Reklama

Bądźmy uczniami Chrystusa w rodzinie

Dzieci potrzebują świadków

Hasło programu duszpasterskiego Kościoła w Polsce w rozpoczętym właśnie roku liturgicznym brzmi: „Bądźmy uczniami Chrystusa”. Temat ten został podzielony przez Komisję Duszpasterstwa Episkopatu na kilka części, z których każda dotyczy innego aspektu bycia uczniem Jezusa. Zgodnie z tym podziałem przez cały rok w „Niedzieli w Warszawie” będziemy publikować teksty podejmujące tematykę programu duszpasterskiego. Na początek: „Być uczniem Chrystusa w rodzinie”.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Beata i Krzysztof Tarnowscy mają pięcioro dzieci. Mieszkają na Woli. Mówią, że ich Mistrzem jest Chrystus. Jednak wierność Mistrzowi często niesie za sobą wiele wyrzeczeń. Przyznają, że ciężkawy bywa ich krzyż. - Teraz jest ciężko, ale bez wiary byłoby stanowczo za ciężko - wyznaje Krzysztof Tarnowski, grafik komputerowy.
Ojciec rodziny wspomina, gdy razem z żoną chcieli poprzestać na trójce dzieci. - Wówczas miałem sen, w którym śnił mi się mały chłopczyk, niemowlę. On wyciągał rączki, prosząc mnie, aby mógł się narodzić. Ten sen zaczął się często powtarzać. Dlatego nie mogliśmy mu odmówić - podkreśla Krzysztof.

Egoizm współczesności

Reklama

Państwo Tarnowscy od 25 lat są małżeństwem. Przez wszystkie te lata nie brakowało w ich życiu chwil szczęśliwych, jak i codziennych trosk. - Czasami naprawdę mamy ciężkie chwile. Najtrudniej jest związać koniec z końcem - mówi Beata Tarnowska. Jednak - zdaniem Tarnowskich - małżeństwo jest także po to, by wydawać owoce. - Skoro się kochamy, to naturalne jest, że chcemy dzielić się naszą miłością - zgodnie uważają małżonkowie.
Ich zdaniem, współczesność jest totalnie antyrodzinna. Piątka dzieci to wielkie poświęcenie. Duża rodzina jest nie lada wyzwaniem zarówno ekonomicznym, jak i mentalnym. Obecnie bowiem, gdy ktoś ma więcej niż dwoje dzieci, zaczyna być postrzegany jak zjawisko patologiczne.
Gdy jeszcze kilkadziesiąt lat temu rzadkością były małżeństwa z jednym, bądź dwójką dzieci, to dziś rozpoczyna się dyktat jedynaków. - Cała kultura jest hedonistycznie i konsumpcyjnie zorientowana. System „wartości” obraca się wyłącznie wokół pieniędzy - uważa Krzysztof. - Jeżeli masz pieniądze, to jesteś kimś. A jeżeli ich nie masz, to choćbyś był najuczciwszy i najmądrzejszy, będziesz nikim - podkreśla.
Najtrudniej wytłumaczyć to dzieciom. Dlaczego każdy z nich nie ma oddzielnego komputera, swojego gameboya (konsoli do gier) i w dodatku nosi kurtkę po starszym bracie? - Kiedyś było normalne, że dzieci w rodzinie potrafiły się dzielić. Natomiast dziś najlepiej być jedynakiem, by mieć wszystko dla siebie. Po prostu współczesność jest egoistyczna - uważa Krzysztof.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Świat odrzuca Chrystusa

Obecnie bardzo trudno jest zbudować rodzinę według nauki Kościoła i być uczniem Chrystusa w rodzinie. Współczesność jest na tyle konsumpcyjna, że w pewien sposób odrzuca ubogie Dzieciątko, które przyszło na świat w stajence. Idole współczesnego świata są przecież bogaci.
Natomiast Chrystus pokazał nam, że pieniądze nie są w życiu najważniejsze. Przecież Święta Rodzina pod dostatkiem miała jedynie miłości. Po za tym nie posiadała niczego. Jednak Maryja z Józefem wiedzieli, co jest najważniejsze.
Obecnie jednak coraz trudniej być uczniem Chrystusa w rodzinie. Natomiast współczesna kultura lansuje same przyjemności. A przecież rodzina to mnóstwo wyrzeczeń. - Ludzie nie chcą nieść krzyża. Odrzucają wszelkie wyrzeczenia i nie widzą sensu cierpienia - podkreśla Krzysztof.
Państwo Tarnowscy bardzo dużo rozmawiają ze swoimi dziećmi. Starają się wpoić im chrześcijański system wartości. Nie tak jak inni rodzice, którzy włączają telewizor i problem z głowy. - Nasz model jest o wiele bardziej wymagający. Doskonale wiemy, że ciągłe rozmawianie jest trudne i kosztuje o wiele więcej energii - opowiada Beata.
Bywa tak, że ich dziewięcioletni syn potrafi przez dobre kilkadziesiąt minut bronić swoich racji, powołując się przy tym na Pismo Święte. - Taka dyskusja wcale nie jest łatwa. A ja zamiast zająć się domem, muszę jemu poświęcić uwagę - mówi Beata.

