Tomasz Lis jeździ po kraju, zapraszany do udziału w spotkaniach autorskich z różnymi środowiskami. Na program jego wizyty we Włocławku złożyły się: spotkanie w Wyższym Seminarium Duchownym, promocja książki Co z tą Polską? w księgarni przy ul. Pułaskiego oraz spotkanie w Wyższej Szkole Zawodowej, poprzedzone konferencją prasową.
Na pytanie: Co z tą Polską? T. Lis odpowiada najczęściej: Źle się dzieje w państwie polskim. Wierzy, że będzie lepiej i podkreśla, że zależy to od nas wszystkich. Tym, którzy znajdują sobie alibi, żeby nic nie robić, mówi: Właśnie wy nie powinniście narzekać, że jest tak, jak jest. Dobrze ocenia fakt przynależności Polski do NATO i to, że niedługo stanie się ona członkiem Unii Europejskiej.
Tomasz Lis przekonuje młodych, zwłaszcza wykształconych ludzi, aby nie wyjeżdżali z kraju. Zachęca do sprawdzenia się właśnie tu, a przede wszystkim - do wiary w lepsze jutro. Ludzie proszą go o przedstawienie prognozy dla Polski po wejściu do UE, pytają, czy Unia da Polsce szansę na szybszy rozwój gospodarczy. W pytaniach pobrzmiewa lęk, obawa, nieufność przed nieznanym. Odpowiedzi T. Lisa są realistyczne, choć optymistyczne. Mówi, że rozwój nastąpi, ale Unia nie załatwi za nas wszystkich problemów. Unia może pomóc w projektach (dotyczących np. infrastruktury), z pewnością narzuci nowoczesne standardy w wielu dziedzinach życia. Jednak silna Polska i dostatek Polaków leżą w interesie nas samych. Nie może być tak, aby nadal istniała „Polska A” i „Polska B”. Ważną inwestycją jest edukacja młodzieży. Trudno nie zgodzić się z T. Lisem, gdy mówi, że lepszy los nam wszystkim zapewnią ci, którzy dziś mają po 15 lat. Oni muszą startować w przyszłość ze znajomością języków obcych, Internetu, z rzetelną wiedzą o współczesnym świecie. Ludzi zniechęconych i rozczarowanych postawą polskiej klasy politycznej T. Lis zachęca do podjęcia walki z marazmem: w demokratycznym kraju nikt nie zabrania zająć się polityką, zapisywać się do partii, tworzyć własną. Walczyć z miernotą na programy, na argumenty, „gryźć rzeczywistość”, kontrolować polityków, wybierać lepszych. Mówi też o tworzeniu społeczeństwa obywatelskiego, zapisywaniu się do rozmaitych organizacji, o pomaganiu wzajemnym, choćby w środowisku, w sąsiedztwie. Wszystko po to, by powstała prawdziwa wspólnota, nie tylko okazjonalna, gdy do Polski przybywa Papież, lub gdy Małysz zdobywa kolejny złoty medal. Zapytany, co daje mu prawo do oceny Polski i Polaków, dziennikarz daje odpowiedź oczywistą: jest obywatelem tego kraju i oceniając rzeczywistość wyraża swą troskę. Takie prawo przysługuje każdemu Polakowi.
Podczas każdego spotkania T. Lis przyznaje, że zdaje sobie sprawę, iż wiele z jego odpowiedzi nie satysfakcjonuje audytorium. Dostrzega jednak, że bardzo wielu Polaków myśli o przyszłości Ojczyzny, o stojących przed nią wyzwaniach.