny światowej. To jedna z przyczyn obecnego konfliktu wokół nowelizacji ustawy o IPN – uważa prof. Jan Żaryn
Nieprawdą jest twierdzenie, że to, co było kiedyś jest zamkniętą kartą dla kolejnych pokoleń. To one badając przeszłość, nadają jej nowy sens. Przykładem tego są zmiany w opisywaniu historii Holokaustu.
Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Palmową, inaczej Niedzielą Męki Pańskiej. Rozpoczyna ona najważniejszy i najbardziej uroczysty okres w roku liturgicznym - Wielki Tydzień.
Liturgia Kościoła wspomina tego dnia uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy, o którym mówią wszyscy czterej Ewangeliści. Uroczyste Msze św. rozpoczynają się od obrzędu poświęcenia palm i procesji do kościoła. Zwyczaj święcenia palm pojawił się ok. VII w. na terenach dzisiejszej Francji. Z kolei procesja wzięła swój początek z Ziemi Świętej. To właśnie Kościół w Jerozolimie starał się bardzo dokładnie powtarzać wydarzenia z życia Pana Jezusa. W IV w. istniała już procesja z Betanii do Jerozolimy, co poświadcza Egeria (chrześcijańska pątniczka pochodzenia galijskiego lub hiszpańskiego). Autorka tekstu znanego jako Itinerarium Egeriae lub Peregrinatio Aetheriae ad loca sancta. Według jej wspomnień w Niedzielę Palmową patriarcha otoczony tłumem ludzi wsiadał na osiołka i wjeżdżał na nim do Świętego Miasta, zaś zgromadzeni wierni, witając go z radością, ścielili przed nim swoje płaszcze i palmy. Następnie wszyscy udawali się do bazyliki Zmartwychwstania (Anastasis), gdzie sprawowano uroczystą liturgię. Procesja ta rozpowszechniła się w całym Kościele. W Rzymie szósta niedziela Przygotowania Paschalnego początkowo była obchodzona wyłącznie jako Niedziela Męki Pańskiej, podczas której uroczyście śpiewano Pasję. Dopiero w IX w. do liturgii rzymskiej wszedł jerozolimski zwyczaj urządzenia procesji upamiętniającej wjazd Pana Jezusa do Jeruzalem. Z czasem jednak obie te tradycje połączyły się, dając liturgii Niedzieli Palmowej podwójny charakter (wjazd i pasja). Jednak w różnych Kościołach lokalnych procesje te przybierały rozmaite formy, np. biskup szedł pieszo lub jechał na oślęciu, niesiono ozdobiony palmami krzyż, księgę Ewangelii, a nawet i Najświętszy Sakrament. Pierwszą udokumentowaną wzmiankę o procesji w Niedzielę Palmową przekazuje nam Teodulf z Orleanu (+ 821). Niektóre przekazy podają też, że tego dnia biskupom przysługiwało prawo uwalniania więźniów.
Zgłębiając publikowane teksty kaznodziejskie o bł. Karolinie Kózce, można dojść do stwierdzenia, że niejednokrotnie głosiciele starali się w swoich kazaniach znaleźć klucz albo klucze w postaci słów, określeń, wyrażeń, które stawały się zwornikami w przybliżaniu postaci błogosławionej, jej życia i drogi do świętości. Niewątpliwie takimi słowami, wyrażeniami-kluczami opisującymi bł. Karolinę Kózkę są wielorakie tytuły, jakie ją charakteryzują.
Co znamienne, wiele z nich funkcjonowało już za życia bł. Karoliny
w świadomości jej współczesnych. Tytuły te bardziej odżyły w świadomości wiernych i zostały przekazane do współczesnych czasów jako „świadkowie” osobowości i świętości bł. Karoliny Kózki.
W publikowanych kazaniach bardzo często pojawiają się odniesienia do
świadków życia bł. Karoliny Kózki, którzy niejako na co dzień mieli możliwość obserwacji jej dążenia do świętości. Na tej kanwie pojawiły się bardzo
szybko określenia – wyrażenia, jak: „Gwiazda ludu”, „prawdziwy anioł”,
„najpobożniejsza dziewczyna w parafii”, „pierwsza dusza do nieba”, które
były odzwierciedleniem jej dobroci, pobożności, uczynności, dobrego serca
i otwartości na innych.
To przekonanie o świętości bł. Karoliny Kózki wyrażone tytułami z czasów jej współczesnych także znajduje wyraz w przepowiadaniu kaznodziejskim.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
