W drugą niedzielę Wielkiego Postu, tj. 20 lutego br., wierni Kościołów łódzkiego i łowickiego wraz ze swoimi Pasterzami zgromadzili się na modlitwie o beatyfikację sługi Bożego ks. Tadeusza Burzyńskiego. Kapłan ten, oddając swoje życie za Chrystusa, zapragnął w pełni zjednoczyć się ze Zbawicielem przez cierpienie i śmierć, by razem z Nim i wszystkimi męczennikami Kościoła posiąść życie wieczne. Miejscem zgromadzenia i modłów był Chruślin koło Łowicza, gdzie ks. Burzyński się urodził, przyjął chrzest i gdzie jest pochowany. Jego proces beatyfikacyjny toczy się w archidiecezji łódzkiej.
Sługa Boży spoczywa w rodzinnym grobie na chruślińskim cmentarzu parafialnym, dlatego przed liturgią Mszy św. abp Władysław Ziółek, metropolita łódzki, bp Andrzej Franciszek Dziuba, ordynariusz łowicki i biskup senior Alojzy Orszulik, członkowie trybunału beatyfikacyjnego oraz przybyli kapłani spotkali się przy jego grobie z żyjącymi członkami rodziny, by razem zanosić modlitwy o beatyfikację, złożyć kwiaty i zapalić znicze. Następnie już w kościele parafialnym św. Michała Archanioła w Chruślinie sprawowana była Msza św. o beatyfikację Sługi Bożego. Przewodniczył jej Metropolita łodzki, a koncelebrowali: bp Andrzej Franciszek Dziuba, bp senior Alojzy Orszulik, ks. kan. Dionizy Markiewicz, delegat biskupi w procesie, ks. dr Grzegorz Leszczyński, promotor sprawiedliwości oraz ks. dr Zbigniew Tracz, prowadzący proces.
We wprowadzeniu do Mszy św. bp Andrzej Franciszek Dziuba uświadomił wszystkim, że są zgromadzeni w miejscu uświęconym tradycją, bowiem parafia erygowana została w XIV wieku, a obecna świątynia ma prawie 500 lat.
Z kolei abp Władysław Ziółek w wygłoszonej homilii wskazał na Sługę Bożego ks. Tadeusza, który na wzór Abrahama wyszedł z ziemi rodzinnej i z domu swego ojca, by rozpocząć przygodę wiary, która zawiodła go do kapłaństwa i męczeńskiej śmierci. W szkole Pijarów w Łowiczu „zaczął słyszeć wyraźniej i rozeznawać to, do czego Bóg chciał go wezwać” - mówił Metropolita łódzki, podkreślając, że ks. Tadeusz siłę do kroczenia drogą powołania i całkowitego zawierzenia Chrystusowi czerpał z Eucharystii. 1 sierpnia 1944 r. przed godz. 17.00 ks. Tadeusz, przerywając adorację Najświętszego Sakramentu, wybiegł do pierwszych rannych powstańców zmartwychwstającej Warszawy, by udzielać im sakramentalnej posługi, i śmiertelnie ranny przekroczył próg życia, by doskonalej jeszcze złączyć się z Chrystusem, Kapłanem i Królem na wieki.
Kończąc homilię, Metropolita łódzki powiedział: „Syn tej ziemi i tego Kościoła jest dla nas wszystkich znakiem i świadkiem, że warto w swym życiu odważnie podjąć swoje powołanie, że warto zaufać Panu Bogu do końca, że warto słuchać Jego umiłowanego Syna. Bóg bowiem każdego z nas podtrzyma - zwłaszcza w godzinie Krzyża - i nikogo nie zostawi bez nagrody”.
Słowa te szczególnie trafiły do serc wiernych, którzy osobiście znali młodego Tadeusza. Żyjący jeszcze jego brat Wiktor Burzyński oraz inni członkowie rodziny nie kryli swojego wzruszenia i w spotkaniu po Mszy św. potwierdzali: „Takim był Tadeusz”.
Modlitwy o beatyfikację sługi Bożego ks. Tadeusza Burzyńskiego odbyły się dzięki życzliwości ks. Jacka Grzywacza, proboszcza parafii pw. św. Michała Archanioła w Chruślinie, któremu postulacja sprawy beatyfikacyjnej składa wyrazy serdecznej wdzięczności.