Karmienie się Ciałem Chrystusa i bycie z Jezusem Eucharystycznym to niezwykle ważne przystanki w naszym ziemskim pielgrzymowaniu – powiedział ks. Paweł Cembrowicz podczas III Kongresu Wieczystej Adoracji.
Proboszcz parafii katedralnej opowiedział o znajdującej się w katedrze barokowej Kaplicy Bożego Ciała jako znaku Nadziei. Fundatorem wybudowanej w latach 1716-24 kaplicy jest bp Ludwik Franciszek von Pfalz-Neuburg. Był on biskupem Trewiru i Moguncji, należał również do grona elektorów Rzeszy Niemieckiej. Stąd inna nazwa kaplicy – Elektorska.
– Biskup Neuburg budował tę kaplicę ze względu na swoją osobistą cześć dla Najświętszego Sakramentu – mówił ks. Paweł Cembrowicz, zaznaczając, że wolą fundatora było, by został tam pochowany po śmierci.
Wystrój kaplicy jest nawiązaniem do tradycji Starego Testamentu i jego wypełnienia się w Nowym Testamencie. – To niezwykle ważny pomysł, w myśl którego jest ona zbudowana w taki sposób i tak uposażona, że pokazuje, że w ST była tylko zapowiedź, cień tego wszystkiego, co miało się później wydarzyć – tłumaczył ks. Cembrowicz i wyjaśniał: – Patrząc na stronę północną, tam gdzie jest pomnik upamiętniający bp. von Neuburga, widzimy dwie personifikacje. Jedna z nich to niewiasta, która ma zasłoniętą twarz i która trzyma w ręku pal z wywyższonym wężem. To oczywiście nawiązanie do Księgi Liczb, w której czytamy, że naród idący przez pustynię szemrał, że nie ma co jeść i pić. Bóg zesłał wówczas jadowite węże. Ale później uratował lud w ten sposób, że kazał Mojżeszowi wywyższyć na palu węża miedzianego. Ten wąż ratował wszystkich, którzy na niego spojrzeli. Druga postać to personifikacja Nowego Testamentu. Ta postać ma twarz odsłoniętą a w ręku trzyma księgę Ewangelii i krucyfiks.
W podobnej konwencji są obrazy namalowane przez Jana Franciszka de Backera. Z jednej strony jest obraz przedstawiający ofiarę Melchizedeka. – Melchizedek, król Szalemu wychodzi naprzeciw Abrahama i przynosi mu chleb i wino. Po drugiej stronie znajduje się obraz Ostatniej Wieczerzy. Znowu mamy zapowiedź na pierwszym obrazie i wypełnienie na drugim. Co ciekawe w twarzach św. Piotra i św. Jana na obrazie Ostatniej Wieczerzy malarz umieścił twarz swojej żony i swoją. W ten sposób uwiecznił się w tym obrazie – opowiadał ks. Cembrowicz.
W prezbiterium kaplicy znajduje się ołtarz i tabernakulum, również opisane sceną ze Starego Testamentu. Mamy tam Mojżesza z kamiennymi tablicami i Aarona z kadzielnicą. Na środku znajduje się Arka Przymierza – znak obecności Boga w Starym Testamencie.
– Nad Arką znajduje się promieniste słońce, które mówi, że to właśnie Chrystus jest wschodzącym słońcem. I mamy ołtarz, na którym uobecniana jest Eucharystyczna ofiara i tabernakulum, w którym przechowywany jest Najświętszy Sakrament – tłumaczył ks. Cembrowicz.
Odnosząc się do całości wystroju wnętrza kaplicy zaznaczył, że w ten sposób ukazana jest pewna droga i to, że Eucharystia jest pokarmem na życie wieczne. – To karmienie się Ciałem Chrystusa i bycie z Jezusem Eucharystycznym to niezwykle ważne przystanki w naszym ziemskim pielgrzymowaniu. Do tego zachęcał nas papież Franciszek w bulli otwierającej Rok Święty. Jezus Chrystus obecny w Eucharystii jest nadzieją dla każdego i każdej z nas – mówił ks. Cembrowicz.
