W parafii Zwiastowania Pańskiego bp Nitkiewicz udzielił święceń diakonatu br. Andrzejowi Basiście oraz kapłańskich br. Kacprowi Stecowi ze zgromadzenia Braci Mniejszych Kapucynów.
Uroczystą Mszę św. wraz z bp. Nitkiewiczem koncelebrowali ojcowie kapucyni na czele z br. Rafałem Pysakiem, ministrem prowincjalnym, przybyli kapłani, rodziny nowo wyświeconych braci zakonnych, harcerze oraz liczni parafianie. Po odczytaniu słów Ewangelii kandydatów do święceń diakonatu i kapłańskich przedstawił br. Piotr Kowalski, rektor WSD. W homilii bp Nitkiewicz odnosząc się do patrona dnia dzisiejszego św. Ambrożego, podkreślał, że podobnie jak on, nowo wyświęceni powinni oddać się na wyłączną służbę Bogu i być ludźmi, którzy bez reszty poświęcą się powierzonymi sobie wiernymi. Po homilii kandydaci do święceń złożyli przyrzeczenie posłuszeństwa biskupowi oraz przełożonym zakonnym. Następnie śpiewem Litanii do Wszystkich Świętych wzywano pomocy orędowników przed gestem nałożenia rąk oraz modlitwą konsekracyjną, które były najważniejszymi momentami święceń diakonatu i kapłańskich.
W Stalowej Woli modlono się przy pamiątkowej tablicy
W całym kraju w Dzień Pamięci Ofiar Rzezi Wołyńskiej odbywały się uroczystości upamiętniające ofiary tamtych wydarzeń. Podobnie było na terenie naszej diecezji.
Latem 1943 r. przez zachodnie powiaty Wołynia przetoczyły się dwie fale mordów: w lipcu mordowano Polaków w ok. 100 miejscowościach, a w sierpniu w 85. 11 lipca 1943 r. nastąpiła kulminacja masowej zbrodni dokonanej na obywatelach polskich przez nacjonalistów ukraińskich. Łączne straty ludności polskiej na całym obszarze zbrodniczej działalności OUN-UPA wynoszą co najmniej 120 tys. zamordowanych osób.
Autorstwa Sailko - Praca własna, commons.wikimedia.org
Portret św. Moniki, pędzla Alexandre’a Cabanela (1845)
"Święta kobieta” – można by dziś użyć potocznego określenia, przyglądając się Monice, jej troskom i niespotykanej wręcz cierpliwości, z jaką je przyjmowała.
Nie tylko to było niezwykłe, co musiała znosić jako żona i matka, ale przede wszystkim to, jaką postawą się wykazała i jak ta postawa odmieniła życie jej męża i syna.
Monika. Urodzona ok. 332 r. w mieście Tagasta w północnej Afryce, pochodziła z rzymskiej chrześcijańskiej rodziny. Jednak największy wpływ na jej pobożność miała prawdopodobnie piastunka, stara służąca, która, zajmując się dziewczynką, dbała, by ta ćwiczyła się w pokorze, umiarze i spokoju. Gdy młoda kobieta wychodziła za mąż za rzymskiego patrycjusza, była bardzo religijna, znała Pismo Święte, filozofię, ale przede wszystkim wierzyła, że z Bożą pomocą będzie dobrą, cierpliwą żoną i matką. I była. Jednak jeszcze wtedy nie miała pojęcia, jak dużo ją to będzie kosztowało i jak wielkie owoce przyniesie jej życie.
Przeczytaj także: Monika i Augustyn
Najpierw mąż. Był poganinem, ponadto człowiekiem gniewnym i wybuchowym. Lubił zabawy i rozpustę. Monika potrafiła się z nim obchodzić niezwykle łagodnie. Swą dobrocią i cierpliwością, tym, że nigdy nie dopuszczała do kłótni, a także modlitwami i chrześcijańską postawą spowodowała nawrócenie i przyjęcie chrztu przez męża. Gdy owdowiała w wieku ok. 38 lat, miała świadomość, że mąż odszedł pojednany z Bogiem.
Syn. Monika urodziła troje dzieci: dwóch synów – Nawigiusza i Augustyna oraz córkę (prawdopodobnie Perpetuę). Mimo ogromnego wysiłku włożonego w wychowanie dzieci jeden z synów – Augustyn zapatrzony w ojca i jego wcześniejsze poczynania, wiódł od lat młodzieńczych hulaszcze życie, oddalone od Boga. Kolejne 16 lat swojego wdowiego życia Monika poświęciła na ratowanie ukochanego syna. Śledząc ich losy, trudno pojąć, skąd brali siły na tę walkę, np. ona – by odmówić własnemu dziecku przyjęcia do domu po powrocie z Kartaginy (wiedziała, że związał się z wyznawcami manicheizmu), on – by nią pogardzać i przed nią uciekać. Była wszędzie tam, gdzie on. Modliła się i płakała. Nigdy nie przestała. Wreszcie doszło do spotkania Augustyna ze św. Ambrożym. Pod wpływem jego kazań Augustyn przyjął chrzest i odmienił swoje życie. Szczęśliwa matka zmarła wkrótce potem w Ostii w 387 r.
– Jest tylu przestępców, którzy chodzą po ulicach, tyle gwałtów i morderstw. Policja powinna się skoncentrować na tym, a nie na ludziach, którzy bronią prawa – powiedziała Małgorzata Torończak, koordynator rejonowy Fundacji Życie i Rodzina.
W czwartek 28 sierpnia fundacja zorganizowała pikietę przed budynkiem Komendy Miejskiej Policji w Częstochowie przy ul. ks. Popiełuszki. Jednym z powodów była chęć wyrażenia sprzeciwu wobec działań miejscowych mundurowych.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
