Pod takim tytułem ukazała się książka publikująca osiem słuchowisk radiowych nagrodzonych w konkursie Redakcji Katolickiej Polskiego Radia oraz Teatru Polskiego Radia. Konkurs przyciągnął twórców różnych
pokoleń i różnych orientacji artystycznych. O jego atrakcyjności przesądził zapewne temat. Utwory miały odwoływać się do szeroko rozumianego doświadczenia religijnego.
Tytuł książki odpowiada hasłu konkursu. W nadesłanych pracach zostało ono zinterpretowane w różnorodny sposób. Jednocześnie wszyscy autorzy starali się pokazać procesy i sposoby przełamywania samotności.
Przedstawiali związki życia duchowego człowieka z jego codzienną pracą, moralnymi wyborami, relacjami w rodzinie, społeczeństwie.
Tomasz Man, absolwent filologii, jeden z młodszych nagrodzonych twórców, w dramacie Matka i lampart pokazuje trudne relacje między matką i synem. Ona kocha syna chorobliwie zazdrosną miłością, próbuje
ograniczyć jego wolność. On jako jedynak rozpieszczany przez matkę, wychowany w dobrobycie, żyje w przeświadczeniu, że zgromadzone przez ojca pieniądze otworzą mu drogę do kariery. Kiedy dowiaduje się
od matki, że zmarły ojciec zostawił im tylko długi, gotów jest umieścić ją w zakładzie dla psychicznie chorych, aby móc sprzedać wspólny dom. Burzliwa rozmowa z matką, odsłaniająca dramat całego życia
tej rodziny, doprowadza do gruntownej przemiany młodego człowieka.
Jak ocenił Wacław Tkaczuk, jeden z jurorów, w podjęciu konkursowego hasła znalazło wyraz rozpoznanie społecznych kontekstów nowej sytuacji chrześcijaństwa działającego w pluralistycznym światopoglądowo
i religijnie świecie.
W Liście do artystów Jan Paweł II przypomniał, że „Sztuka (...), jeżeli jest autentyczna, choć niekoniecznie wyraża się w formach typowo religijnych, zachowuje więź wewnętrznego pokrewieństwa
ze światem wiary, tak że nawet w sytuacji głębokiego rozłamu między kulturą a Kościołem, właśnie sztuka pozostaje swego rodzaju pomostem prowadzącym do doświadczenia religijnego. Jako poszukiwanie prawdy,
owoc wyobraźni wykraczającej poza codzienność, sztuka jest ze swej natury swoistym wezwaniem do otwarcia się na Tajemnicę”.
„Nie jesteś wyspą w morzu ludzi” pod red. Krzysztofa Sielickiego, Wydawnictwo Księży Marianów, Warszawa 2004, ss. 315
Urodził się ok. 1266 r. w Szkocji w miasteczku Duns. W 1279 r. wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych i odbył nowicjat w Dumfries. Od 1280 r.
studiował najpierw w Szkocji, później w Anglii. Święcenia kapłańskie otrzymał w marcu 1291 r. W latach 12931297 studiował w Paryżu. Prowadził
wykłady na uniwersytetach w Combridge, Oxfordzie i w Paryżu. W Paryżu w 1305 r. uzyskał stopień magistra teologii. Za obronę Papieża
Bonifacego VIII przed królem francuskim Filipem IV Pięknym musiał opuścić Francję i od 1304 r. wykładał w Oksfordzie. W 1307 r. wyjechał do Kolonii (Niemcy),
gdzie wykładał teologię. Zmarł 8 listopada 1308 r., ciało jego zostało pogrzebane w podziemiach klasztoru franciszkańskiego w Kolonii, gdzie wierni przez Jego wstawiennictwo
wypraszają po dzień dzisiejszy łaski. Wielką cześć odbiera także w diecezji Nola k. Neapolu.
Żył ok. 40 lat i w ciągu tego okresu bł. Jan zyskał sławę wielkiego filozofa i teologa, nie tylko w zakonie franciszkańskim. Jego rozważania teologiczne
były skoncentrowane na Bogu, który jest Miłością. Obok nauki o Bogu w tajemnicy Trójcy Świętej, bł. Jan zwraca na siebie uwagę nauką o Matce Bożej, która wywarła decydujący
wpływ na rozwój doktryny o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Przez dokładny wykład tego dogmatu oraz żarliwą jego obronę bł. Jan zdobył sobie tytuł doktora maryjnego (doctor marianus
lub docktor immaculatae conceptionis). Szczególnie był rozmiłowany w Eucharystii, której przypisywał wyjątkową rolę pośród innych sakramentów.
Papież Paweł VI z okazji 700. rocznicy urodzin Jana Dunsa Szkota w liście apostolskim do biskupów Anglii, Walii i Szkocji określił jego naukę mianem antidotum przeciw
ateizmowi. Przypomniał także jego mistrzostwo w prowadzeniu dialogu opartym na Ewangelii i starożytnych tradycjach. Drugim tytułem, jakim obdarzono Błogosławionego był tytuł doktora
subtelnego (doctor subtilis).
Ojciec Święty Jan Paweł II w czasie pielgrzymki do Niemiec w 1981 r. nawiedził grób Franciszkanina nazywając go duchową twierdzą wiary. Po dziesięciu latach 6.07.1991 r.
Ojciec Święty oficjalnie potwierdził jego kult w Kościele, a 20.03.1993 r. ogłosił go błogosławionym. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 8 listopada.
Nowennę za dusze czyśćcowe można odprawiać w dowolnym czasie w celu uproszenia nieba dla nich oraz jakiejś łaski przez ich wstawiennictwo. Można ją odprawić po śmierci bliskiej nam osoby albo w rocznicę jej śmierci. Szczególnie zaleca się odprawienie nowenny przed liturgicznym wspomnieniem Wszystkich Wiernych Zmarłych (2 listopada), wówczas rozpoczynamy ją 24 października.
W ramach przygotowań do Światowych Dni Młodzieży w Seulu w 2027 roku w kościele Wniebowzięcia NMP na wrocławskim Ołtaszynie miało miejsce nawiedzenie ikony Matki Bożej Królowej Pokoju.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.