Wieś Pobikry, zwana wcześniej Pobikrowy lub Pobikrowa, 10 maja 1455 r. została nadana przez Kazimierza Jagiellończyka (1427-1492), wielkiego księcia litewskiego (1440-1492) - Piotraszowi Nieświckiemu (zm. przed 1477). Syn pierwszego właściciela Pobikier - Bartłomiej Pobikrowski herbu Bawola Głowa z Kolcem, podsędek ziemski drohicki (1504-1539) i jego żona Cecylia Kuczyńska, córka Klemensa (1494), ufundowali w 1504 r. pierwszy drewniany kościół pw. św. Anny, Katarzyny, Cecylii i Wszystkich Świętych, uposażając go w dwie włoki ziemi. Król Zygmunt I Stary (1467-1548) potwierdził w Krakowie (indykcja XII, D) wcześniejsze nadania na rzecz wspomnianego Bartłomieja Pobikrowskiego. W 1514 r. ks. Paweł Algimunt książę Holszański (1485-1555), biskup łucki (1507-1536), założył tutaj parafię, wystawiając 8 maja 1514 r. w Skrzeszewie dokument erekcyjny. Funkcję proboszcza pobikrowskiego w 1544 r. pełnił ks. Gaweł, a w 1571 r. ks. Jakub. Kolatorem tejże parafii w 1588 r. był Maciej Pobikrowski, pisarz ziemski drohicki (1588-1597) i sędzia ziemski drohicki (1597-1602). W XVII-XVIII wieku właścicielami były rodziny Godlewskich i Niemirów (od 1717).
Pierwsza świątynia fundacji Pobikrowskich spłonęła pod koniec XVII w. Na jej zgliszczach przed 1704 r. stanęła kolejna, drewniana, staraniem ks. Franciszka Kuczyńskiego (zm. 1720), syna Jana (prob. ok. 1686-1720). Została ona wzniesiona sumptem miejscowego dziedzica Stanisława Godlewskiego herbu Gozdawa (zm. 1709), starosty nurskiego (1688-1709) i kasztelana podlaskiego (1705-1709). Podobnie jako poprzednią strawił ją ogień w 1743 r.
Trzeci drewniany kościół ufundował w 1743 r. chorąży ziemi drohickiej (1724-1775) Karol Niemira herbu Gozdawa (zm. 28 lutego 1775). Jego budową kierował ks. Jakub Chrościewicz (zm. 1757), ówczesny proboszcz pobikrowski (1720-1753). Konsekracji kościoła pw. Najświętszej i Nierozdzielnej Trójcy dokonał w niedzielę po uroczystości Wszystkich Świętych 1743 r. ks. Franciszek Antoni Kobielski (1679-1755), biskup łucki i brzeski (1739-1755).
9 czerwca 1804 r. majątek Pobikry nabył Dominik hr. Ciecierski herbu Rawicz (1781-1828), marszałek szlachty Obwodu Białostockiego (1816-1828). Dzięki jego ofiarności, na miejscu nietrwałej i zniszczonej świątyni, w 1814 r. stanął nowy, drewniany kościół, staraniem ks. kan. Szymona Jaszczołta (1746-1816), proboszcza pobikrowskiego (1786-1816). Jego projektantem był teść ówczesnego dziedzica Pobikier - Józef Grzybowski, prefekt departamentu siedleckiego.
Czwarty pobikrowski kościół spłonął doszczętnie 17 września 1846 r. razem z plebanią i budynkami gospodarczymi. W tej sytuacji z pomocą pospieszyła ówczesna dziedziczka Pobikier - Konstancja z Grzybowskich hr. Ciecierska (1788-1857), przeznaczając w grudniu 1846 r. murowany budynek dworskiego archiwum na tymczasową kaplicę pw. Trójcy Przenajświętszej. Jej poświęcenia dokonał ks. Jan Małyszewicz (1833-1900), tytularny archidiakon białostocki (1876-1884).
Przygotowania do budowy obecnej świątyni pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika rozpoczął w 1850 r. ks. Tesselin Byculewicz (1795-1856), proboszcz pobikrowski (1839-1856). Dzieło budowy zainicjował 9 maja 1856 r. jego następca ks. Szymon Koc (1818-1900), który pełnił funkcję proboszcza w latach 1856-1900. Fundatorem nowej świątyni był dziedzic Pobikier - Stefan hr. Ciecierski (1821-1888) i jego żona Jadwiga Rzewuska (1836-1882). Budowlę w stylu neogotyckim zaprojektował warszawski architekt Ernest Baumann. 9 października 1857 r. został położony kamień węgielny. Kult Boży rozpoczął i świątynię poświęcił 29 marca 1864 r. ks. Stanisław Gierulski (1804-1882), proboszcz boćkowski (1859-1882) i dziekan bielski (1863-1882).
W czasie I wojny światowej, w 1916 r. kościół został uszkodzony pociskami artyleryjskimi (dwa pociski do dzisiaj tkwią w murze kościoła). Za czasów pasterzowania (1923-1927) ks. Antoniego Kaczyńskiego (1871-1947) szkody zostały usunięte. W 1929 r. zostały zainstalowane nowe organy, staraniem ks. Stanisława Filmanowicza (1888-1942), miejscowego proboszcza (1927-1933).
Obok cmentarza grzebalnego stoi drewniana plebania zbudowana w latach 1953-1957, staraniem ks. Adolfa Kozłowskiego (1907-1974).
Od 2000 r. proboszcz, ks. Edward Kowalczuk prowadzi budowę nowej, murowanej plebanii, według projektu arch. Krzysztofa Tomczuka z Ciechanowca.

Porządek Mszy św.:
- niedziele i święta:
- kościół parafialny: 9.30, 12.00
- święta nie będące dniami wolnymi od pracy:
- kościół parafialny: 9.30, 17.00

Odpusty w parafii: św. Stanisława Biskupa i Męczennika

Nabożeństwo adoracyjne: przez dwa dni po uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa

Księgi metrykalne:
Księgi Chrztów: od 1930 r.
Księgi Małżeństw: od 1951 r.
Księgi Zmarłych: od 1951 r.

Bibliografia: T. Czyżak, Dzieje parafii rzymskokatolickiej w Pobikrach (1504-1990), Lublin 1990 (mps); M. Kałamajska-Saeed, Ciechanowiec, Zambrów, Wysokie Mazowieckie i okolice (Katalog Sztuki w Polsce, t. IX, z. 2), Warszawa 1986.