Początkowo Sanhedryn był radą starszych wspierającą Ezdrasza i Nehemiasza w odbudowie Judei. Flawiusz określał ją grecką nazwą gerusia – senat, lecz była ona jedyne ciałem doradczym. Z czasem rada ta zbierała się pod wodzą arcykapłana i pełniła funkcje sądownicze. Flawiusz nazywał ją synhedrion. W literaturze rabinicznej używano zaś nazwy bet din haggadol – sąd najwyższy. Nowy Testament, obok słowa „Sanhedryn”, używa też takich określeń jak: presbyterion (rada starszych) czy gerusia.
W okresie machabejskim wzrosło znaczenie Sanhedrynu. Jego orzeczenia odgrywały znaczącą rolę w kwestiach życia religijnego Hebrajczyków. Ze zdaniem Sanhedrynu liczyli się Machabeusze oraz pierwsi władcy hasmonejscy. Był on również postrzegany jako wsparcie w działaniach prowadzących do odzyskania pełnej niepodległości. Rola Sanhedrynu została umniejszona za panowania Aleksandra Janneusza z racji jego autorytaryzmu, co doprowadziło do konfliktu. Swe wpływy Sanhedryn odzyskał za panowania jego żony Aleksandry – tuż przed śmiercią Janneusz zasugerował jej pojednanie z Sanhedrynem. Wtedy też dokonano jego reorganizacji. W efekcie w jego skład weszli uczeni w Piśmie.
Po podporządkowaniu Judei Rzymowi władza Sanhedrynu została uznana przez zdobywców. Nie odrzucił jej również Herod, choć gdy Sanhedryn próbował zdjąć go z tronu, ten nakazał zabić wszystkich jego członków i wyznaczył nowy skład rady. Rzymscy prokuratorzy, po przejęciu władzy nad Judeą, pozostawili Sanhedrynowi władzę sądowniczą, traktując go jako narzędzie pomocne do ugruntowania władzy Rzymu. Do upadku Sanhedrynu natomiast przyczyniło się powstanie żydowskie w 70 r. Ostatecznie przestał on funkcjonować w IV wieku.
Sanhedryn liczył siedemdziesięciu członków, a z arcykapłanem siedemdziesięciu jeden. Ta liczba nawiązywała do liczby mężów wspierających Mojżesza na pustyni. Sanhedrynowi przewodniczył arcykapłan. Funkcja ta nie była sprawowana dożywotnio, stąd w zgromadzeniu tym byli też arcykapłani, którzy przestali sprawować ten urząd. Zgromadzenie nie było jednorodne. Tworzyły je dwie spierające się frakcje: saduceuszy i faryzeuszy. Tak więc linia podziału przebiegała między zapatrywaniami arystokratów i uczonych w Piśmie. Dodatkowy element struktury Sanhedrynu wiązał się z wchodzącą w jego skład grupą kapłanów. Ta zgodnie z biblijną tradycją dzieliła się na 24 klasy. W posiedzeniach Sanhedrynu uczestniczyli również Esseńczycy.
Według Flawiusza, Sanhedryn miał się zbierać w pobliżu Xsystos, położonego na zachód od świątyni. Nie wiadomo jednak, czy miejsce to znajdowało się na terenie świątynnym, czy też poza nim. Teksty rabiniczne mówią zaś o sali z gładzonych kamieni, a tę sytuują na terenie świątynnym. Jeśli tak, to Sanhedryn mógł obradować jedynie nocą, po zamknięciu bram prowadzących na plac świątynny. Otwarta jest również sprawa kompetencji Sanhedrynu. Niektórzy uważają, że mógł on wydawać wyroki śmierci, inni to negują, a jeszcze inni twierdzą, że wyroki te wymagały zatwierdzenia ze strony Rzymu.
W czytanym dzisiaj fragmencie 1 Listu do Koryntian warto zwrócić uwagę na zawartą w nim obietnicę: „jak nosiliśmy obraz ziemskiego człowieka, tak też nosić będziemy obraz Człowieka niebieskiego” – 15, 49. Rozdział 15 jest, z teologicznego punktu widzenia, jednym z najważniejszych, i to nie tylko w tym liście, ale w całym Nowym Testamencie. Mówi on bowiem o kluczowej dla chrześcijaństwa prawdzie wiary, a mianowicie o zmartwychwstaniu umarłych. Chodzi o trzy kwestie: 1) o fakt zmartwychwstania Chrystusa; 2) o fakt naszego cielesnego zmartwychwstania; 3) o sposób naszego cielesnego zmartwychwstania. Jeśli chodzi o tę trzecią kwestię – Paweł próbuje wyjaśnić adresatom, na czym będzie polegało nasze zmartwychwstanie. Swoją odpowiedź buduje w oparciu o motyw przemiany naszego ciała: zmartwychwstaniemy w tym samym ciele, ale nie takim samym, lecz przemienionym. Stan pierwotny ukazany został przez odwołanie się do motywu Adama, stan docelowy – przez odwołanie się do motywu Chrystusa. Adam i Chrystus pojawiają się tutaj jako reprezentanci dwóch rodzajów ludzi. Pierwszy wskazuje na człowieka naznaczonego śmiertelnością, Drugi zaś – nieśmiertelnością. Kluczem do zrozumienia tej wypowiedzi jest najpierw interpretacja rzeczownika eikon (obraz), a następnie czasownika foreo (nosić). Wspomniany rzeczownik wskazuje na podobiznę, zastępcze odbicie tego, co chciałoby się przedstawić. Może mieć znaczenie odwołujące się do podobieństwa fizycznego (np. wizerunek cezara na monecie – por. Mt 22, 20) albo też niematerialnego (Jezus jest obrazem Boga – por. Kol 1, 15). Czasownik foreo wskazuje na noszenie czegoś w sposób regularny, przez określony czas (np. noszenie ubrania). Ponieważ w 1 Kor 15 Pawłowi chodzi o wyjaśnienie, na czym polega zmartwychwstanie ciała, możemy zakładać, że obraz człowieka ziemskiego oznacza śmiertelne ciało człowieka, które niejako dziedziczymy po naszym praojcu Adamie (por. Rdz 5, 3, gdzie jest mowa o przekazywaniu obrazu przez zrodzenie potomstwa), zaś obraz Człowieka niebieskiego oznacza ciało uwielbione, na podobieństwo uwielbionego ciała Chrystusa. Prawdę o zmartwychwstaniu umarłych trzeba jednak postrzegać w kontekście całej nauki Pawła, w której akcent położony jest na kwestię łączności człowieka z Chrystusem (przynależności do Niego). Apostoł mówi o tym wyraźnie w 1 Kor 15, 23, gdzie, wspominając o kolejności, w jakiej będzie się dokonywać zmartwychwstanie, wskazuje na więź z Panem (człowiek musi być „w Chrystusie”). Jedność z Adamem mamy na mocy dzielenia z nim śmiertelnej natury ludzkiej, łączność z Chrystusem uwielbionym – na mocy chrztu św., bo wtedy zostajemy w Niego wszczepieni. Naszym zadaniem jest uchronić tę więź przed zniszczeniem jej przez grzech ciężki.
- Katechista jest dziś potrzebny Kościołowi bardziej niż kiedykolwiek - mówi bp Artur Ważny, przewodniczący Zespołu KEP ds. Katechezy Parafialnej. Bp Ważny w rozmowie z KAI opowiada o pracach nad ogólnym programem Szkoły Katechistów w Polsce i zwraca uwagę, że nie chodzi o tworzenie mini wydziałów teologii. - Katecheta parafialny nie ma być wykładowcą ale świadkiem i ewangelizatorem - podkreśla. Bp Ważny mówi również o konieczności deklerykalizacji katechezy parafialnej i osadzenia jej w środowisku wspólnot parafialnych.
Maria Czerska (KAI): Księże Biskupie, w ramach prac Zespołu KEP ds. Katechezy Parafialnej odbyło się ogólnopolskie spotkanie dotyczące Szkół Katechistów. Kto w nim uczestniczył?
Prezydent USA Donald Trump powiedział w piątek, że prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski musi „polubić” przedstawiony przez niego plan pokojowy, a w przeciwnym wypadku powinien walczyć dalej. Trump dodał, że Ukraina „nie ma kart”.
Trump odpowiedział w ten sposób na piątkowe orędzie Zełenskiego, który stwierdził, że Ukraina ma do wyboru utratę kluczowego partnera, albo utratę godności.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
