Reklama

XIV inauguracja w Wyższym Seminarium Duchownym w Toruniu

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami
Dz 1, 8

W imię Pana - in nomine Domini - 87 kleryków Wyższego Seminarium Duchownego w Toruniu rozpoczęło nowy rok akademicki 2007/2008. Oficjalne uroczystości inauguracyjne miały miejsce 5 października w auli Wyższego Seminarium Duchownego w Toruniu, trzeba zaznaczyć, że klerycy rozpoczęli rok formacyjny wcześniej, w dniach od 26 do 29 września, rekolekcjami prowadzonymi przez ks. Jarosława Kaźmierczaka. Zwieńczeniem rekolekcji była uroczysta Msza św. pod przewodnictwem rektora Wyższego Seminarium Duchownego ks. prał. dr. Krzysztofa Lewandowskiego, w trakcie której 14 kleryków III roku otrzymało strój duchowny.
Obchody inauguracji w auli seminaryjnej rozpoczęły się pieśnią „Gaude Mater Polonia” wykonaną przez chór klerycki, prowadzony przez ks. dr. Mariusza Klimka. Następnie zebranych gości przywitał Rektor Wyższego Seminarium Duchownego. Słowa szczególnego podziękowania skierował do pasterza diecezji bp. Andrzeja Suskiego, który w przededniu inauguracji obchodził 21. rocznicę sakry biskupiej. W wystąpieniu Ksiądz Rektor mówił m.in., że seminarium to księżowska szkoła dla osób, które odczytały powołanie do służby Bogu i Kościołowi. Przygotowanie do tej posługi trwa 6 lat, a formacja odbywa się na 4 podstawowych płaszczyznach: intelektualnej - studia filozoficzno-teologiczne, które klerycy odbywają na Wydziale Teologicznym UMK; duchowej - to charakterystyczna cecha formacji seminaryjnej w stosunku do innych uczelni, jako że jest ona przeniknięta życiem duchowym (Msza św., modlitwy, dni skupienia, rekolekcje); pastoralnej - wyrażającą się w szeregu praktyk duszpasterskich w parafiach, udziale w obozach i koloniach, rekolekcjach oazowych, pielgrzymkach, działalności wolontariackiej w hospicjum i Caritas; oraz ludzkiej. Te działanie mają na celu „zainicjowanie autentycznego procesu kształtowania wrażliwości pasterskiej i przygotowanie do świadomego i dojrzałego przyjęcia odpowiedzialności za działalność duszpasterską Kościoła”. Ksiądz Rektor wyraźnie podkreślił, że podstawą, fundamentem formacji jest formacja ludzka, gdyż kapłan ma być pomostem, a nie przeszkodą w spotkaniu z Jezusem Chrystusem, Odkupicielem człowieka. Przypomniał, że tylko dobry człowiek może zostać dobrym kapłanem, dlatego proces formacji ludzkiej alumnów jest tak bardzo ważny. Od alumna wymaga się, aby był także człowiekiem krytycznego spojrzenia oraz oceny rzeczywistości i ludzi po to, by był człowiekiem nie tylko zapatrzonym w niebo, lecz także mającym kontakt z rzeczywistością. W tym spojrzeniu musi kierować się głęboką wiarą - mówił Ksiądz Rektor. Podkreślił również, że alumn musi być człowiekiem dojrzałym, umiejącym odpowiednio korzystać z daru wolności, powinien być człowiekiem sumienia oraz cechować się dojrzałymi relacjami z drugim człowiekiem. Podczas wystąpienia Ksiądz Rektor złożył podziękowania ks. kan. dr. Stanisławowi Suwińskiemu za 7-letnią posługę ojca duchownego oraz ks. kan. dr. Krzysztofowi Krzemińskiemu za 10-letnią posługę prefekta i wicerektora ds. wychowania.
Następnie nastąpiła immatrykulacja podczas, której 20 kleryków I roku złożyło ślubowanie, że „pragną pielęgnować w sobie dar powołania kapłańskiego, pilnie zdobywać wiedzę filozoficzno-teologiczną, dbać o dobre imię Seminarium oraz wielkodusznie odpowiadać na potrzeby Kościoła toruńskiego”. Po uroczystym ślubowaniu, kandydaci do kapłaństwa otrzymali legitymacje kleryckie. Dziekan alumnów Sławomir Lesicki skierował słowo, w którym życzył alumnom głębokiego zjednoczenia z Chrystusem, aby mogli za św. Pawłem powtórzyć słowa: „teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus”.
Tradycyjnie jednym z punktów inauguracji był wykład, który wygłosił redemptorysta o. dr Marek Kotyński na temat „Teologia odkupienia w ikonie Matki Bożej Nieustającej Pomocy”. Następnie głos zabrali przedstawiciele władz samorządowych i uczelni wyższych, m.in.: wicewojewoda Marzenna Drab, prezydent Torunia Michał Zalewski oraz dziekan Wydziału Teologicznego ks. prof. dr hab. Jan Perszon. Na uroczystość przybyli również: poseł Anna Sobecka, przewodniczący Rady Miejskiej, rektorzy Seminariów Duchownych z Pelplina, Włocławka, Bydgoszczy i Płocka, przedstawiciele wyższych uczelni z województwa kujawsko-pomorskiego, wojska, policji i straży pożarnej, a także proboszcz parafii ewangelicko-augsburskiej - ks. Jerzy Molin oraz przedstawiciele duchowieństwa diecezji toruńskiej i wielu przyjaciół Seminarium.
Na zakończenie bp Andrzej Suski powiedział m.in., że w nazwie Seminarium Duchowne słowo „duchowne” nie jest tylko ozdobnikiem, ale słowo to wyznacza niejako tożsamość dla tej wspólnoty. Inne płaszczyzny są ważne i konieczne, gdyż duchowni mają być dojrzałymi ludźmi, ale nie wystarczą, bo sercem całej formacji jest duchowość - mówił Ksiądz Biskup. Dlatego pierwsza i ważniejsza inauguracja rozpoczęła się w wieczerniku seminaryjnym podczas rekolekcji.
Oficjalną część inauguracji zakończyła pieśń „Gaudeamus” wykonana przez chór klerycki. Uwieńczeniem uroczytości była Msza św. koncelebrowana w bazylice katedralnej Świętych Janów, pod przewodnictwem bp. Andrzeja Suskiego.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2007-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Lubartów. Powołani do służby

2024-05-05 12:27

Ks. Krzysztof Podstawka

Alumni: Mateusz Budzyński z parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Lubartowie, Karol Kapica z parafii św. Wita w Mełgwi, Bartłomiej Kozioł z parafii Matki Bożej Bolesnej w Kraśniku, Bartosz Starowicz z parafii Matki Bożej Królowej Polski w Krakowie oraz Wojciech Zybała z parafii Wniebowstąpienia Pańskiego w Lubartowie - klerycy 5. roku Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Lublinie, przyjęli święcenia diakonatu z rąk bp. Artura Mizińskiego 4 maja w kościele Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Lubartowie.

CZYTAJ DALEJ

Wy jesteście przyjaciółmi moimi

2024-04-26 13:42

Niedziela Ogólnopolska 18/2024, str. 22

[ TEMATY ]

homilia

o. Waldemar Pastusiak

Adobe Stock

Trwamy wciąż w radości paschalnej powoli zbliżając się do uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Chcemy otworzyć nasze serca na Jego działanie. Zarówno teksty z Dziejów Apostolskich, jak i cuda czynione przez posługę Apostołów budują nas świadectwem pierwszych chrześcijan. W pochylaniu się nad tajemnicą wiary ważnym, a właściwie najważniejszym wyznacznikiem naszej relacji z Bogiem jest nic innego jak tylko miłość. Ona nadaje żywotność i autentyczność naszej wierze. O niej także przypominają dzisiejsze czytania. Miłość nie tylko odnosi się do naszej relacji z Bogiem, ale promieniuje także na drugiego człowieka. Wśród wielu czynników, którymi próbujemy „mierzyć” czyjąś wiarę, czy chrześcijaństwo, miłość pozostaje jedynym „wskaźnikiem”. Brak miłości do drugiego człowieka oznacza brak znajomości przez nas Boga. Trudne to nasze chrześcijaństwo, kiedy musimy kochać bliźniego swego. „Musimy” determinuje nas tak długo, jak długo pozostajemy w niedojrzałej miłości do Boga. Może pamiętamy słowa wypowiedziane przez kard. Stefana Wyszyńskiego o komunistach: „Nie zmuszą mnie niczym do tego, bym ich nienawidził”. To nic innego jak niezwykła relacja z Bogiem, która pozwala zupełnie inaczej spojrzeć na drugiego człowieka. W miłości, zarówno tej ludzkiej, jak i tej Bożej, obowiązują zasady; tymi danymi od Boga są, oczywiście, przykazania. Pytanie: czy kochasz Boga?, jest takim samym pytaniem jak to: czy przestrzegasz Bożych przykazań? Jeśli je zachowujesz – trwasz w miłości Boga. W parze z miłością „idzie” radość. Radość, która promieniuje z naszej twarzy, wyraża obecność Boga. Kiedy spotykamy człowieka radosnego, mamy nadzieję, że jego wnętrze jest pełne życzliwości i dobroci. I gdy zapytalibyśmy go, czy radość, uśmiech i miłość to jest chrześcijaństwo, to w odpowiedzi usłyszelibyśmy: tak. Pełna życzliwości miłość w codziennej relacji z ludźmi jest uobecnianiem samego Boga. Ostatecznym dopełnieniem Dekalogu jest nasza wzajemna miłość. Wiemy o tym, bo kiedy przygotowywaliśmy się do I Komunii św., uczyliśmy się przykazania miłości. Może nawet katecheta powiedział, że choćbyśmy o wszystkim zapomnieli, zawsze ma pozostać miłość – ta do Boga i ta do drugiego człowieka. Przypomniał o tym również św. Paweł Apostoł w Liście do Koryntian: „Trwają te trzy: wiara, nadzieja i miłość, z nich zaś największa jest miłość”(por. 13, 13).

CZYTAJ DALEJ

Francuskie rekolekcje w drodze

2024-05-05 15:00

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

Archiwum prywatne

Już kolejny raz parafia Najświętszego Serca Jezusowego w Tomaszowie Mazowieckim oraz parafia św. Mikołaja w Wolborzu połączyły swoje siły, organizując niezapomniane rekolekcje w drodze, czyli pielgrzymkę, której tym razem celem była Francja.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję