Zaliczamy do nich rtęć, ołów, kadm, chrom, nikiel, arsen i inne. Ich toksyczne działanie związane jest także z ich zdolnością do kumulacji w organizmie oraz przenikania bariery krew-mózg. A z tymi zanieczyszczeniami możemy się spotkać niemal wszędzie, skażone mogą być gleba, woda, rośliny, grzyby, zwierzęta, kosmetyki i otoczenie; na zanieczyszczonej glebie rosną skażone rośliny, a te zjadają zwierzęta i ludzie. Żywność dopuszczona do obrotu zazwyczaj nie przekracza ustalonych norm bezpieczeństwa, ale poprzez różne drogi dostawania się metali do organizmu i czasem utrudnioną detoksykację, należy brać pod uwagę fakt, że mogą one stanowić zagrożenie dla zdrowia.
Wygląda na to, że w dzisiejszych czasach u wielu osób taka konieczność istnieje, zwłaszcza u tych, które mają problemy ze zdrowiem, siłami witalnymi i energią w dniu codziennym. Chodzi szczególnie o osoby, u których detoksykacja może być utrudniona, które od dłuższego czasu zażywają leki, piją mało wody, mają stany zapalne i zdiagnozowane choroby, w tym autoimmunologiczne czy alergiczne, oraz osoby, które pracują w szczególnych warunkach narażenia na toksyny. Są to m.in. pracownicy fabryk i laboratoriów przemysłu chemicznego, nawozów sztucznych, przemysłu celulozowo-papierniczego, rafinerii, przemysłu metalurgicznego oraz hut – osoby, które w pracy mają kontakt z nawozami, opryskami, farbami czy innymi chemikaliami.
Do organizmu mogą się dostać codziennie drogą pokarmową, przez skórę, drogi oddechowe, a nawet zabiegi medyczne. Zawierają je kosmetyki (np. antyperspiranty z aluminium), plomby amalgamatowe, zwykła żywność – również jej kontakt z opakowaniami takimi jak puszki aluminiowe czy folia aluminiowa może być przyczyną zanieczyszczeń metalami. Do niebezpieczniejszej żywności zaliczamy ryby, zwłaszcza mięsożerne, np. tuńczyk, a także ryż, zboża, mięso czy nawet zwykłe warzywa korzeniowe. Stosunkowo dużą możliwość kumulacji metali ciężkich mają: sałata, kapusta, buraki, marchew, szpinak, pietruszka, ziemniaki, a sporo mniejszą – owoce.
Nadmierne obciążenie metalami i ich kumulacja w organizmie mogą być przyczyną zatruć ostrych i przewlekłych, poczucia braku sił, nerwowości. Metale mogą wywoływać różne choroby, np. układu nerwowego, obciążenia narządów, w tym tarczycy, nadnerczy, nerek, wątroby oraz alergie, napięcia układu nerwowego, a także zaburzenia zachowań, w tym dziecięcych, a nawet nowotwory.
Takie badanie nie jest ani proste, ani jednoznaczne. We krwi badamy tylko aktualne zatrucie, a nie całkowitą zawartość metali, chyba że zrobimy prowokację usuwania toksyn, wtedy możliwe jest zbadanie, czy znajdują się w organizmie. Najprostszą i w miarę pewną metodą jest badanie włosa lub metoda Volla czy Vega test.
Reklama
Toksyny blokujemy przez stosowanie błonnika w codziennej diecie. Szczególne znaczenie ma kolendra – warto używać ją z natką pietruszki. Dobrym rozwiązaniem będzie dołożenie alg do codziennej diety – należy przyjmować 2 razy dziennie, najlepiej przed posiłkiem. Warto dbać o dobrą jakość spożywanych produktów żywnościowych, unikać tych, które mają konserwanty, barwniki i inne chemiczne dodatki, zwłaszcza wieprzowiny. Istotne jest spożywanie dużej ilości wody, ziół i warzyw. Wskazane jest oczyszczanie wody – filtracja bazująca na węglu aktywnym, odwróconej osmozie i inne. Nie należy pić z puszek metalowych zwłaszcza coca-coli i napojów energetycznych, a żywność powinno się magazynować w szklanych i ceramicznych naczyniach.
Sposoby oczyszczania
– Pierwszą metodą, którą można bezpiecznie zastosować, jest przyjmowanie chlorelli lub spiruliny 2 razy dziennie przez minimum 3 miesiące. Do tego po kilku tygodniach warto dołączyć kolendrę w dawce 400 mg dziennie lub 7 kropli olejku z kolendry – najlepiej stosować ok. pół godziny przed posiłkiem.
– Inną bezpieczną metodą jest przyjmowanie kwasu alfa-liponowego ALA, zeolitu, Pectasolu, a najlepszą – połączenie tych sposobów.
– Najtańszą metodą jest stosowanie węgla aktywowanego czy jodu. Wspomagająco działają czosnek, ostropest, mniszek, L-karnityna, L-glutation, witamina C oraz magnez i selen. Istnieją protokoły i metody chelatacji. Można wybrać gotowy preparat, taki jak Metal detoks czy Detoks and Cleanse.
– Sposób detoksykacji najlepiej dobrać do organizmu i skonsultować ze specjalistą. Ważne, aby zacząć od metody bezpiecznej, a najlepiej wspomagającej cały organizm, takiej jak chlorella.
Nowy rok, nowa ty, nowe cele – jeden z nich: schudnę do wakacji! Tylko jak? Przede wszystkim –bezpiecznie i mądrze.
Najlepiej czynić to pod okiem dietetyka klinicznego, który prowadzi pacjenta do celu indywidualnie i profesjonalnie. Jeśli w pobliżu nie ma takiego specjalisty, weź sprawy w swoje ręce. Przeanalizuj swój codzienny jadłospis i zastanów się, gdzie możesz popełniać błąd. Skąd dodatkowe kilogramy, kiedy wchodzisz na wagę? Notuj wszystko, co jesz od rana do wieczora, przez dwa dni. Dzięki temu dokładnie poznasz liczbę posiłków, które jesz w ciągu dnia. Twój organizm nie traktuje kawy z mlekiem, herbaty z cukrem jak napoju ani orzeszka, ciasteczka jako małej przekąski. Dla niego to są posiłki!
Podziel się cytatemMają konkretną wartość odżywczą.
Dla chrześcijan miejsca urodzin świętych - osób, które znacząco wpłynęły na dzieje świata, jego kulturę czy życie duchowe, zawsze wzbudzały ogromne zainteresowanie. Zwyczaj nawiedzania tych miejsc istniał od początku chrześcijaństwa i był wyraźnym wyznaniem wiary, ale jednocześnie miał też za zadanie tę wiarę umacniać. Święci różnego formatu mieli ogromne znaczenie nie tylko dla pielgrzymów z daleka, ale i dla lokalnych społeczności. Mieszkańcy miasta nie tylko liczyli na wstawiennictwo swoich świętych, ale byli im również wdzięczni za nieśmiertelną sławę, jaką zyskiwali z tego powodu, że właśnie od nich wywodził się ten czy inny święty. Kto by na przykład słyszał o niewielkiej miejscowości Loyola, położonej w górach w kraju Basków (Hiszpania), gdyby nie przyszedł tutaj na świat i wychowywał się Ignacy, święty, założyciel zakonu jezuitów.
Loyola to bardzo malowniczo położone miejsce. Ukryte jest pośród gór, niezbyt daleko od biegnącej wzdłuż brzegu hiszpańskiej części Zatoki Biskajskiej. Odnaleźć je nie jest łatwo, choćby z tego powodu, że tamtejsze kierunkowskazy zawierają podwójne nazwy miejscowości, po hiszpańsku i po baskijsku.
Sanktuarium w Loyola wyrosło wokół rodzinnego domu Ignacego, a raczej małej rodzinnej fortecy. Ten kwadratowy, czterokondygnacyjny budynek to prawdziwy zabytek pochodzący aż z XIV wieku. W 1460 r. zaniedbaną i opuszczoną budowlę odbudował dziadek Świętego. W owym czasie w Hiszpanii warowne domy szlachty, takie jak w Loyoli, nie były niczym nadzwyczajnym. Trzeba bowiem pamiętać, że podobnie jak w Rzeczpospolitej szlachta stanowiła tam aż ok. 10 procent społeczeństwa - znacznie więcej niż w innych krajach europejskich.
Ignacy przyszedł na świat w tym domu w 1491 r. Nadano mu na imię Inigo, które później zmienił on na obecnie znane. Dom w Loyola był nie tylko świadkiem pierwszych dni i lat życia świętego, ale również jego gruntownej duchowej przemiany, która poprowadziła go do tak głębokiego umiłowania Kościoła i oddania całego życia na służbę Ewangelii. To stąd zapoczątkował on niezwykle bogatą pielgrzymkę życia, która wiodła przez Paryż, Wenecję, Ziemię Świętą i Rzym, i zaowocowała powstaniem niezwykłego zakonu.
Radykalny zwrot w życiu Ignacego nastąpił wówczas, gdy będąć już dojrzałym mężczyzną brał aktywny udział w życiu ówczesnej szlachty i możnowładców. Niestety, miało ono również mniej przyjemny element - wojowanie. Jako trzydziestoletni mężczyzna w czasie wojny z Francją otrzymał ranę, która wprawdzie nie była śmiertelna, ale unieruchomiła tego energicznego człowieka na wiele miesięcy. Szczęśliwie, rekonwalescencję mógł odbyć w swoim rodzinnym domu, w Loyoli. Tutaj przeprowadzono kolejne operacje jego okaleczonej nogi, tutaj Ignacy spędzał godziny na pobożnych lekturach (nie miał wówczas innych książek do dyspozycji), tutaj wreszcie dokonał się najważniejszy zwrot w jego życiu - postanowił oddać się służbie Bogu.
