Długo oczekiwany dzień

Poświęcenie kościoła to niewątpliwie wydarzenie historyczne w dziejach każdej parafii, toteż nie dziwi fakt, że i tutaj, w Dąbrowie Górniczej, od samego początku miała uroczysty charakter. „Już dawno nasza diecezja tak podniosłej uroczystości nie przeżywała” - mówili uczestnicy Świętej Liturgii. Duchowym przygotowaniem parafian do dnia konsekracji świątyni stały się misje parafialne, które przeprowadził o. Benedykt Berglau z Zakonu Ojców Karmelitów Bosych z Przemyśla.
„Wydarzenie poświęcenia kościoła było przez nas oczekiwane. Oczekiwanie zaś naznaczone było wieloletnim trudem budowy, może zbyt długim, gdy porównamy się z innymi parafiami, które rozpoczynały budowę wspólnie z nami, a o wiele wcześniej przeżywały poświęcenie swoich kościołów. Chcieliśmy jednak, aby wnętrze kościoła było w pełni wykończone” - wyjaśniał na rozpoczęcie uroczystości proboszcz parafii, ks. kan. Antoni Idasiak. Słowa Księdza Proboszcza można potwierdzić, bo wymowa wnętrza kościoła jest głęboka, wykonanie - oryginalne, a styl, choć nowoczesny, nawiązuje do tradycji. Wiele tu symbolicznych treści, jak choćby sceny w ołtarzu głównym, które wskazują, aby na łodzi pod opieką Świętej Rodziny każdy z nas wzniósł się do nieba. Oryginalną kompozycję stanowią też przedmioty kultu religijnego odlane w brązie. Stacje Drogi Krzyżowej, figury Ewangelistów na rogach ołtarza, chrzcielnica i kropielnice, Anioł Dobrej Nowiny na ambonie, ciekawe świeczniki czy witraże w oknach świątyni przedstawiające sceny z życia Matki Bożej - to elementy wystroju wnętrza, które zwracają szczególną uwagę. Posadzka granitowa, dębowe konfesjonały i ławki ubogacają wystrój wnętrza świątyni. Ci, którzy pierwszy raz zobaczyli nowy kościół, oniemieli z zachwytu. Świątynia jest urzekająco piękna. Jasna, nowa, świeża.
Każdy element architektoniczny ma swoje uzasadnione racje.

Radujmy się i weselmy

18 lat trwało wznoszenie i wykańczanie Bożego domu. To spory szmat czasu, jednak parafianie zdani byli na własne siły, bez większej pomocy z zewnątrz. „Może to i dobrze, że tyle to trwało, bo wielu bardzo mocno przez to osobiste zaangażowanie związało się z kościołem. W przyszłości będzie to procentować. Myślę, że ludzie bardziej poczuwać się będą do odpowiedzialności za niego” - zaznacza Proboszcz dąbrowskiej wspólnoty. Uroczystość konsekracyjna była pełna wdzięczności, najpierw Bogu Najwyższemu za te wszystkie lata tworzenia kościoła duchowego i materialnego, potem ludziom - pracowitym, oddanym, cierpliwym, wspólnotom tworzącym życie duchowe parafii, kapłanom, którzy pozostawili dobre świadectwo zaangażowania i harmonijnej współpracy. Ksiądz Proboszcz wspomniał śp. ks. prał. Stanisława Parasa, który w początkach tworzenia parafii zrobił bardzo wiele, aby rozpocząć to dzieło. „Patrząc na efekty pracy i trudu, owoc wielu wyrzeczeń, sporych nakładów finansowych, czujemy prawdziwą satysfakcję. Cieszymy się, że Chrystus będzie z nami dzień i noc, nie tylko w radości, ale i w zwykłych, szarych chwilach. Jeszcze w pamięci mamy naszą pierwszą Mszę św. w surowych murach. Wdzięczni jesteśmy naszemu duszpasterzowi, ks. Antoniemu, za jego determinację, poświęcenie, zabiegi, za to, że podjął się w niełatwych przecież czasach tak wielkiej inwestycji” - mówili wzruszeni parafianie.
Swojego zauroczenia świątynią i zadowolenia z postawy parafian nie krył też Biskup Ordynariusz. Wyraził uznanie dla ich ofiar, trudu i poświęcenia. „Gratuluję tak pięknej świątyni, którą Ksiądz Proboszcz miał odwagę wznosić ze swoimi parafianami. Pragnę, ażeby Bóg był zawsze obecny w tym miejscu, ażeby w atmosferze religijności wychowywały się kolejne pokolenia, ażeby ludzie nie czuli się osamotnieni, aby czuli, że Bóg jest zawsze z nimi, choćby cały świat zawiódł. Ten dzień poświęcony jest Panu. Radujmy się i weselmy!” - podkreślał bp Śmigielski.
Po zakończeniu uroczystości uczestników czekała miła niespodzianka - pokaz sztucznych ogni.

Z 20-letniej historii

9-tysieczna wspólnota św. Rafała Kalinowskiego w Dąbrowie Górniczej została erygowana 27 listopada 1983 r. przez biskupa częstochowskiego Stefana Barełę. Całość parafii wydzielona została z parafii św. Antoniego w tym mieście. Najpierw jej teren przyłączono jako wikariat terenowy do parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Dąbrowie Górniczej-Strzemieszycach. Troską duszpasterską od samego początku objął wspólnotę najpierw jako wikariusz terenowy, a następnie jako proboszcz, ks. Antoni Idasiak. Pierwszym miejscem liturgicznych zgromadzeń była kaplica adaptowana ze znajdującego się tam magazynu. Sprawowano w niej Eucharystie i nabożeństwa od 28 sierpnia 1983 r. do 24 grudnia 1997 r.
W marcu 1985 r. ruszyła budowa kościoła, domu parafialnego oraz plebanii. Autorem projektów wszystkich budynków jest inż. Zygmunt Fagas. W kościele na uwagę zasługuje kaplica Najświętszego Sakramentu, którą zaprojektował profesor Akademii Sztuk Pięknych Czesław Dźwigaj. Kościół duchowy tworzą wspólnoty, grupy i organizacje - koła Żywego Różańca, Straż Honorowa Najświętszego Serca Pana Jezusa, Wspólnota Intronizacyjna, Akcja Katolicka, Poradnictwo Rodzinne, Chór Parafialny oraz Gwardia św. Rafała. W życie wspólnotowe żywo włączają się też poszczególne osoby. Wydaje się, że świątyni nic nie brakuje, a jednak... Ks. Idasiak ma pomysły na kolejne przedsięwzięcia - otynkowanie kościoła, ogrodzenie, umieszczenie stacji Drogi Krzyżowej na zewnątrz, ołtarze boczne - św. Rafała oraz św. Antoniego.