Nadanie Pradze praw miejskich

Medalion dolny lewy, przedstawia nadanie Pradze praw miejskich.
Najstarsza osada powstała na prawym brzegu Wisły. Było to grodzisko położone na piaszczystych wydmach wśród bagien. Istniało krótko, od połowy X w. do początku XI w., kiedy to uległo spaleniu i nie zostało odbudowane. W XIII w. powstało na lewym brzegu Wisły miasto Warszawa, ubezpieczone wałem drewniano-ziemnym, a potem murami, a na prawym brzegu powstały osady: Kamion, Praga i Golędzinów. W 1569 r. wyznaczono Warszawę na miejsce odbywania sejmów Rzeczypospolitej obojga narodów. Na błoniach Kamiona w 1573 r. przeprowadzono elekcję, wybierając królem Polski Henryka Walezego. Część Pragi, którą nabył w 1583 r. biskup kamieniecki Marcin Białobrzeski nazwano Pragą Biskupią, podczas gdy pozostałą nazwano Pragą książęcą (właścicielami byli tu Kazanowscy, Czartoryscy, Lubomirscy, Potoccy). W 1591 r. na polach Kamiona należących do biskupstwa płockiego, ks. Stanisław Skarszewski, kanonik płocki i proboszcz Kamiona zaplanował miasteczko nazwane Skarszewem, potem Skaryszewem, któremu w 1641 r. król Władysław IV nadał prawa miejskie.
Starania o nadanie praw nie było trudne, ponieważ biskupem płockim był królewicz Ferdynand, przyrodni brat króla. Więcej starań musiał poświęcić biskup kamieniecki Michał Działyński, ale on wykorzystał szansę, że król Władysław IV dobudował do kościoła-klasztoru bernardynów kaplicę z Domkiem Loretańskim i słynącą łaskami figurą Matki Boskiej Loretańskiej. Nadając prawa miejskie Pradze Biskupiej w 1648 r. monarcha umieścił w wielce skomplikowanym herbie nowego miasta Domek Loretański podtrzymywany przez anioły, przyczyniając się do jego rozpropagowania i reklamując szczodrobliwość władcy.

Rzeź Pragi

Dolny środkowy medalion przedstawia rzeź Pragi w 1794 r.
Kiedy połączone siły prusko-rosyjskie pokonały Kościuszkę pod Szczekocinami, ten wycofał się do Warszawy. Wróg obległ stolicę, ale sukcesy powstańców w zaborze pruskim spowodowały wycofanie się Prusaków za Bzurę, a Rosjan za Pilicę. Na czele wojsk rosyjskich stanął Suworow i rozbił korpus Sierakowskiego pod Terespolem. Kościuszko planował rozbicie armii Fersena i Suworowa przed ich połączeniem. Fersen jednak przekroczył Wisłę zanim zakończono koncentrację armii polskiej i 10 października 1794 r. rozbił pod Maciejowicami korpus Sierakowskiego, którym dowodził sam Kościuszko. Ten ranny dostał się do niewoli, a dowództwo wojskowe znalazło się w rękach gen. Zajączka. Suworow 2 grudnia stanął pod Pragą i zdobył ją gwałtownym szturmem 4 grudnia. Miasto uległo zniszczeniu, a mieszkańcy i obrońcy w dużej części zostali wyrżnięci. Pomimo spalenia mostu łączącego Pragę z Warszawą, ta kapitulowała.

Powstanie Diecezji Warszawsko-Praskiej

Medalion lewy dolny przedstawia powstanie diecezji warszawsko-praskiej.
Ojciec Święty Jan Paweł II dokonał reorganizacji sieci administracji kościelnej w Polsce, wydając 25 marca 1992 r. list apostolski Totus Tuus Poloniae populus. Z archidiecezji warszawskiej wydzielił diecezję łowicką i warszawsko-praską. Warto dodać, że Praga dość długo należała do diecezji płockiej, a do diecezji warszawskiej (erygowanej dopiero przez Piusa VI w 1798 r.), włączył ją papież Pius VII w 1800 r.
Katedrą został kościół św. Michała Archanioła i św. Floriana, którego budowę ukończono w 1901 r., a świątynią parafialną był od 1919 r., i to jego sylwetka została przedstawiona w medalionie.

Poświęcenie budynku Seminarium Duchownego

Medalion lewy górny przedstawia poświęcenie budynku Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Warszawsko-Praskiej. Po powołaniu nowej diecezji biskup ordynariusz K. Romaniuk w 1997 r. zdecydował się na budowę seminarium dla diecezji w Tarchominie. Projekt wstępny opracował inż. Leszek Klajnert, od lat współpracujący przy budowach kościelnych. Długie dyskusje trwały z Urzędem Konserwatorskim i związane były z połączeniem nowych budynków z XIX-wiecznym pałacem i z Wydziałem Ochrony Środowiska, na temat drzewa blokującego logiczny układ budynku. Problem drzewa rozwiązał się sam po wichurze w sierpniu 1998 r. W kwietniu 1999 r. uzyskano zezwolenie na budowę, którą powierzono firmie Gawrosz. Seminarium zaprojektowane na 150 seminarzystów, posiada kaplicę, z bardzo efektowną drewnianą kopułą i witrażami, które wykonał i ufundował Andrzej Skalski. Poza kaplicą jest sala gimnastyczna, 6 sal wykładowych, czytelnia, biblioteka, 49 pokoi dla alumnów, kuchnia, refektarz, 6 mieszkań dla profesorów i duże zaplecze rekreacyjne i magazynowe w podziemiach. Na otwarcie i poświęcenie seminarium 8 grudnia 2000 r. Papież Jan Paweł II przysłał list gratulacyjny.

Jubileusz AD 2000

Górny środkowy medalion poświęcony jest Wielkiemu Jubileuszowi 2000 r. Zapowiedziała go bulla Ojca Świętego Incarnationis mysterium z 29 listopada 1998 r. Samo otwarcie jubileuszu dotychczas polegało na jednoczesnym otwarciu Drzwi Świętych w czterech rzymskich bazylikach większych. Obecnie zostało rozłożone w czasie, za to dokonywał tego aktu sam Papież. Wielki Jubileusz zakończył się 6 stycznia 2001 r. Wypełniły się prorocze słowa kard. Stefana Wyszyńskiego, wypowiedziane do Jana Pawła II na początku jego pontyfikatu, że wprowadzi on Kościół w trzecie tysiąclecie.

Kościoły w Tarchominie

Prawy górny medalion przedstawia zabytkowy kościół św. Jakuba w Tarchominie i nowy kościół Matki Bożej Pięknej Miłości na Porajach.
Podobnie jak w pozostałych oknach transeptu, kompozycja przypomina gobelin z sześcioma medalionami, a dynamizuje ją rozeta ze świetlistym krzyżem.