Odtąd każdy krok w jego życiu prowadził, jak się wydaje w jednym kierunku - poszukiwania woli Bożej. W powstałych jakiś czas potem Ćwiczeniach duchowych Ignacy przedstawił metodę jej znalezienia, a założone niemal dwadzieścia lat po przemianie (1540) nowe zgromadzenie zakonne - Towarzystwo Jezusowe, posiało ożywczy ferment w Kościele w skali nie spotykanej bodaj od czasów św. Franciszka z Asyżu.
Szczęśliwie pomimo wielu wojen i przewrotów, rodzinny dom Ignacego zachował się w doskonałym stanie. Na pierwszym piętrze można znaleźć kuchnię rodziny, a na drugim jadalnię oraz pokój, w którym urodził się Święty. W budynku umieszczono również rzeźbę Matki Bożej z Monserrat - hiszpańskiej Jasnej Góry - oraz kopię miecza, który Ignacy pozostawił w tym katalońskim sanktuarium. W pomieszczeniu, gdzie się kurował obecnie znajduje się kaplica, a w niej niezwykle sugestywna rzeźba przedstawiająca Świętego w chwili duchowej przemiany.
Warownię Loyolów szczelnie otaczają budynki klasztorne, w których części urządzono muzeum. Witraże, ołtarze i inne sprzęty liturgiczne przywołują na pamięć życie św. Ignacego i osób z nim związanych. A trzeba pamiętać, że już za życia pociągnął on za sobą wiele wybitnych osób, z których kilku zostało kanonizowanych. Ich statuy - św. Franciszka Ksawerego, św. Franciszka Borgia, św. Alojzego Gonzagi i św. Stanisława Kostki znajdują się w portyku przepięknej barokowej bazyliki, która dominuje nad całym sanktuarium. Pierwotny plan tej świątyni, poświęconej w 1738 r. opracował sam Carlo Fontana. Wnętrze tego dużego kościoła, choć ciemne, imponuje grą różnobarwnych marmurów; widać również szczegółowe dopracowanie detali zwłaszcza w głównym ołtarzu. Drzwi z libańskiego cedru i kubańskiego mahoniu dopełniają kompozycję architektoniczną świątyni. W kościele nie mogło oczywiście zabraknąć słynnego motta świętego: „Ad Maiorem Dei Gloriam” - „Na większą chwałę Bożą”. Na czterech łukach świątyni umieszczono jednak tylko jego pierwsze litery - A, M, D, G.
Urokowi Loyoli, zarówno duchowemu, jak i architektonicznemu, wyraźnie ulegają mieszkańcy regionu, skoro rezerwacji ślubu należy dokonywać tu na długo przed datą uroczystości. Nie ma tu jednak tłumu pielgrzymów, jak w wielu znanych sanktuariach Europy, co powoduje, że wizyta staje się prawdziwym odpoczynkiem. Pielgrzymują tu również duchowni. Przybywają by odprawić Mszę św. prymicyjną, odnowić śluby czy przeżyć rocznicę święceń lub jubileusz życia zakonnego lub tak po prostu.
Planując nawiedzenie Fatimy, Lourdes czy Santiago de Compostella, lub też odpoczynek w ekskluzywnym San Sebastian, warto zadać sobie trud, by odwiedzić Loyolę. Uwaga jednak - to urocze miejsce wymusi na nas gruntowną powtórkę z dziejów. Śledząc bowiem losy św. Ignacego i jego dzieła nie w sposób nie przebiec myślą przez pół Europy i przez znaczący fragment jej historii.
Obchody 81. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. Biskup polowy Wojska Polskiego Wiesław Lechowicz przewodniczy uroczystej polowej mszy świętej
Powstańcy Warszawscy są dla nas przykładem, że nie wolno się godzić ze złem i w życiu osobistym, i w przestrzeni społecznej - powiedział podczas Mszy św. na placu Krasińskich biskup polowy Wiesław Lechowicz. Ordynariusz wojskowy przewodniczył Eucharystii sprawowanej w przeddzień 81. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. Po Mszy św. rozpoczął się apel pamięci z udziałem prezydenta Andrzeja Dudy, prezydenta-elekta Karola Nawrockiego, kombatantów, parlamentarzystów i władz miasta.
Eucharystię koncelebrowali bp Rafał Markowski, biskup pomocniczy archidiecezji warszawskiej, bp Romuald Kamiński, ordynariusz diecezji warszawsko-praskiej, bp Tadeusz Pikus, biskup senior diecezji drohiczyńskiej, kapelani Ordynariatu Polowego oraz liczne grono duchownych obydwu warszawskich diecezji.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