Świadkowie wiary

Jednak samą rozmową i dyskusjami nie da się dzieciom zaszczepić systemu wartości. - Rodzic powinien być dla dzieci nauczycielem, ale żeby ta nauka była skuteczna, musi być poparta czynami - uważa Krzysztof. Dzieci, podobnie jak i dorośli, potrzebują o wiele bardziej świadków niż nauczycieli. - Dla nich słowa bez czynów nic nie znaczą - dodaje Beata. Dlatego też najpierw rodzice powinni być prawdziwymi uczniami Chrystusa, a dopiero później wymagać tego od dzieci.
Jaka chwila w Państwa życiu była najszczęśliwsza? - zapytałem Państwa Tarnowskich. Beata się wzruszyła, a Krzysztof bez zastanowienia jednym tchem wymienia: ślub i narodziny wszystkich naszych dzieci. - Gdybym dziś miał decydować o tym, ile mamy mieć dzieci, podjąłbym tę samą decyzję. Niczego nie żałuje. Pomimo wielu wyrzeczeń i trudności jesteśmy szczęśliwi. Jesteśmy bardzo zżyci i kochamy się. A to jest najważniejsze - wyznaje Krzysztof, Beata przytakuje.

2007-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Abp Adrian Galbas: Jestem zdruzgotany wiadomością, że jeden z moich księży brutalnie zamordował człowieka

2025-07-25 22:19

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

Karol Porwich/Niedziela

Abp Adrian Galbas

Abp Adrian Galbas

Słowo abp. Adriana Galbasa w związku z ustaleniami Prokuratury Okręgowej w Radomiu.

Siostry i Bracia, nie mam dziś dla Was słów pocieszenia, a tym bardziej wyjaśnienia czy wytłumaczenia. Jestem przybity i zdruzgotany wiadomością, że jeden z moich księży brutalnie zamordował człowieka – ubogiego i bezdomnego. Nie mam odpowiedzi na żadne pytanie zaczynające się od słowa: „dlaczego?”.
CZYTAJ DALEJ

Rozważania bp. Andrzeja Przybylskiego: XVII niedziela zwykła

2025-07-25 12:09

[ TEMATY ]

bp Andrzej Przybylski

BP KEP

Każda niedziela, każda niedzielna Eucharystia niesie ze sobą przygotowany przez Kościół do rozważań fragment Pisma Świętego – odpowiednio dobrane czytania ze Starego i Nowego Testamentu. Teksty czytań na kolejne niedzielę w rozmowie z Aleksandrą Mieczyńską rozważa bp Andrzej Przybylski.

Bóg rzekł do Abrahama: «Głośno się rozlega skarga na Sodomę i Gomorę, bo występki ich mieszkańców są bardzo ciężkie. Chcę więc zstąpić i zobaczyć, czy postępują tak, jak głosi oskarżenie, które do Mnie doszło, czy nie; dowiem się». Wtedy to dwaj mężowie odeszli w stronę Sodomy, a Abraham stał dalej przed Panem. Podszedłszy do Niego, Abraham rzekł: «Czy zamierzasz wygubić sprawiedliwych wespół z bezbożnymi? Może w tym mieście jest pięćdziesięciu sprawiedliwych; czy także zniszczysz to miasto i nie przebaczysz mu przez wzgląd na owych pięćdziesięciu sprawiedliwych, którzy w nim mieszkają? O, nie dopuść do tego, aby zginęli sprawiedliwi z bezbożnymi, aby stało się sprawiedliwemu to samo, co bezbożnemu! O, nie dopuść do tego! Czyż Ten, który jest sędzią nad całą ziemią, mógłby postąpić niesprawiedliwie?» Pan odpowiedział: «Jeżeli znajdę w Sodomie pięćdziesięciu sprawiedliwych, przebaczę całemu miastu przez wzgląd na nich». Rzekł znowu Abraham: «Pozwól, o Panie, że jeszcze ośmielę się mówić do Ciebie, choć jestem pyłem i prochem. Gdyby wśród tych pięćdziesięciu sprawiedliwych zabrakło pięciu, czy z braku tych pięciu zniszczysz całe miasto?» Pan rzekł: «Nie zniszczę, jeśli znajdę tam czterdziestu pięciu». Abraham znów odezwał się tymi słowami: «A może znalazłoby się tam czterdziestu?» Pan rzekł: «Nie dokonam zniszczenia przez wzgląd na tych czterdziestu». Wtedy Abraham powiedział: «Niech się nie gniewa Pan, jeśli rzeknę: może znalazłoby się tam trzydziestu?» A na to Pan: «Nie dokonam zniszczenia, jeśli znajdę tam trzydziestu». Rzekł Abraham: «Pozwól, o Panie, że ośmielę się zapytać: gdyby znalazło się tam dwudziestu?» Pan odpowiedział: «Nie zniszczę przez wzgląd na tych dwudziestu». Na to Abraham: «Niech mój Pan się nie gniewa, jeśli raz jeszcze zapytam: gdyby znalazło się tam dziesięciu?» Odpowiedział Pan: «Nie zniszczę przez wzgląd na tych dziesięciu».
CZYTAJ DALEJ

Siekiera w dłoni księdza - mordercy. Zgorszenie przebaczeniem?

2025-07-26 22:29

[ TEMATY ]

Milena Kindziuk

dr Milena Kindziuk

Red.

Milena Kindziuk

Milena Kindziuk

To nie jest zbrodnia, jakich wiele. Kolejna odnotowana w kronikach kryminalnych, popełniona nocą w ustronnym miejscu. To jest rana, która rozrywa serce Kościoła. Bo sprawcą jest kapłan.

Pęka mi serce, gdy o tym piszę. Pęka też obraz Kościoła w oczach wielu. Pęka zaufanie. Pęka nadzieja. Bo fakt pozostaje faktem: ksiądz zamordował człowieka. Ze szczególnym okrucieństwem.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję