Od 31 marca Krzyż ŚDM i ikona Matki Bożej Salus Populi Romani pielgrzymują po Hondurasie. To ósmy kraj Ameryki Łacińskiej, przez który będą pielgrzymować w ramach przygotowań do przyszłorocznych ŚDM w Panamie. Trasę pielgrzymki można śledzić za pośrednictwem interaktywnej mapy dostępnej na stronie panama2019.pa
Od 31 marca do 12 maja potrwa pielgrzymka Symboli ŚDM w Hondurasie. Krzyż ŚDM i ikona Matki Bożej Salus Populi Romani odwiedzą w tym czasie 10 diecezji tego kraju. Ludność Hondurasu, to ok. 9,1 mln osób. Ponad 49 proc. z nich stanowią katolicy.
Pielgrzymka Symboli ŚDM w krajach latynoamerykańskich potrwa do końca lipca br. Do tej pory Symbole ŚDM odwiedziły już Meksyk, Kubę, Haiti, Dominikanę, Portoryko, Gwatemalę i Salwador.
Drewniany krzyż, nazywany dziś krzyżem ŚDM, został wykonany w 1983 r. z okazji rozpoczęcia Nadzwyczajnego Roku Świętego Odkupienia (25 marca 1983–22 kwietnia 1984). Podczas uroczystości otwarcia Roku Świętego młodzież wniosła go do bazyliki św. Piotra, gdzie pozostał przez cały czas trwania jubileuszu. Na zakończenie obchodów jubileuszowych, w Niedzielę Wielkanocną 1984 r. Jan Paweł II powierzył krzyż młodym, którzy rozpoczęli pielgrzymowanie z nim po całym świecie.
W 2003 r., podczas diecezjalnych obchodów ŚDM, papież podarował młodzieży drugi symbol: kopię ikony Matki Bożej Salus Populi Romani, której oryginał znajduje się w rzymskiej bazylice Matki Bożej Większej. Od tej pory oba symbole pielgrzymują po całym świecie, zachęcając do modlitwy w intencji młodzieży i kolejnych edycji ŚDM.
Podczas Spotkania Młodych Archidiecezji Lubelskiej w Garbowie rozpoczęła się peregrynacja znaków Światowych Dni Młodzieży. Uroczystemu powitaniu Krzyża i Ikony Matki Bożej Salus Populi Romani przewodniczył abp Stanisław Budzik. – Niech krzyż naszego Pana stanie się naszym światłem i zbawieniem, a Maryja nauczy nas żywej, radosnej i apostolskiej wiary - mówił metropolita lubelski. Peregrynacja potrwa do 5 września.
W homilii podczas Eucharystii, która rozpoczęła peregrynację znaków ŚDM w archidiecezji lubelskiej, metropolita zwracał uwagę na to, że współczesny człowiek nadal potrzebuje odkupienia. – Nawet największe osiągnięcia cywilizacyjne nie zastąpią ludzkiej tęsknoty za światem sprawiedliwym, spokojnym oraz za życiem w harmonii, pokoju i szczęściu – podkreślił arcybiskup.
Założył kilkanaście eremów-pustelni. Jest patronem kamedułów.
Pochodził z Rawenny. Wstąpił do Zakonu Benedyktynów, ale tęsknił za samotnym życiem. Dlatego po 3 latach opuścił ów klasztor. Spragniony był doskonalszego skupienia, więc podjął życie pustelnicze. W tym celu udał się na pogranicze Francji i Hiszpanii. Wstąpił do klasztoru benedyktyńskiego w Cuxa. On sam i jego towarzysze, nawiązując do pierwotnej Reguły św. Benedykta, żyli w oddzielnych domkach, uprawiali ziemię i gromadzili się tylko na wspólny posiłek i pacierze. Święty Romuald zakładał pustelnie również we Włoszech. Najsłynniejszy był erem w Camaldoli, stąd nazwa Zakonu Kamedułów. Z czasem Romuald miał coraz więcej uczniów i naśladowców. Do jego uczniów należeli m.in.: św. Bruno z Kwerfurtu (Bonifacy) – kapelan cesarza Ottona III, św. Benedykt z Benewentu i św. Jan z Wenecji, których św. Bruno zabrał ze sobą do Polski, gdzie też obaj ponieśli śmierć męczeńską († 1003), oraz św. Piotr Damiani († 1072).
Kwietny dywan przed kościołem w parafii św. Jadwigi Śląskiej na Kozanowie.
– To naturalne, że człowiek przynosi Bogu to, co jest najlepsze, najcenniejsze, najpiękniejsze, bo Pan jest godzien naszej czci – mówi ks. Jakub Wiechnik.
W coraz większej liczbie parafii archidiecezji wrocławskiej układanie kwietnych dywanów na uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa staje się tradycją. W parafii św. Maksymiliana na wrocławskim Gądowie taki dywan powstał po raz trzeci. Inspirację zaczerpnęli od sąsiadów z parafii św. Jadwigi Śląskiej na Kozanowie. – Kiedy byłem jeszcze klerykiem w seminarium, patrzyłem z podziwem, jak pięknie z parafianami kwietny dywan organizuje ks. Andrzej Szczepański na Kozanowie i pomyślałem, że w przyszłości w swojej parafii też chciałbym tak aktywizować ludzi. I udało się, jak przyszedłem do parafii św. Maksymiliana – opowiada ks. Jakub Wiechnik, wikariusz z parafii św. Maksymiliana. Pomaga mu głównie charyzmatyczna wspólnota „Benedictus”, ale w przygotowania chętnie włączają się także inni parafianie. Powstawanie tegorocznego kwietnego dywany trwało trzy dni: – W poniedziałek panowie taśmą dwustronną przyczepili folię ochronną do posadzki i zabezpieczyli podłogę. Biegnie ona przez cały kościół, od ołtarza aż pod chór. Drugiego dnia znosiliśmy chodniki, które kładliśmy na tę folię, a na niej układaliśmy gałązki tui. W środę z kwiatów, które ludzie przynosili od kilku dni, układaliśmy już kompozycje kwiatowe. Głównie piwonie i róże. Jeździliśmy też na pole piwonii pod Wrocławiem dzięki życzliwości pani Moniki – wyjaśnia ks. Jakub. Nie ma z góry gotowego projektu – to inwencja osób zaangażowanych w dekorację, ich wspólna praca.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
