Jego usta wyrzekły ich imię

Prosimy Cię, Ojcze wszechmogący, daj tym swoim sługom godność prezbiteratu; odnów w ich sercach Ducha świętości; niech wiernie pełnią przyjęty od Ciebie, Boże, urząd posługiwania kapłańskiego drugiego stopnia i przykładem swojego życia pociągają innych do poprawy obyczajów.
Niech będą godnymi współpracownikami biskupów, aby przez ich przepowiadanie i dzięki łasce Ducha Świętego słowa Ewangelii przyniosły obfity owoc w ludzkich sercach i dotarły aż na krańce ziemi.
Niech (...) będą wiernymi szafarzami Twoich misteriów, aby lud Twój odnawiał się przez odradzające obmycie chrztu świętego, czerpał pokarm z Twego ołtarza; aby grzesznicy doznawali łaski pojednania, a chorzy pokrzepienia w słabości.
Modlitwa konsekracyjna

Dzień 26 maja pisze nową historię w życiu szesnastu młodych mężczyzn. Jeszcze przedwczoraj alumni, wczoraj diakoni, a dzisiaj już kapłani in aeternum. Przed sześciu laty zaczęła się ich prawdziwa przygoda z Panem Bogiem, który „na nich spojrzał, Jego usta dziś wyrzekły ich imię”. Gdyby zapytać, kiedy to przeminęło, od dnia gdy po raz pierwszy przestępowali progi seminaryjnych drzwi aż do obecnej chwili, gdy położyli się na posadzce sandomierskiej katedry, aby w towarzystwie Wszystkich Świętych błagać Ducha Świętego, by ich „zachował, uświęcił i konsekrował” - pewnie roześmialiby się głośno, że nie wiadomo kiedy. I nie wiadomo jak.
W wigilię uroczystości Zesłania Ducha Świętego sandomierski Kościół przeżywał swoisty Wieczernik, z którego nowi głosiciele Bożego Słowa i szafarze świętych sakramentów wyruszą, aby swoją posługą i życiem głosić obecność Boga pośród swego ludu, prowadzić innych do świętości. Trudne zadania, stojące przed nowowyświęconymi, stawały się przedmiotem modlitwy ich najbliższych: rodziców, przyjaciół, kapłanów, którzy podczas uroczystości święceń prosili w modlitwie Pana Boga, aby Jego łaska i błogosławieństwo pomagały im je realizować w ich kapłańskim życiu.
Co roku sandomierska diecezja wzbogaca się o nowych kapłanów. Wielki dar Pana Boga, którego łaska znajduje odpowiedź w słabym ludzkim sercu, uczącym się przez lata formacji seminaryjnej powtarzać codziennie „Panie, Ty wiesz, że Cię kocham” - bo powołanie wypalone sakramentem święceń kapłańskich jest odpowiedzią zakochanego serca, które swoją miłość do Boga wyraża w codziennym ofiarowaniu się drugiemu człowiekowi. Ks. Jan Twardowski, pisząc o miłości, radzi, aby „zapomnieć, że się jest, gdy się mówi kocham”: więc będą się uczyć zapominania w codzienności parafii, do których zostaną posłani, w samotności, jaką trzeba będzie wypełniać miłością, w brewiarzowej modlitwie, w sprawowanej Eucharystii, spowiedzi i wszystkich sakramentach, poprzez które miłość Boga będzie uświęcać ich samych i każdego człowieka.
Nowo wyświęconym sandomierskim kapłanom towarzyszyła w tym dniu modlitwa ich bliskich. Nie może zabraknąć modlitwy za nich w kolejnych dniach ich kapłańskiej posługi, dlatego już od dzisiaj w pacierze o świętość ich życia i posługi wplata się modlitwa wszystkich Czytelników „Niedzieli Sandomierskiej”, którzy wraz z Redakcją życzą Neoprezbiterom 2007 Bożego błogosławieństwa, wszelkich łask, a przede wszystkim nieustannego powtarzania swoim życiem „Panie, Ty wiesz, że Cię miłuję”.

Neoprezbiterzy 2007

Ks. Tomasz Flis - par. MB Częstochowskiej, Dzwola

Ks. Janusz Dudek - par. Giedlarowa, diec. przemyska

Ks. Krzysztof Cisowski - par. św. Jana Chrzciciela, Janów Lubelski

Ks. Damian Dziuba - par. Miłosierdzia Bożego, Tarnobrzeg

Ks. Piotr Kara - par. MB Królowej Polski, Sandomierz-Nadbrzezie

Ks. Marcin Grzyb - par. św. Marcina, Opatów

Ks. Jan Łyko - par. św. Katarzyny Aleksandryjskiej, Łętownia

Ks. Adam Kopeć - par. św. Bartłomieja Ap., Majdan Królewski

Ks. Piotr Rej - par. Trójcy Przenajświętszej, Samborzec

Ks. Krzysztof Sibiga - par. Podwyższenia Krzyża Św., Zbydniów

Ks. Stanisław Tylus - par. MB Nieustającej Pomocy, Wierzchowiska