Kiedy słyszymy imię i nazwisko – s. Faustyna Kowalska, spontanicznie wypowiadamy słowa: „Boże Miłosierdzie”. Z woli Bożej stała się dla całego świata heroldem i świadkiem tej prawdy, że Serce Jezusa pełne jest miłości dla grzeszników. Prawda ta została wyrażona w obrazie, modlitwie i utrwalona poprzez święto.

S. Maria Faustyna (w świecie Helena) Kowalska (1905-38) z Instytutu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia mimo krótkiego życia, zasłynęła w Kościele jako niezmordowana orędowniczka Miłosierdzia Bożego. Jej dzieło nie od razu znalazło uznanie w Kościele powszechnym. Obecnie nabożeństwo do Bożego Miłosierdzia cieszy się wielką popularnością w całym świecie. Błogosławioną ogłosił ją Ojciec Święty Jan Paweł II 18 kwietnia 1993 r. Kanonizacja odbyła się w II Niedzielą Wielkanocną, 30 kwietnia 2000 r., w Rzymie. Niedzielę tę Papież nazwał Niedzielą Miłosierdzia Bożego. Nawiedzając w 1997 r. sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach, powiedział: „Dziękuję Opatrzności Bożej, że dane mi było osobiście przyczynić się do wypełnienia woli Chrystusa przez ustanowienie Święta Miłosierdzia Bożego”.

Pierwszy raz o ustanowieniu święta Miłosierdzia Bożego mówił Pan Jezus s. Faustynie Kowalskiej w Płocku 22 lutego 1931 r. W swoim Dzienniczku pisanym na polecenie spowiednika – ks. Michała Sopoćko pisze: „Wieczorem, kiedy byłam w celi, ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty. Na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady (...). Po chwili powiedział mi Jezus: «Wymaluj obraz według rysunku który widzisz, z podpisem: Jezu, ufam Tobie» ” (Dz 47). Obraz przedstawia Osobę Chrystusa wymalowanego według wskazań s. Faustyny. Wizerunek posiada dwa charakterystyczne promienie – czerwony i blady.

Pan Jezus zapytany o znaczenie tych promieni, wyjaśnił: „Te dwa promienie oznaczają krew i wodę; blady promień oznacza wodę, która usprawiedliwia duszę; czerwony promień oznacza krew, która jest życiem duszy” (Dz 299). Oznaczają one więc przede wszystkim sakramenty święte – woda to znak chrztu świętego, krew zaś wskazuje na Eucharystię. „Szczęśliwy – powiedział Pan Jezus – kto w ich cieniu żyć będzie, bo nie dotknie go sprawiedliwa ręka Boga” (Dz 299).

Dalej w Dzienniczku s. Faustyna pisze: „Kiedy odeszłam od konfesjonału, usłyszałam takie słowa: «Mój obraz w duszy twojej jest. Ja pragnę, aby było Miłosierdzia Święto. Chcę, aby ten obraz, który wymalujesz pędzlem, był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, ta niedziela ma być Świętem Miłosierdzia»”(Dz 49). Wybór tej niedzieli bardzo wyraźnie wskazuje na ścisły związek między wielkanocną tajemnicą Odkupienia a Świętem Miłosierdzia Bożego, w której to Miłosierdzie w pełni ludziom się objawia. Święto Miłosierdzia Bożego ma być nie tylko dniem szczególnej czci Boga w tej Tajemnicy, ale także ma być dniem łaski dla wszystkich ludzi, zwłaszcza grzeszników. „Pragnę – mówi Pan Jezus – aby Święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla wszystkich grzeszników” (Dz 699). „Kto w tym dniu przystąpi do Źródła Życia, ten dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar” (Dz 300). Przygotowaniem do tego święta ma być nowenna, polegająca na odmawianiu przez dziewięć dni, zaczynając od Wielkiego Piątku, Koronki do Miłosierdzia Bożego. „W tej nowennie – obiecał Pan Jezus – udzielę duszom wszelkich łask” ( Dz 796). Święto to wypływa z głębin Miłosierdzia Pańskiego (Dz 699), dlatego bramy Miłosierdzia otwarte są tego dnia na oścież: może przejść przez nie każdy, kto uroczyście obchodzi to święto. Nikt nie musi bać się zbliżenia do Chrystusa, albowiem chce On tego dnia obmyć nas z grzechu i uwolnić od kary, na jaką zasługujemy (Dz 699). Co to za wspaniała obietnica. Kto godnie przyjmuje Komunię św. w tym dniu, ma „zupełnie odpuszczone winy i kary” (Dz 699).

Jak bardzo potrzebujemy dziś tej łaski, która nas wewnętrznie odradza. Nie zmarnujmy więc jeszcze jednej szansy danej nam przez Chrystusa na drodze do zbawienia. Korzystajmy z tego „Źródła Miłosierdzia Bożego”.

Święto Miłosierdzia Bożego wyraża naszą ufność do Boga „bogatego w Miłosierdzie”. Jest ono okazją do ożywienia naszej ufności. Ufność bowiem należy do samej istoty nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego.