Reklama

Polska

Lublin: Międzynarodowy Kongres Ekumeniczny - zapowiedź

W dniach 29-31 października w Lublinie odbędzie się Międzynarodowy Kongres Ekumeniczny: „Lublin – miasto zgody religijnej 2017”, który wpisuje się zarówno w obchody 700-lecia nadania praw miejskich Lublinowi (1317), jak i 500-lecia Reformacji (1517) oraz 100-lecia KUL (1918).

[ TEMATY ]

ekumenizm

Lublin

kongres

Roman Czyrka

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

- Kongres ma być okazją do przypomnienia i promocji wielokulturowej tradycji Lublina i Województwa Lubelskiego, a także do zacieśnienie współpracy międzywyznaniowej oraz nawiązywaniem nowych kontaktów ekumenicznych i naukowych - wyjaśnia, w rozmowie z KAI ks. Sławomir Pawłowski SAC, przewodniczący Komitetu Programowo-Organizacyjnego Kongresu.

- Międzynarodowy Kongres Ekumeniczny adresowany jest do wszystkich - dodaje ks. Pawłowski - którym leży na sercu jedność wyznawców Chrystusa i jakość chrześcijaństwa w Polsce, w Europie i na świecie. Weźmie w nim udział ok. 200 osób, w tym 30 zza granicy. Około 1/3 uczestników będzie należała do innych Kościołów niż katolicki.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Każdy dzień obrad poświęcony będzie innej denominacji: pierwszy – prawosławiu, drugi – katolicyzmowi i trzeci – ewangelicyzmowi, a miejscem obrad będzie odpowiednio: Zamek Lubelski (dzień pierwszy), Centrum Transferu Wiedzy KUL (dzień drugi) oraz Collegium Iuridicum KUL (dzień trzeci).

Każdego dnia będzie też miało miejsce uroczyste nabożeństwo – prawosławne (w prawosławnej katedrze Przemienienia Pańskiego), katolickie (w kościele akademickim KUL) i ewangelickie (w kościele ewangelicko-augsburskim Trójcy Św.)

Uczestnicy kongresu w czasie trwania obrad pochylą się nad trzema kwestiami dotyczącymi: 1) historii – współczesności – perspektyw prawosławia, katolicyzmu i ewangelicyzmu, 2) chrześcijaństwem jako darem, drogą i propozycją dla współczesnego człowieka, 3) miejscem danej denominacji w dialogu ekumenicznym.

Prelegentami będą autorytety w dziedzinie dialogu ekumenicznego, teologii i historii, zarówno przedstawiciele poszczególnych Kościołów, jak i wykładowcy akademiccy z całego świata.

Kongres będzie okazją do refleksji nad jakością dialogu ekumenicznego w czasach szybko zmieniającej się sytuacji polityczno-społecznej, a także przyczyni się do dalszej integracji środowisk chrześcijańskiej Europy. Będzie także sposobnością do przypomnienia i promocji wielokulturowej tradycji Lublina.

Reklama

Patronat honorowy nad Kongresem objęła Papieska Rada ds. Popierania Jedności Chrześcijan, Patriarchat Ekumeniczny, Światowa Federacja Luterańska i Unia Utrechcka Kościołów Starokatolickich.

Przygotowania do Kongresu trwają od jesieni 2015 r. Ważnym wyrazem podjęcia wzajemnej współpracy przez głównych organizatorów – tj. rzymskokatolicką Archidiecezję Lubelską, Prawosławną Diecezję Lubelsko-Chełmską, Diecezję Warszawską Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Polską Radę Ekumeniczną o. Lublin, Miasto Lublin i Samorząd Województwa Lubelskiego – było podpisanie listu intencyjnego podczas V Kongresu Kultury Chrześcijańskiej, 14 października 2016 r. Kongres odbędzie się przy finansowym wsparciu Miasta Lublin, Urzędu Marszałkowskiego oraz wkładzie poszczególnych Kościołów.

Uczestnictwo w Kongresie nie pociąga kosztów konferencyjnych i Organizatorzy zapewniają częściowe wyżywienie, jeśli zostanie wypełniony FORMULARZ ZGŁOSZENOWY znajdujący się na stronie: http:// www.ekumenizm2017.pl/pl/ Dojazd i nocleg we własnym zakresie uczestników.

2017-10-11 18:34

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Rosja: prawosławny katechizm potępia przeciwników ekumenizmu

[ TEMATY ]

ekumenizm

prawosławie

Grzegorz Jacek Pelica

Abp Abel, abp Budzik

Abp Abel, abp Budzik

Roboczy projekt Katechizmu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego (RKP) ukazał się na stronie internetowej pravoslavie.ru. Jest on dziełem Synodalnej Komisji Biblijno-Teologicznej Patriarchatu Moskiewskiego, a jego pojawienie się w sieci wywołało duże zainteresowanie i szeroką dyskusję. Szczególnie dużo namiętności wzbudziła końcowa część projektu, krytykująca i potępiająca przeciwników ekumenizm, których w całym prawosławiu, w tym także rosyjskim, jest niemało.

Myśl o opracowaniu takiego dzieła, któremu swego błogosławieństwa udzielił patriarcha moskiewski i całej Rusi Cyryl, zrodziła się na Soborze Biskupim w 2008, gdy na czele RKP stał jeszcze patriarcha Aleksy II. Święty Synod powierzył następnie Komisji Biblijno-Teologicznej przygotowanie w ciągu roku projektu przyszłego katechizmu. Do prac nad nim zaproszono czołowych teologów, członków wspomnianej Komisji, profesorów uczelni teologicznych i specjalistów z różnych dziedzin teologii.

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

[ TEMATY ]

św. Katarzyna Sieneńska

Giovanni Battista Tiepolo

Św. Katarzyna ze Sieny

Św. Katarzyna ze Sieny

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Ks. Michał Olszewski pozostanie w areszcie

2024-04-30 20:33

[ TEMATY ]

Ks. Michał Olszewski

Archiwum ks. Michała Olszewskiego SCJ

Sąd Okręgowy w Warszawie odrzucił zażalenie obrony na areszt tymczasowy wobec księdza Michała Olszewskiego.

Ks. Michał Olszewski pozostanie w areszcie – tak zdecydował Sąd Okręgowy w Warszawie. Sędzia odrzucił zależenie obrońców księdza na tymczasowe aresztowanie kapłana. Rozprawa była prowadzona w trybie niejawnym. Przed salą rozpraw pojawiło się wielu zwolenników księdza, którzy wierzą w jego niewinność.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję