W uroczystości w katedrze na Wawelu uczestniczył prezydent Andrzej Duda z małżonką, premier Beata Szydło, obecny był kard. Stanisław Dziwisz, przedstawiciele episkopatu Polski, biskupi, w tym abp Wacław Depo, metropolita częstochowski, abp Grzegorz Ryś, metropolita łódzki, biskup bielsko – żywiecki Roman Pindel, biskup kielecki Jan Piotrowski, biskup krakowski Damian Muskus oraz biskup tarnowski Andrzej Jeż. Obecni byli także członkowie rządu i parlamentarzyści, władze Krakowa i Małopolski oraz licznie mieszkańcy Krakowa.

Uroczystość rozpoczęła się procesją, której przewodniczył nuncjusz apostolski abp Salvatore Pennacchio. Abp Marek Jędraszewski pokropił zebranych wodą święconą, a następnie udał się do Kaplicy Najświętszego Sakramentu na modlitwę w ciszy.

Ceremonia nałożenia paliusza – symbolu jedności z Ojcem Świętym i przekazanego przez Następcę św. Piotra odbyła się na początku Mszy św. -Metropolita nie otrzymuje dodatkowej władzy, ale wraz z przyjęciem paliusza na jego ramionach będzie spoczywać troska o sprawy Kościoła na terenie krakowskiej prowincji kościelnej, w skład której wchodzą też diecezja bielsko-żywiecka, kielecka i tarnowska – mówił nuncjusz apostolski.

Następnie abp Salvatore Pennacchio wygłosił formułę wypowiadaną podczas nałożenia paliusza i wskazującą na jego symbolikę. Mówi ona, że paliusz jest symbolem jedności, znakiem komunii ze Stolicą Apostolską i więzi miłości, wezwaniem do ewangelicznego męstwa oraz symbolizuje misję pasterską. Następnie nuncjusz apostolski nałożył paliusz na ramiona abp. Marka Jędraszewskiego.

W homilii abp Marek Jędraszewski nawiązał do pielgrzymki abp. Karola Wojtyły, który po otrzymaniu z rąk papieża Pawła VI paliusza jako metropolita krakowski udał się do Ziemi Świętej. -Było to jego pielgrzymowanie „do tożsamości”. Do pełni prawdy o sobie – o sobie jako o uczniu Chrystusa i równocześnie jako o pasterzu – powiedział arcybiskup, dodając, że Karol Wojtyła doskonale wiedział, że paliusz symbolizuje troskę pasterza, który na wzór Chrystusa, ma być dobrym pasterzem wobec powierzonej owczarni. -Ma ją chronić przed niebezpieczeństwami i umacniać. Owce słabe ma brać na swoje ramiona i nieść na bezpieczne, zielone pastwiska, do źródeł wody żywej. Ma się troszczyć o każdą owcę, zwłaszcza o tę najmniejszą i najsłabszą, której bezbronnością się wzruszył, także o tę, którą odnalazł po długim czasie bolesnych poszukiwań i którą właśnie dlatego tak bardzo pokochał – podkreślił hierarcha.

-Pasterz ma ją nieść na swych ramionach i kochać w takim świecie, jaki jest, i pośród okoliczności, jakie wyznaczył mu czas. Swą posługę pasterską wypełnia pośród zmagań, zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych, wobec których postawił go Bóg. Kształt paliusza i wyszyte na wełnianej tkaninie krzyże mówią o gotowości pasterza do złożenia za owce także ofiary najwyższej, ofiary swego życia – kontynuował metropolita krakowski.

Dodał, że Ziemia Święta jest błogosławionym dziedzictwem każdego pielgrzyma, a Karol Wojtyła napisał wówczas, że wyjeżdża z niej jako „świadek, który świadczy”. -Świadczył. Świadczył i szukał. Szukał ludzi, owiec zagubionych, by prowadzić je na pastwisko Chrystusowego Krzyża. Szukał zwłaszcza na modlitwie. Ileż o tym mogłyby powiedzieć tak często nawiedzane przez niego kalwaryjskie dróżki! Przemierzał je samotnie, przemierzał je wraz z innymi pielgrzymami. Na nich zgłębiał tę prawdę o Krzyżu, którą odkrył w Jerozolimie. Bo to dzięki Krzyżowi bezdomni dotąd ludzie zamieszkują ziemię na nowo. Przestaje być ona dla nich pustynią, staje się miejscem spotkania i rozkwitu – podkreślił metropolita krakowski.

Arcybiskup przypomniał, że trzydzieści dziewięć lat temu, 22 października 1978 r. Karol Wojtyła otrzymał paliusz Biskupa Rzymu i odbyła się Msza św. inaugurująca jego pontyfikat. Zwrócił uwagę na to, że w wygłoszonej homilii Karol Wojtyła wzywał świat, aby się nie bał szeroko otworzyć swych drzwi Chrystusowi. -Do najwspanialszych kart historii Kościoła przeszły jego słowa (…) „Nie lękajcie się! Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi!”. Pragnął, aby cała ziemia stała się piękna, aby każdy jej zakątek stał się miejscem spotkania człowieka z Bogiem – mówił abp Jędraszewski.

-Całym pontyfikatem, który wtedy się właśnie rozpoczynał, święty Jan Paweł II niestrudzenie pokazywał, jak można i trzeba wraz z krzyżem iść pod prąd, jak zwyciężać w znaku krzyża. W znaku, w który są wpisane także cierpienie i ból. Jemu również przyszło ich doświadczać – zwłaszcza w dniu zamachu na jego życie 13 maja 1981 roku – stwierdził hierarcha.

-Wyznanie. Prześladowanie. Modlitwa. Wszystko to odnajdujemy w posłudze świętego Jana Pawła II – podkreślił abp Jędraszewski, dodając, że o tych trzech wymiarach posługi każdego pasterza mówił papież Franciszek 29 czerwca tego br. w Rzymie, gdy przekazał nowym metropolitom paliusze, które w ich stolicach są nakładane przez nuncjuszy apostolskich. Abp Jędraszewski za tę posługę podziękował abp. Salvatore Pennacchiemu.

-Nałożony na moje ramiona paliusz wzywa do wierności wobec tej Krakowskiej Ziemi. Znaczy to: nowy jej pasterz ma wychodzić ku tej ziemi, ku jej mieszkańcom, podziwiać i kochać jej krajobrazy. Samo jednak spotkanie nie wystarczy. Trzeba czegoś więcej: każdego dnia swej posługi pasterz musi tej ziemi nadawać głębszy i większy sens niż tylko ten, który wypływa z niej samej. Ta Ziemia naznaczona krzyżami ma stawać się prawdziwie domem zamieszkałym przez Boży Lud – wyznał abp Jędraszewski.

Nawiązując do odczytanej Ewangelii hierarcha podkreślił, że „zawsze byli i są tacy ludzie, którzy niejako już z góry, mocą swych uprzedzeń nie chcą wsłuchać się w istotę głoszonej przez Kościół Dobrej Nowiny. Odchodzą na bok i z pewnego dystansu naradzają się, jakby pochwycić pasterza na jakiejś słabości, wykazać błąd w tym, co mówi on do świata w imieniu Chrystusa i Kościoła – powiedział arcybiskup. -Ich język nie zawsze jest napastliwy, ale zawsze przewrotny, nie wypływa bowiem ze szczerego pragnienia poznania prawdy, ale z chęci pozbawienia owczarni jej przewodnika i zapanowania nad nią – tłumaczył metropolita krakowski. Jego zdaniem wobec tego często wracają różne interpretacje nawiązujące do odpowiedzi, której udzielił Chrystus: „Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga”. Zdaniem arcybiskupa, aby dobrze zrozumieć tę odpowiedź, trzeba najpierw w świetle wiary spojrzeć na to, kim jest Bóg oraz „we właściwych perspektywach i proporcjach należy widzieć moc władców tego świata”.

-Dobry pasterz na wzór Chrystusa, Jedynego i Najwyższego Pasterza nieustannie upomina się o miejsce Boga we współczesnym świecie. Czyni to „w porę i nie w porę”. Oddaje swoje życie za owce właśnie po to, aby one mogły pozostać do końca Chrystusowymi – wyznał na zakończenie metropolita krakowski.

Paliusz jest symbolem jedności metropolitów z papieżem oraz liturgiczną oznaką honorową i władzy, noszoną w czasie uroczystych liturgii przez papieża wszędzie, gdziekolwiek ją sprawuje, i przez arcybiskupów-metropolitów na terenie ich metropolii. Paliusz arcybiskupi jest szeroką okrągłą wstęga nakładaną na ramiona, której dwa końce spływają na plecy i piersi. Ozdabia go sześć krzyżyków wykonanych z czarnej wełny dwóch baranków, pobłogosławionych przez papieża w święto św. Agnieszki.

Według tradycji paliusz był nakładany przez papieża nowym metropolitom w uroczystość św. Piotra i Pawła w Rzymie. W 2015 roku papież Franciszek postanowił, że w Watykanie odbywać się będzie jedynie poświęcenie paliuszy, po czym metropolici zabiorą je do swych stolic i tam nałożą im je nuncjusze apostolscy. Abp Jędraszewski paliusz otrzymał z rąk papieża Franciszka 29 czerwca 2017 roku w Rzymie.

Abp Marek Jędraszewski został mianowany metropolitą krakowskim 8 grudnia ubiegłego roku. Jego ingres do katedry na Wawelu nastąpił 28 stycznia.