Sam tytuł wskazuje, że zamiarem autora nie było stworzenie monografii parafii. Na to, jak sam stwierdza we wstępie, przyjdzie czas dopiero po opracowaniu wszystkich dostępnych źródeł. Już pobieżna kwerenda przeprowadzona przezeń na użytek Szkiców jest bardzo zachęcająca: zachowało się wiele źródeł, a duża ich część spoczywa w archiwum parafialnym. Rezygnując z opracowania całości dziejów parafii, autor położył główny akcent na ukazanie jej średniowiecznych korzeni oraz wydarzeń, które miały miejsce na jej terenie w XX w.
Parafia w Mszanie należy do najstarszych w historycznej ziemi chełmińskiej i w obecnej diecezji toruńskiej. Nieznana jest dokładna data jej erygowania; z zachowanych dokumentów wynika, że musiało to nastąpić przed 1319 r. Pierwsza świątynia - przypuszczalnie drewniana, wzniesiona na początku XIV w., dość szybko uległa zniszczeniu; drugą - pw. św. Bartłomieja - konsekrowano w 1553 r.; obecny murowany kościół wzniesiono w 1907 r.
Zaletą pracy jest to, że autor stara się, szczególnie w części poświęconej średniowiecznym dziejom parafii, osadzić je w szerszym kontekście. W książce znajdziemy zatem interesujące informacje na temat początków chrześcijaństwa w ziemi chełmińskiej, okoliczności ustanowienia i wytyczenia granic diecezji chełmińskiej oraz życia i kultu patrona parafii w Mszanie - św. Bartłomieja.
Część poświęcona dziejom parafii w XX w. opiera się zasadniczo na tekście kroniki parafialnej, prowadzonej w latach 1920-37 przez ówczesnego proboszcza, ks. Mariana Michnowskiego, poprzez retrospekcję sięgającej do roku 1907, czyli daty wzniesienia nowej świątyni. Na uwagę zasługuje odnotowany w kronice epizod z czasów wojny polsko-bolszewickiej, opis wizytacji sufragana chełmińskiego, dziś kandydata na ołtarze, bp. Konstantyna Dominika czy incydent związany z profanacją przydrożnych krzyży przez nieznanych sprawców, za który odpowiedzialnością proboszcz a priori obarczał miejscowych sympatyków komunizmu. Okres powojenny dokumentuje kalendarium parafialne, stosunkowo dokładne dla lat 1947-62, a następnie bardzo już szczegółowe od roku 1990 - daty objęcia urzędu proboszcza przez ks. Andrzeja Srebrzyńskiego.
Książka jest wymownym świadectwem żywej działalności przedwojennych stowarzyszeń katolickich, które wraz z kapłanami animowały wszelkie wydarzenia duszpasterskie w mszańskiej parafii. Jednym z przejawów tego zaangażowania była akcja gromadzenia podpisów pod petycją z 1933 r., postulującą przyspieszenie procesu beatyfikacyjnego królowej Jadwigi. Petycję poparło wówczas 133 członków tych organizacji.
Dla tych, którzy lubią szperać w źródłach historycznych, dodatkowy walor książki mogą stanowić aneksy: inwentarz gospodarczy plebana mszańskiego z 1775 r., sprawozdania z działalności dozoru kościelnego i reprezentacji gminy z lat 1920-36 ukazujące współpracę proboszcza z odpowiednikiem dzisiejszej rady parafialnej i z przedstawicielami samorządu lokalnego, dane statystyczne za lata 1875-2002 - dotyczące liczby chrztów, ślubów i pogrzebów, wreszcie - spis osób przystępujących do I Komunii św. w latach 1918-38, w którym ze wzruszeniem odnajdzie się zapewne niejeden ze starszych parafian. I jeszcze jedna liczba z danych statystycznych, tym razem dotycząca współczesności, która musi budzić szacunek: w 2004 r. parafia w Mszanie, licząca ok. 1000 dusz mogła poszczycić się rekordową liczbą 96 ministrantów!
Niezaprzeczalną zaletą pracy dr. W. Rozynkowskiego jest również duża liczba zamieszczonych w niej zdjęć, w większości archiwalnych.

Waldemar Rozynkowski, Szkice z dziejów parafii w Mszanie, Toruń 2004.