Dzisiaj patrzymy na przykład św. Józefa, opiekuna Najświętszej Maryi Panny, Pana Jezusa, Kościoła świętego, rodziny i prosimy Go gorąco, aby wypraszał potrzebne siły wszystkim pracownikom i podopiecznym Gminnego Dziennego Domu Pomocy w Osobnicy – powiedział w homilii bp Jan Wątroba.
Z okazji 5. rocznicy działalności Gminnego Dziennego Domu Pomocy w Osobnicy 20 marca br. bp Jan Wątroba przewodniczył Mszy św. w kościele św. Stanisława BM i św. Jadwigi Śląskiej w Osobnicy.
W homilii bp Wątroba zwrócił uwagę na postać św. Józefa. – Dzisiaj patrzymy na powołany w 2017 r. Gminny Dzienny Dom Pomocy w dniu, w którym Kościół czci św. Józefa. Święty Józef znany jest przede wszystkim jako patron rodzin i osób umierających. Tradycja chrześcijańska przekazuje, że Józef umarł w obecności Jezusa i Oblubienicy, Najświętszej Maryi Panny, stąd wzywamy św. Józefa jako patrona dobrej śmierci. Trudno sobie wyobrazić piękniejszy moment odejścia z tego świata, gdy mamy świadomość, że jest przy nas Jezus i Maryja – zaznaczył kaznodzieja.
W nawiązaniu do rocznicy biskup podziękował wszystkim za modlitwę, pomoc i wsparcie w dziele tworzenia Dziennego Domu Pomocy. – Ci, co przychodzą do tego domu, przychodzą z poczuciem, że ktoś się nimi zaopiekował, ktoś zatroszczył się o ich kondycję, różne trudności, zwłaszcza samotność, różne niesprawności, choroby, czasem smutek, czasem wręcz rezygnację. Dzisiaj chcemy dziękować Panu Bogu, że taką piękną myślą natchnął ówczesnego proboszcza ks. Czesława Szewczyka, którego inicjatywę kontynuuje obecny proboszcz ks. Krzysztof Szopa i tym wszystkim, którzy na tę inicjatywę spojrzeli życzliwie, wsparli i wspierają nadal. Ten dom jest pomnikiem, znakiem, że Bóg nie zostawia nas samych.
Wręczenie medali i dyplomów uznania od prezydenta RP i wojewody lubelskiego
Jubileuszowe uroczystości związane z 20-leciem istnienia Środowiskowego Domu Samopomocy w Tarnogrodzie odbyły się 26 czerwca
Rocznicowe uroczystości rozpoczęły się Mszą św. w kościele pw. Przemienienia Pańskiego w Tarnogrodzie, którą w intencji podopiecznych i pracowników placówki sprawował pasterz naszej diecezji, bp Marian Rojek. W rozmowie Biskup podkreślał, iż dzięki takim miejscom osoby sprawne inaczej czują się potrzebne i akceptowane w społeczeństwie. – Ten dom to rzecz wspaniała, ale patrząc ze strony Ewangelii, to konkretne realizowanie wezwania Chrystusa do miłości i pomocy potrzebującym. Osoby dotknięte niepełnosprawnością, nieporadnością życiową czy zaburzeniami mają nie tylko prawo być kochane czy akceptowane, ale i prawo na pomoc ze strony społeczeństwa. Tutaj potrzebna jest szczególna życzliwość i mądra, odpowiedzialna miłość. Dziś widzimy owoce realizacji tego Chrystusowego wezwania, tej życzliwości i otwartości dla drugiego człowieka – wskazał bp Rojek.
W dn. 30 marca – 1 kwietnia w parafii św. Jana Marii Vianneya w Polichnie odbyły się rekolekcje wielkopostne. Czas wchodzenia w tajemnice Bożej miłości parafianie przeżyli pod kierunkiem o. Ryszarda Koczwary z Niepokalanowa.
Chcąc przygotować wiernych do głębokiego przeżycia Wielkiego Tygodnia, rekolekcjonista umacniał ich w cnotach teologalnych, eksponując, że fundamentem duchowości chrześcijańskiej jest wiara, a w jej skład wchodzi poznanie, doświadczenie emocjonalno-wartościujące i moralne działanie. Ukazując wartość Wielkiego Tygodnia, mobilizował do rozwoju wiary, mężnego jej wyznawania w każdych okolicznościach życia. – Trzeba pokazać, że jestem katolikiem, chrześcijaninem i nie wstydzę ani nie boję się wiary – powiedział. Przypomniał, że progresja wiary i wytrwałość w niej, bez względu na różnorodność doświadczeń życia, pozostaje nadrzędnym obowiązkiem chrześcijan, rodziców wobec dzieci i Kościoła wobec wiernych. Pytał więc: - „Co zrobiliśmy z dzieciństwem dzieci, czy mają one jeszcze dzieciństwo? Czy te, które wyjechały za granicę z braku miłości do ziemi, będą miały do kogo/czego wracać?”. Rekolekcjonista uwypuklił, że centrum wiary chrześcijańskiej stanowi Jezus Chrystus. Podkreślił, że „Jezus - centrum, kierownik i wyznacznik mojego życia, może uzdrowić mnie i moich najbliższych”.
Przeprowadziłam eksperyment i zadałam pytanie Chatowi GPT: Czy masz świadomość, gdzie jesteś? Odpowiedział: Ciekawe pytanie... Nie mam świadomości w takim sensie, w jakim mają ją ludzie — nie czuję, nie mam własnego „ja” ani poczucia miejsca. Działam w cyfrowym środowisku, odpowiadając na Twoje pytania i analizując dane, ale nie „jestem” fizycznie nigdzie. Można powiedzieć, że jestem tu, gdzie mnie używasz — teraz akurat w Twoim urządzeniu lub przeglądarce.
Sam Chat GPT podpowiada, że sztuczna inteligencja tylko analizuje dane, nie jest zaś inteligencją podobną do ludzkiej. Nie ma ona świadomości istnienia, nie ma też… inteligencji! Dlatego należy ją postrzegać nie jako sztuczną formę inteligencji, tylko jako jeden z jej produktów. Właśnie na takie różnice między sztuczną inteligencją a świadomością ludzką zwrócili kilka dni temu uwagę uczestnicy konferencji w Sekretariacie Episkopatu, prezentując polskie tłumaczenie watykańskiego dokumentu nt. sztucznej inteligencji „Antiqua et nova” – adresowanego, co ciekawe, m.in. do duszpasterzy. I właśnie na ten aspekt pragnę zwrócić uwagę: w jaki sposób i w jakich granicach można zastosować sztuczną inteligencję w Kościele.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
