Tadeusz Malak był aktorem, reżyserem, wieloletnim pedagogiem krakowskiej PWST oraz prorektorem tej uczelni w latach 1996 - 1999. Występował m.in. w Teatrze Rapsodycznym – na scenie współtworzonej niegdyś przez Karola Wojtyłę. Tam zaczęła się jego miłość do poezji. Był wybitnym mistrzem słowa. W Teatrze Rapsodycznym Tadeusz Malak został zaangażowany w zastępstwie Karola Wojtyły, który odszedł z teatru i poświęcił się kapłaństwu.

Zagrał wówczas tytułową rolę w spektaklu „Król Duch”, którą wcześniej grał Wojtyła. Zagrał też wiele innych znaczących ról, m.in. Gustawa Konrada w „Dziadach”. W 2005 roku w rozmowie z Dziennikiem Polskim wspominał, że Karol Wojtyła, już jako kapłan, był na wszystkich przedstawieniach teatru, pisywał recenzje do „Tygodnika Powszechnego”. „Przychodził nieoczekiwanie, zwykle dowiadywaliśmy się o tym po spektaklu. To jest jakaś tajemnica losu, że dla człowieka będącego przez ostatnie lata największym sumieniem i autorytetem świata, właśnie teatr był jednym z etapów przygotowującym go do pełnionego powołania” - wspominał wtedy Malak.

Zmarły aktor występował również na deskach Teatru im. J. Słowackiego, Starego Teatru w Krakowie, gdzie występował m. in. w słynnych inscenizacjach Andrzeja Wajdy” „Biesy”, „Z biegiem lat, z biegiem dni...” i Konrada Swinarskiego: „Dziady”.

Wyreżyserował wiele przedstawień w Teatrze Rapsodycznym, Starym Teatrze, Teatrze STU oraz w Teatrze Telewizji.

Był twórcą i realizatorem spektakli i wydarzeń artystycznych Krakowa, takich jak Teatr w Barbakanie, Teatr na Wozie, Teatr Zaczarowanej Dorożki, „Wyspiański’98”, „Odprawa posłów greckich” na dziedzińcu Collegium Maius UJ, „Ja jestem Żyd z Wesela”, „Igrce rybałtowskie”, „Tryptyk Stanisławowy” w Katedrze na Wawelu.

Zmarły napisał również książkę „Teatr Jednego Aktora”. Był autorem kilkudziesięciu publikacji o teatrze i problemach żywego słowa, inicjatorem i współautorem książki o idei Teatru Rapsodycznego. Był nieocenionym pedagogiem i wychowawcą wielu pokoleń studentów PWST.