Początek istnienia Zakonu Przenajświętszej Trójcy na ziemiach polskich sięga XVII wieku, kiedy to po wygranej przez króla polskiego Jana III Sobieskiego bitwie z nawałą turecką pod Wiedniem opat mogilski Jan Kazimierz Denhoff zawiózł zdobyte chorągwie i trofea wojenne papieżowi Innocentowi XI, który ówcześnie sprawował posługę na Stolicy Piotrowej.

Historia

Będąc w Rzymie, Denhoff zatrzymał się w trynitarskim klasztorze San Carlino, gdzie poznał pracę trynitarzy, którzy zajmowali się wykupem chrześcijan z rąk muzułmańskich. Tam też zrodził się pomysł zaproszenia zakonników do Polski, w której po odsieczy wiedeńskiej, a także po wcześniejszych napadach tatarskich na wschodnie rubieże Rzeczypospolitej wielu Polaków pozostawało w niewoli wyznawców islamu. Zakonnicy trynitarscy przybyli do Krakowa 7 maja 1685 r. Pierwszą fundację otworzyli jednak we Lwowie, skąd łatwiej mogli realizować swój charyzmat, wykupując niewolników z rąk tureckich. Bardzo szybki rozwój Zakonu Trynitarzy na ziemiach polskich pozwolił powołać do życia 13 września 1726 r. Polską Prowincję pw. św. Joachima, której pierwszym ministrem prowincjalnym został o. Antoni od św. Jana Chrzciciela Wielhorski. W historii zakonu na ziemiach polskich nie można nie wspomnień o zasłużonych polskich trynitarzach. Do takich zalicza się 29. generała zakonu - o. Stanisława od Najświętszego Sakramentu Oborskiego (1753-59). Złoty wiek w historii polskich trynitarzy przerwały tragiczne następstwa rozbiorów.
Działalność narodowowyzwoleńcza, w jakiej swój udział mieli zakonnicy, ściągnęła na ich głowy represje i prześladowania najeźdźców. W ich wyniku zakon na ziemiach polskich uległ całkowitej kasacie po powstaniu styczniowym w 1864 r. Ostatni trynitarz Prowincji św. Joachima - o. Anzelm od św. Antoniego Noniewicz zmarł 8 września 1907 r., równo 100 lat temu.

Charyzmat

Istota charyzmatu Zakonu Trynitarzy zawiera się w zawołaniu: „Chwała Tobie, Trójco, i wolność niewolnikom”, którym trynitarze od początku swojego istnienia wielbili swoim życiem Przenajświętszą Trójcę i wykupywali chrześcijan z niewoli muzułmańskiej. Zakonnicy służyli tam, gdzie wiara wyznawców Chrystusa była zagrożona wieloma represjami ze strony zaborców. Ponadto trynitarze na terenie Europy prowadzili przy swoich klasztorach hospicja, gdzie pielgrzymi chorzy i cierpiący oraz wierni dopiero co wykupieni z niewoli otrzymywali pomoc duchową i medyczną.
Sługa Boży Jan Paweł II wielokrotnie przypominał trynitarzom, że ich charyzmat jest wciąż aktualny i potrzebny Kościołowi. Wskazywał tym samym na liczne współczesne zniewolenia i uwikłania człowieka. Odpowiadając na wezwanie naszego umiłowanego Ojca Świętego, ojcowie i bracia Trójcy Świętej podjęli apostolat w areszcie śledczym i więzieniu. Pracują z tymi, którzy pogubili się na drodze własnego życia, pomagając im odnaleźć oblicze kochającego i miłosiernego Boga Ojca poprzez celebrację Eucharystii i inne nabożeństwa oraz posługę sakramentalną, a także wsparcie duchowe. Przygotowują też chętnych do przyjęcia sakramentu bierzmowania. Prowadzą również zajęcia z języka angielskiego, które mają ułatwić więźniom późniejsze znalezienie pracy. Zakonnicy trynitarscy pełnią także posługę wśród narkomanów poprzez obecność w ośrodku terapeutycznym „Formacja”, w którym starają się poprzez modlitwę, rozmowy i wspólnie spędzany czas głosić Jezusa Miłosiernego, który wyzwala z wszelkich więzów.
Trynitarze pomagają dzieciom chorym na autyzm i ich rodzinom, starając się poprzez terapię i różne formy zajęciowe przywrócić ich, na ile to możliwe, światu. Temu celowi ma również służyć nowo otwarte Centrum Rehabilitacyjno-Lecznicze Ojców Trynitarzy dla dzieci z porażeniem czterokończynowym, które zostanie poświęcone przez kard. Stanisława Dziwisza 4 października br.

Współczesność

Po niemalże 80-letniej nieobecności Zakonu Przenajświętszej Trójcy w 1986 r. pojawiają się na ziemiach polskich pierwsi trynitarze. Dzięki pracy i działalności duszpasterskiej o. Mariusza Cywki OSST tworzą się zalążki dzisiejszego seminarium zakonnego, do którego przyjmowani są pierwsi bracia. Rektorem seminarium zostaje Ojciec Mariusz. Początkowo wspólnota korzysta z gościnności Księży Zmartwychwstańców w Krakowie. Istotnym momentem w życiu młodej wspólnoty jest
6 stycznia 2000 r., kiedy to bracia ze swoim przełożonym zamieszkują w nowym domu zakonnym przy ul. Łanowej 1 w Krakowie. Już 14 lutego 2000 r., w liturgiczne wspomnienie św. Jana Chrzciciela od Poczęcia, reformatora Zakonu Przenajświętszej Trójcy, następuje uroczyste poświęcenie kaplicy i domu formacyjnego, którego dokonuje kard. Franciszek Macharski. 30 września 2001 r. najstarsi bracia składają swoją pierwszą profesję zakonną. 26 maja 2002 r. zostaje poświęcona i umieszczona na fasadzie Domu Trójcy mozaika, przedstawiająca Chrystusa Redemptora trzymającego za ręce dwóch niewolników, która jest przedstawieniem wizji, jakiej doznał założyciel zakonu - św. Jan de Matha. Od tej chwili dom zakonny tętni już swoim życiem i rytmem wyznaczanym przez modlitwę, pracę apostolską, kolejne uroczystości, śluby i święcenia zakonników. Historia Zakonu Przenajświętszej Trójcy trwa nieprzerwanie na świecie od 800 lat i ufamy, że będzie trwała nadal…