Matko,
w krzyżowe drogi wpisana narodu
od chwili jego poczęcia,
rodząca w bólach walk
dla niego Syna.

Nauczycielko znaku krzyża
stojąca pod nim,
jak na Golgocie - w cierpieniu.

Bogarodzico,
obecna w historii
męczeńską śmiercią Świętych
i w zawierzeniu Monarchów,
śpiewem na ustach rycerzy
i uwielbieniem wieśniaków,
na witrażach świątyń
i w mozaikach katedr.

Jasnogórska Pani
mężnie broniąca wolności
przed najeźdźcami narodu.
Światło solidarności
świecące w ciemnościach niewoli.
Sybiraczko
pędzona w kazamaty.
Matko Wygnaństwa Polskiego,
wędrująca z grudką ziemi
na sercach emigrantów.

Jutrzenko nadziei - w zwycięstwie,
a w klęsce - Rachel opłakująca dzieci.
Tobie śpiewamy
w modlitwach różańcowych
przesuwając paciorki z więziennego chleba
- w samotni ukryci zapomnienia -
z nad mogił
bestialsko zamordowanych
dymem zniczów i ptaków śpiewaniem,
w płaczu osieroconych nagle dzieci
i w krzyku sumień - gwałconych
wymazywaniem znaku krzyża - z pamięci,
w miłości - płaconej za zło
morderstwa i oszczerczych pomówień,
Królowo Polski - przyczyń się za nami!