Tydzień w Kościele

ZASZCZYTNY TYTUŁ
Kandydatka na doktor Kościoła

Wniosek o nadanie św. Edycie Stein tytułu doktora Kościoła przedłożył papieżowi 18 kwietnia generał Karmelitów Bosych o. Miguel Márquez Calle. Zakończyło to 2-letni okres prac, które w zgromadzeniu podjęto w 2022 r. Nie wiadomo, jak zdecyduje Stolica Apostolska, ale wnioskodawcy zasugerowali, że uznana filozof, słynna konwertytka z judaizmu, później karmelitańska siostra zakonna i męczennica z Auschwitz mogłaby być uznana za Doctor Veritatis – Doktora Prawdy, ponieważ w centrum jej dociekań zawsze stała prawda, którą po nawróceniu odkryła w osobie Jezusa Chrystusa. Tytuł doktora Kościoła przyznaje się tym świętym, którzy „wnieśli znaczący wkład w pogłębienie zrozumienia misterium Boga i wydatnie powiększyli bogactwo doświadczenia chrześcijańskiego”. Na dziś mamy trzydzieścioro sześcioro świętych, którzy noszą ten zaszczytny tytuł. Zdecydowana większość z nich to mężczyźni, w tym gronie są tylko cztery kobiety. Jest więc wielce prawdopodobne – choć nie z racji matematycznych parytetów – że św. Edyta, w zakonie Teresa Benedykta od Krzyża, otrzyma to wyróżnienie. Głębia jej myśli, w której rozum wspierał Bożą łaskę, kryje się choćby w takim zdaniu: „Nie przyjmujcie niczego za prawde?, co byłoby pozbawione miłos´ci, ani nie przyjmujcie niczego jako miłos´c´, co byłoby pozbawione prawdy; jedno pozbawione drugiego staje sie? niszcza?cym kłamstwem”.

EUROREALISTYCZNY GŁOS
Biskup krytykuje UE

Reklama

Zielony Ład, ataki na prywatną własność, aborcja jako jedna z zasad podstawowych, ingerencja w wewnętrzne sprawy państw członkowskich, dążenie do przyspieszenia procesu centralizacji są niezgodne z wizją katolicką – stwierdził w wywiadzie dla portalu La Nuova Bussola Quotidiana abp Giampaolo Crepaldi. Emerytowany biskup Triestu przez długi czas kierował komisją Caritas in veritate Rady Konferencji Episkopatów Europy, a potem był sekretarzem Papieskiej Rady Iustitia et Pax. Arcybiskup przez długi czas obserwował z bliska europejski projekt. Nie jest to głos ani eurosceptyczny, ani eurooptymistyczny – jest eurorealistyczny. Abp Crepaldi wskazuje bowiem na ideologizację projektu w jego obecnym wydaniu i nazywa wprost kulturę UE zasadniczo ateistyczną i antychrześcijańską, co jest skrycie zamaskowane zasadą wolności religijnej. Unia – jego zdaniem – potrzebuje „chrześcijańskiej rewitalizacji”, co nie oznacza jedynie przywoływania argumentów historycznych, że w Europie chrześcijaństwo zawsze było i dlatego ma być. Chodzi o coś więcej – o prawdę. Rewitalizacja chrześcijaństwa „będzie musiała opierać się na «prawdzie» religii chrześcijańskiej, tj. na nowej świadomości, że europejskie życie polityczne potrzebuje jego prawdziwości, aby było z kolei prawdziwe. Zadaniem Kościoła katolickiego jest zatem przede wszystkim ukazywanie prawdy religii chrześcijańskiej – prawdy, która jest ostatecznym powodem, dla którego jego postulaty są ważne publicznie, a nie tylko prywatnie”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

ROZMOWA
Proboszczowie o synodzie

„Proboszczowie dla synodu” – międzynarodowe spotkanie 200 proboszczów z dziewięćdziesięciu krajów świata, w tym trzech z Polski, odbywało się w dniach 29 kwietnia – 2 maja w podrzymskim ośrodku formacyjnym Sacrofano. Kulminacyjnym momentem spotkania była audiencja u papieża Franciszka. Miała formę dialogu i odbyła się za zamkniętymi drzwiami. Po spotkaniu kilkunastu proboszczów wzięło udział w konferencji prasowej. Proces synodalny jest dynamiczny. I o tym właśnie świadczy fakt zaproszenia proboszczów z całego świata, aby usłyszeć od nich, jak rozumieją i jak czują synodalność w różnych kontekstach kulturowych, w których pełnią posługę. Jak przyznał szczerze bp Luis Marín de San Martín, podsekretarz Synodu Biskupów, tego głosu duszpasterzy, którzy na co dzień pracują wśród ludu Bożego, zabrakło w dotychczasowym przebiegu procesu. Wyraźnie wskazał na to papież Franciszek, kiedy po spotkaniu z proboszczami stwierdził, że bez ich (proboszczów) posługi i zaangażowania „Kościół nie mógłby żyć”. I parafia, bo „jeśli parafie nie będą synodalne i misyjne, nie będzie też Kościoła”. Na pewno, choć nie znamy szczegółów ani podsumowania spotkania, ten głos proboszczów jest wart rozważenia i dobrze, że został doceniony przez Watykan.

STANOWISKO KOŚCIOŁA
Spotkanie Rady Stałej KEP

Reklama

O aktualnym stanie przygotowań do wdrożenia standardów ochrony małoletnich przed przemocą w placówkach kościelnych w związku z tzw. ustawą Kamilka, o lekcjach religii w szkołach, o ochronie życia ludzkiego rozmawiano 2 maja podczas spotkania Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski na Jasnej Górze. Radę tworzy czternastu biskupów. W jej skład wchodzą hierarchowie z racji pełnionych urzędów, godności – kardynałowie i wybrani przez KEP niektórzy biskupi ordynariusze i pomocniczy. Na przywoływanym zebraniu w dwóch kwestiach – ochrony życia i nauki religii kolejny raz potwierdzono stanowisko Kościoła. Padło kolejne mocne „tak” dla życia, upomnienie o przestrzeganie prawa i dialog w kwestii nauczania religii w szkole. W pierwszym temacie, czyli ochrony małoletnich, zaznaczono, że Kościół już od wielu lat pracuje nad wdrożeniem bardzo rygorystycznych standardów ochrony dzieci i młodzieży, wymagania nałożone ustawą nie są więc dla niego zaskoczeniem, a wręcz realizacją postulatów przedkładanych przez Kościół. – Powiedzmy, z takiego medialnego punktu widzenia i pewnego rodzaju prezentacji obrazu Kościoła w społeczeństwie, wszyscy wiedzą, że „Kościół ma problem”, a nie że inne instytucje mają problem, a ta ustawa bardzo roztropnie zobowiązuje wszystkie instytucje, wszystkie miejsca, w których znajdują się małoletni, dzieci i młodzież, którzy wymagają ochrony – podsumował o. Adam Żak, koordynator KEP ds. ochrony dzieci i młodzieży oraz dyrektor Centrum Ochrony Dziecka.

WSPÓLNY BISKUP
Papież łączy diecezje

Decyzją Franciszka kolejne włoskie diecezje są łączone swoistą unią personalną, czyli osobą biskupa (in persona episcopi). W praktyce oznacza to, że co najmniej dwie diecezje mają wspólnego biskupa przy zachowaniu odrębnych instytucji, np. kurii, seminariów, organizacji charytatywnych. Obecnie dwudziestu jeden włoskich hierarchów pełni swą posługę w ten sposób. Kościół we Włoszech dzieli się na czterdzieści dwie metropolie, skupiające sześćdziesiąt dwie archidiecezje i 162 diecezje, w tym sześć diecezji suburbikarnych (podmiejskich), które występują wyłącznie w tym kraju, a dokładnie w okolicy Rzymu. Daje to Włochom drugie miejsce na świecie, po Brazylii, pod względem liczby kościelnych jednostek administracyjnych w granicach jednego państwa. Niemal wszyscy są zgodni, że w obecnej sytuacji kościelnych jednostek administracyjnych diecezji jest po prostu za dużo. Próby zmniejszenia ich liczby napotykają jednak wiele trudności, a opór stawiają środowiska nawet nie kościelne, ale świeckie, przede wszystkim lokalne samorządy, dla których istnienie diecezji jest swego rodzaju nobilitacją.

NOMINACJA
Watykan docenił Polaka

Reklama

Papież Franciszek mianował ks. prał. Krzysztofa Nykiela (na zdjęciu) biskupem tytularnym Velia. Ksiądz Nykiel jest regensem Penitencjarii Apostolskiej, kapłanem archidiecezji łódzkiej. Po święceniach kapłańskich uzyskał tytuł magistra teologii na Akademii Teologicznej w Warszawie oraz doktorat z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Pracował w Papieskiej Radzie ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, Kongregacji Nauki Wiary (obecnie: Dykasteria). Był także zastępcą sekretarza Międzynarodowej Komisji Badającej sprawę autentyczności objawień w Medjugorie. /a.k.

ZŁOTY KRZYŻ ZASŁUGI
Felietonista Niedzieli odznaczony

Ksiądz Paweł Rytel-Andrianik, felietonista Niedzieli, został doceniony za działania związane z upowszechnianiem wiedzy o Polakach ratujących Żydów. Prezydent Andrzej Duda odznaczył go oraz Manuelę Tulli, dziennikarkę włoskiej agencji prasowej ANSA, Złotymi Krzyżami Zasługi. Manuela Tulli i ks. Rytel-Andrianik są autorami książki o rodzinie Ulmów Zabili nawet dzieci, opublikowanej po włosku i angielsku. Książka odbiła się szerokim echem na całym świecie i budzi powszechne uznanie dla autorów. Powstała i została wydana we współpracy z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim Jana Pawła II.

Złote Krzyże Zasługi w imieniu prezydenta wręczył ambasador RP przy Stolicy Apostolskiej Adam Kwiatkowski.

Naszemu felietoniście i wieloletniemu serdecznemu przyjacielowi najszczersze gratulacje składa zespół redakcyjny Niedzieli.

Księże Pawle, jesteśmy dumni, mogąc gościć Księdza na naszych łamach!
a.k.

Kościół pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Jaworznie należy dziś do najbardziej okazałych, dopracowanych, doskonale wyposażonych świątyń w diecezji sosnowieckiej. Dziś. Po 30 latach. Ale powstawał w dramatycznych okolicznościach. I gdyby nie upór, odwaga, modlitwa kapłanów i wiernych świątynia mogłaby nie powstać. Spójrzmy jak tworzyły się zręby parafii. Historia parafii i sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Jaworznie-Osiedlu Stałym liczy 30 lat, ale walka o jej powstanie trwała od 1958 r. Nie każdy dzisiaj wie, że na Osiedlu Stałym w Jaworznie, liczącym już w latach 70. minionego wieku kilkanaście tysięcy mieszkańców, miało nie być nigdy świątyni katolickiej. Dowodem są blisko 30-letnie starania o zezwolenie na budowę kościoła. Według władz PRL, Osiedle Stale miało być ateistyczne, a ludzkie szczęście powinny zapewnić tylko „godna praca i wygodne mieszkanie”. – Jak się okazało, do szczęścia ludziom potrzebne było coś więcej, a właściwie Ktoś większy – Bóg. Dlatego wraz z duszpasterzami z parafii w Dąbrowie Narodowej nie dawaliśmy za wygraną. Oprócz regularnego posyłania pism do odpowiednich władz, manifestacji i pikiet w urzędach, w cichości i pokorze serca kierowaliśmy nieustanne modlitwy do Matki Boga i ludzi o wstawiennictwo u Syna, zawierzając jej sercu losy swej wiary – powiedział ks. prał. Józef Lenda, proboszcz parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Jaworznie na Osiedlu Stałym. Kiedy „pokojowe” wysiłki nie przyniosły rezultatu, w lutym 1978 r., bez zgody władz państwowych, powstała na Osiedlu Stałym kaplica, a jej usankcjonowanie kapłani i wierni uważali za cud. – Stało się to w dniach Nowenny ku czci Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Jako pielgrzym przybył do nas kardynał Karol Wojtyła, metropolita krakowski. W kazaniu skierowanym do mieszkańców naszej przyszłej parafii, powiedział znamienne zdanie: „Jestem przekonany, że to wszystko, co się tutaj na waszym osiedlu dokonało, jest dziełem nieustającej pomocy Matki Chrystusowej”. Na czym polegał cud? – Przede wszystkim z pomocą Matki Bożej Nieustającej Pomocy utworzyliśmy naszą kaplicę i ocaliliśmy ją przed próbą zburzenia. Stało się więc naturalnym wyrazem naszej wdzięczności, że kiedy powstała parafia, wybraliśmy Matkę Bożą za patronkę. To Ona darowała nam kolejne łaski: uzyskaliśmy zgodę komunistycznych władz na budowę świątyni w miejscu, które sami wybraliśmy, a później wręcz niezasłużoną łaską było ukoronowanie Jej cudownego obrazu przez Ojca Świętego Jana Pawła II, 14 czerwca 1999 r. podczas pielgrzymki papieskiej do ojczyzny. Dodam, że koronacja na placu Papieskim w Sosnowcu była wynikiem naszej ufności w nieustającą pomoc Matki Bożej, a zarazem wdzięczności za Jej opiekę, wysłuchanie próśb i modlitw, udzielane wsparcie w budowie kościoła, za uczenie nas ofiarnej miłości – tłumaczy ks. prał. Józef Lenda. W kazaniu podczas nowenny z 26 kwietnia 1978 r., kardynał Karol Wojtyła powiedział o rodzącym się wówczas kulcie Matki Bożej Nieustającej Pomocy, że „jest to chyba jedno z najistotniejszych osiągnięć duszpasterskich”. Dzisiaj, po latach, należy dopowiedzieć, że tych kolejnych, istotnych osiągnięć duszpasterskich ożywiających wiarę i miłość ludu Bożego, przyczyniających się do odnowy duchowej i moralnej ludzi było więcej, ale najważniejsza stała się koronacja cudownego wizerunku Maryi z Dzieciątkiem Jezus. W konsekwencji nastąpiło później zawierzenie mieszkańców Jaworzna opiece Matki Bożej Nieustającej Pomocy – 15 października 2005 r., a także ustanowienie jej Patronką miasta, co ogłoszono 6 marca 2006 r. Natomiast 24 listopada 2010 r. świątynia została ,,zjednoczona” w sposób szczególny więzią duchową z Bazyliką Matki Bożej Śnieżnej w Rzymie. Oznacza to, że w świątyni zawsze można uzyskać dar odpustu zupełnego. – W krótkiej historii naszej parafii wydarzyło się wiele nadzwyczajnych faktów, które należy zachować dla potomnych. Trzeba przypominać, z jakim trudem przyszło nam zbudować naszą piękną świątynię. A nie ukrywam, że jej powstawanie było wspaniałym, ogromnym porywem wiary. Nie boję się wielkich słów, aby oddać wszystko to, co działo się w naszych sercach. Wielu ludzi przekonało się o tym, jak budowa kościoła zmieniła ich życie, zmobilizowała do pracy i modlitwy, do obrony zagrożonych wówczas i dzisiaj duchowych wartości. Nasz wieloletni trud budowania opłacił się pod każdym względem. Nasza świątynia może konkurować z najlepszymi dziełami współczesnej architektury sakralnej. Ale co ważne, jej budowniczymi byliśmy my sami, miejscowi cieśle, murarze, rzemieślnicy, inżynierowie dobrze znający swoją sztukę, a także wszyscy ci, którzy wspomagali budowę swoją ofiarą. Jednym słowem, nasza świątynia jest wyrazem mocnej wiary i tęsknoty za Bogiem, a także wyrazem artyzmu sztuki sakralnej – powiedział ks. proboszcz Józef Lenda. Trzeba nadmienić, że przy całym trudzie budowlanym, dla ks. prał. Józefa Lendy najważniejsze są sprawy duszpasterskie, duchowe. A te od aktu koronacji w 1999 r. nabrały tempa. Do sanktuarium zaczęły przybywać pielgrzymki z sąsiednich diecezji, spotkać też można pojedynczych pielgrzymów z różnych zakątków Polski. Pojawiły się świadectwa oraz dokumenty świadczące o łaskach otrzymanych za przyczyną Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Dość powiedzieć, że wśród darów ofiarnych składanych podczas jubileuszowej Mszy św. znalazł się kielich mszalny jako wotum za uzdrowienie z ciężkiej choroby. W tym kontekście zrodził się pomysł, aby Matce Bożej oddać jeszcze większą cześć publiczną, a jej wyrazem powinna być zmiana herbu miasta Jaworzna. W tej sprawie ks. prał. Józef Lenda napisał specjalny list do Rady Miasta Jaworzna. Prezydent Jaworzna Paweł Silbert po otrzymaniu wniosku w tej sprawie zwrócił się do Instytutu Heraldyczno-Weksykologicznego z prośbą o przedstawienie procedury zmiany herbu oraz niezbędne opinie wymagane w tym postępowaniu. Instytut pomysł opracowania nowego herbu uznał za możliwy. Urzędnicy poradzili nawet, by połączyć dwa elementy: jawor z w postaci drzewa lub gałązek oraz wizerunek Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Czy ten zamiar, a jednocześnie marzenie uda się zrealizować? Należy pamiętać, że kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Jaworznie wniósł wiele autentycznego doświadczenia Boga w życie mieszkańców, stał się dla wielu przewodnikiem po ścieżkach życia. Należy też zwrócić uwagę na fakt, że o Jaworznie mówi się coraz głośniej jako o miejscu pielgrzymkowym. W ukazujących się na rynku księgarskim albumach czy folderach z polskimi sanktuariami, Jaworzno ma swoje stałe miejsce. A skoro już wspominamy o publikacjach, to z okazji 30. rocznicy utworzenia parafii ukazał się album autorstwa Czesława Ryszki pt.: „Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Jaworznie-Osiedlu Stałym”. Znajdziemy w nim nie tylko szereg zdjęć dokumentujących budowę świątyni i życie religijne, ale także szczegółowy opis historii parafii. – Przy okazji jubileuszu wyrażam wdzięczność moim parafianom, wszystkim darczyńcom za serce, trud oraz ofiary poniesione na rzecz naszej świątyni. Dziękuję wszystkim za współpracę i wzajemne ubogacanie się. Będąc od 1978 r. duszpasterzem na Osiedlu Stałym, przeżyłem wiele radosnych, ale i trudnych chwil. Te pierwsze powiększały moją radość, a te bolesne – takie jak strajki, stan wojenny, lata starań o pozwolenie na budowę, o przyznanie terenu pod kościół i plebanię jeszcze bardziej mnie umocniły. Za dar wspólnoty, za pracę i modlitwę jestem szczególnie wdzięczny. I liczę na dalszą współpracę – podkreślił ks. prał. Józef Lenda.