Na to pytanie można odpowiedzieć na dwa sposoby. Pierwsza odpowiedź to jedno krótkie słowo: kerygmat. Jest to także temat roku duszpasterskiego, który już się rozpoczął. Można też na to pytanie odpowiedzieć z drugiej strony, używając wyrażenia: kanonizacja Jana Pawła II. Myślę, że oba te sposoby podejścia oznaczają to samo. Dlaczego? Do kanonizacji Jana Pawła II przygotowujemy się duchowo w naszej diecezji właśnie po to, by uczyć się przyjmować Pana Jezusa tak, jak czynią to wielcy święci, tak, jak czynił to Jan Paweł II. A kerygmat to przecież nic innego jak ogłaszanie Słowa Bożego w największym skrócie, w najbardziej zwartym streszczeniu, jakby w pigułce. A więc znowu takie ogłoszenie Bożego Słowa, Bożego orędzia, które pozwala otworzyć serce na przyjęcie Jezusa Chrystusa.
W minionym roku słyszeliśmy dużo o nowej ewangelizacji, ale słyszeliśmy także dużo nowej ewangelizacji. Nie tylko o niej mówiliśmy, ale staraliśmy się także wprowadzać ją w życie. Czy mamy się spodziewać kontynuacji tego nurtu? Tak! Cały program na najbliższe cztery lata, przyjęty przez Konferencję Episkopatu Polski ma wymiar ściśle i wybitnie ewangelizacyjny. Ten rok najbliższy chcemy przeżywać pod hasłem kerygmatu. Ważne jest, żeby to słowo zagościło w naszych myślach, w naszym języku chrześcijańskim, a przede wszystkim, żeby treść tego słowa opanowała nasze serca. Ewangelię trzeba głosić nie tylko w jej konsekwencjach społecznych, politycznych i kulturowych. Ale trzeba to robić tak, jak to robili apostołowie: po raz pierwszy zwiastować Pana Jezusa. Tym chcemy zajmować się bardziej i mocniej w rozpoczętym już roku liturgicznym i w całym roku 2014. Ktoś może zapytać: po co głosić Jezusa po raz pierwszy tym, którzy już go znają? Ponieważ znamy go wszyscy za słabo, ponieważ wszyscy za mało przejmujemy się ewangelią, to potrzebne nam jest głoszenie pierwotne, zaczynające jakby od zera, a więc głoszenie kerygmatyczne. I na pewno takie głoszenie zagości i w rekolekcjach wielkopostnych, w Kongresie Ewangelizacyjnym, który w maju odbędzie się w naszej archidiecezji i we wszystkich innych możliwych wydarzeniach.
Życzenia, które sobie składamy, bywają dwojakiego rodzaju. Jeden rodzaj życzeń to ogólne wyobrażenie sobie, co dobrego mogłoby spotkać drugą osobę i wypowiedzenie tego. Ale są też głębsze życzenia, które łączymy z modlitwą, aby Pan Bóg te życzenia błogosławił, albo, co jeszcze ważniejsze, abyśmy odgadywali Boży plan, Bożą myśl i naszymi życzeniami oraz modlitwą w ten plan się włączali. W tym sensie życzyłbym wszystkim Czytelnikom Bożego błogosławieństwa w stylu biblijnym: żeby Pan Bóg błogosławił Wam w odwracaniu się od Waszych grzechów. To życzenie, które kierujemy do siebie i do wszystkich innych, żeby Pan Bóg błogosławił w nowym, kerygmatycznym przyjmowaniu Dobrej Nowiny i w tym świetle pozwolił nam zobaczyć, jak wielkim darem był i dalej jest Jan Paweł II. Takiego odkrycia nieustannego, ciągłego w tym roku życzę wszystkim.
Zwycięstwo życia nie jest pustym słowem, ale rzeczywistym faktem, konkretem. To Zmartwychwstały radykalnie zmienia perspektywę, budząc nadzieję, która wypełnia pustkę smutku – wskazał Papież Leon XIV w katechezie wygłoszonej podczas audiencji generalnej na Placu Świętego Piotra.
W kolejnej katechezie jubileuszowej z cyklu „Jezus Chrystus naszą nadzieją” Papież rozważał, w jaki sposób Zmartwychwstanie Chrystusa odpowiada na jedno z większych wyzwań współczesnego człowieka – smutek.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
