Agnieszka Dziarmaga: - Jakiego rodzaju oczekiwania mają czytelnicy „Współczesnej Ambony”?

Ks. dr Jan Nowak: - Współczesna Ambona jest periodykiem o charakterze praktycznym, tzn. nie zajmuje się w głównej mierze dydaktyką czy też refleksją teologiczną na temat kaznodziejstwa, lecz stara się dostarczyć odbiorcy „pakiet” praktycznych materiałów homiletycznych. Czytelnicy oczekują oczywiście, aby ten zestaw propozycji był jak najbardziej bogaty, urozmaicony i ciekawy. Dotyczy to zarówno tematów tam zawartych, argumentacji, języka a także pomysłów i form współczesnego komunikowania i przepowiadania w Kościele.

- Czy Redakcja podejmuje działania mające na celu zainteresowanie studentów i absolwentów seminariów duchownych problematyką pisma - gdyż to chyba ta grupa czytelników jest jego głównym odbiorcą?

- To prawda, że głównym naszym odbiorcą są księża-duszpasterze pracujący w konkretnych wspólnotach w Polsce i za granicą. Choć trzeba powiedzieć, że mamy wśród prenumeratorów także ludzi świeckich, różnego rodzaju wspólnoty i stowarzyszenia działające w Kościele. Nawiązując zaś do pytania, nie są nam także obce słowa takie jak: „marketing”, „promocja” czy „bonus”. Prawa rządzące na rynku edytorskim mają wpływ także na nasze działania. Wiadomo, że z produktem trzeba dotrzeć do jak najszerszego kręgu odbiorców nie zapominając o tym, że jakość tego produktu odgrywa wielką rolę. Biorąc pod uwagę szeroką obecnie gamę propozycji homiletycznych podejmujemy ustawiczne działania promocyjne naszego pisma. Pomagają w tym osobiste kontakty między wykładowcami homiletyki w Polsce oraz organizowane ogólnopolskie sympozja homiletów, gdzie możemy zaprezentować i promować nasze propozycje.

- Jest Ksiądz homiletą. Proszę przybliżyć naszym Czytelnikom zasady tworzenia dobrej homilii. Czy nie jest ona na tyle specyficznym gatunkiem, że po prostu nie sposób ją napisać, gdyż jej ostateczny kształt zależy np. od kontaktu z wiernymi w kościele?

- Problem, o którym Pani wspomina jest złożony, bowiem sama homiletyka jest dziedziną interdyscyplinarną, tzn. korzysta z osiągnięć wielu dyscyplin - teologii, filozofii, psychologii, socjologii, teorii komunikacji itd. Stąd też istnieje wiele takich wzorców, modeli homiletycznych. Nie czas i miejsce na wykład z homiletyki, ale tak najprościej chodzi o to, aby kaznodzieja uświadomił sobie dwie sprawy: co - a raczej Kogo - przepowiadać, czyli problem treści, zawartości jego kazań oraz jak przepowiadać, czyli problem formy jego kazań, słuchacza (wspomnianego przez Panią w pytaniu), a także osoby samego kaznodziei. Innymi słowy, z jednej strony „sukces” kaznodziei zależy od jego umiejętności i kompetencji czytania, interpretowania i aktualizowania Biblii oraz od jego wiary, wrażliwości, wnikliwości obserwacji osób, wydarzeń, spraw, które składają się na tę wielką przygodę, jaką jest życie człowieka.

- Bardzo dziękuję za rozmowę.