Ewangeliczne słowa "Duc in altum" stały się zawołaniem i myślą
przewodnią renowacji jubileuszowych Misji, które w dniach 13-16 grudnia
2001 r. odbyły się w parafii pw. NMP Nieustającej Pomocy w Lublinie.
Była to niewątpliwie odpowiedź młodej wspólnoty parafialnej na List
Apostolski Ojca Świętego, napisany na zakończenie Roku Jubileuszowego.
Pod kierunkiem ojców misjonarzy: ks. Mariana Matusika oraz ks. Andrzeja
Gołębiowskiego SDB wierni gromadzili się na modlitwie, by przygotowując
się do świąt Narodzenia Pańskiego w myśl papieskiego wezwania "kontemplować
oblicze Chrystusa". Jest to zachęta duchowego odnowienia wspólnoty
śmiało wkraczającej w Nowe Tysiąclecie wiary. Dobremu Bogu zawierzyliśmy
wszystkie sprawy związane z budowaniem wspólnoty i jedności ludzi
zamieszkujących tę część Czechowa, która należy do parafii. Widzialnym
tego znakiem jest istniejąca już od dwóch lat świątynia, przy której
nieustannie trwają prace. W roku minionym w związku z decyzją abp.
Józefa Życińskiego do parafii doszły nowe bloki. Cały czas do użytku
oddawane są nowe mieszkania, więc wspólnota parafialna z każdym rokiem
staje się liczniejsza.
Pierwszy dzień renowacji misji był szczególną radością
dla całej parafii. Wieczornej liturgii Mszy św. przewodniczył bp
Ryszard Karpiński, który pobłogosławił nowy Ołtarz, zaprojektowany
przez Andrzeja Widelskiego. Ksiądz Biskup wyraził wdzięczność Bogu
za dar Ołtarza i pobłogosławił wszystkim na trud wznoszenia świątyni,
a także zapewnił o swojej modlitwie i duchowej obecności. Słowa dziękczynienia
skierował także proboszcz ks. kan. Adam Wełna. Dostrzegł piękne owoce
Misji Jubileuszowych, które jednoczą całą wspólnotę wokół Ołtarza
Chrystusowego i pozwalają z nadzieją patrzeć w przyszłość. Szczególny
dar modlitwy i cierpienia w intencji misji ofiarował ks. Lucjan Szubartowski,
który prowadził Misje Jubileuszowe, a z powodu choroby i pobytu w
szpitalu nie mógł uczestniczyć w renowacji. Z jego inicjatywy powstały
krzyże misyjne, które otrzymali parafianie. Centralnym punktem każdego
misyjnego dnia była Eucharystia z nauką dla dzieci, młodzieży i dorosłych.
Ojciec Marian podkreślał, że nie można uważać siebie za osobę wierzącą,
opuszczając jednocześnie niedzielną Mszę św. Wtedy bowiem dokonuje
się zgromadzenie chrześcijan jako rodziny Bożej wokół stołu Słowa
i Chleba Życia, który jednoczy i zapobiega rozproszeniu. Starsi,
chorzy i cierpiący także usłyszeli nauki kierowane przede wszystkim
do nich, a ci, którzy nie mogli przyjść do kościoła, spotkali się
z kapłanami w swoich domach. W świątyni każdy dzień kończył się modlitwą
różańcową i Apelem Jasnogórskim.
14 grudnia, czyli piątek, był odpowiedzią na wezwanie Ojca
Świętego do postu i modlitwy w intencji pokoju. Sobota była dniem
spowiedzi misyjnej, a wierni chętnie podejmowali dzieło pokuty i
nawrócenia. Wymowne było świadectwo młodzieży przygotowującej się
- po raz pierwszy w parafii - do przyjęcia sakramentu bierzmowania.
Jednoczyli się oni ze swoimi rodzicami, rodzicami chrzestnymi i świadkami
w trudzie dążenia do dojrzałości chrześcijańskiej. Podczas uroczystej
liturgii, której przewodniczył Ojciec Andrzej, prosili o światło
Ducha Świętego. Spotkanie Ojca Mariana z najmłodszymi parafianami
przyniosło wiele niespodzianek. Podczas rozmowy mały chłopiec pytał,
czy może się wyspowiadać przez internet. Misjonarz musiał wiele się
natrudzić, by wytłumaczyć dzieciom, że komputer jest pożytecznym
sprzętem, ale nie zastąpi spotkania w konfesjonale. W niedzielny
wieczór uroczystą Mszę św. celebrował ks. prał. Józef Szczypa, który
apelował, by autentycznie przylgnąć do Chrystusa. Po Mszy św. miała
miejsce procesja pod Krzyż misyjny, gdzie odbyło się nabożeństwo
z odnowieniem przyrzeczeń chrzcielnych. Następnie odśpiewano Apel
Jasnogórski. Rzesze ludzi z lampionami wzniesionymi ku niebu mimo
dotkliwego zimna trwało na modlitwie. Tego dnia wielu parafian kilkakrotnie
przemierzało drogę z domu do kościoła.
Misje Jubileuszowe oraz ich renowacja w ciągle jeszcze
tworzącej się parafii są bez wątpienia owocem łaski, o której pisze
Ojciec Święty w "Novo Millennio Ineunte". W ciągu całego roku sumieniami
ludzi tu mieszkających poruszyła "rzeka wody życia", która rozlała
się na cały Kościół, by gasić pragnienie i odnawiać oraz wzmacniać
rodziny w duchu Bożej Miłości. Radością parafii oprócz pobłogosławionego
przez Księdza Biskupa Ołtarza jest również marmurowa posadzka, położona
zaledwie kila miesięcy temu oraz nowa ambonka. Piękniejąca świątynia
sprzyja żywemu zainteresowaniu parafian sprawami budowy i życiem
duchowym. Dowodem na to jest chociażby zaangażowanie młodzieży, przygotowującej
nie tylko liturgie, ale także dekoracje. W każdy piątek odbywa się
specjalne nabożeństwo modlitewne dla młodej części wspólnoty. W parafii
jest wielu ministrantów i lektorów, są kółka różańcowe oraz grupa
Focolari. To dopiero początek. Przed nami jeszcze lata wytężonej
pracy nad wykończeniem wnętrza kościoła oraz zagospodarowaniem otoczenia.
Jednak z tej perspektywy z nostalgią wspomina się czasy, gdy pasterka
była odprawiana w niewielkiej kapliczce. Dzisiaj każdego dnia odprawiane
są dwie Msze św., udzielane są sakramenty chrztu św. i małżeństwa,
będące radością młodej parafii nie tylko ze względu na czas istnienia,
ale także przekrój wiekowy ludzi mieszkających na osiedlach Karłowicza
i Nowowiejskiego czy w nowych blokach wybudowanych za pobliskim supermarketem.
Pomóż w rozwoju naszego portalu