Nie jest prawdziwym świętym, ludzie tak go nazwali, bo ma brodę patriarchy i trochę dla śmiechu. Jest grzesznikiem – jak wszyscy, czasem pluje przez okno, je za dużo, ma żal do Pana Boga i patrzy, wiadomo jak, na pewną zgrabną panią w wieku średnim. Ale poza tym, przyznajmy po lekturze tej interesującej powieści, ma sporo cech świętego człowieka. Tym bardziej na stare lata, gdy Leo – samotnik postanowił przydać się światu i nieść pomoc tym, którzy jej potrzebują.