Na duchowość św. Polikarpa ogromny wpływ wywarł św. Jan Apostoł. Wziął go na wychowanie, gdy Polikarp był jeszcze młodym chłopcem. Wzorem bezpośredniego ucznia Chrystusa Polikarp nasiąknął miłością do Jezusa, żarliwością wiary i gorliwością w jej głoszeniu. Dokładnie poznał doktrynę, której odważnie bronił. Był na tyle zdeterminowany i bezkompromisowy, że nawet przed obliczem papieża Aniceta jasno wyłożył swoje stanowisko w dyskusji na temat daty świętowania Wielkanocy. Choć nie doszło wówczas do porozumienia, św. Polikarp rozstał się z Anicetem w zgodzie i braterskiej miłości.
Święty Polikarp został biskupem Smyrny. Tertulian i św. Hieronim podają, że do tej godności wyznaczył go sam św. Jan Apostoł. Świadectwa z tamtego okresu, z listem św. Ignacego z Antiochii na czele, przedstawiają św. Polikarpa jako dobrego pasterza, mężnego obrońcę wiary i „atletę Chrystusa”. Na jego barkach spoczęło wierne przekazywanie depozytu wiary kolejnym pokoleniom chrześcijan mieszkających w Azji Mniejszej. Gminie w Smyrnie przewodził przez mniej więcej 60 lat.
Nieustępliwością w obronie wiary przewyższał wielu mu współczesnych, czego świadectwo dał swoim życiem. Poniósł śmierć męczeńską w czasie prześladowań za panowania Marka Aureliusza. Oprawców miał przyjąć we własnym domu i częstować jedzeniem. Poprosił tylko o czas na modlitwę przed śmiercią.
„Mężny atleta Chrystusa” – tak biskupa męczennika ze Smyrny nazwał św. Ireneusz.
Święty Polikarp, podobnie jak św. Klemens Rzymski i św. Ignacy z Antiochii, należy do grona Ojców Apostolskich, czyli świętych pisarzy kościelnych żyjących jeszcze w czasach apostolskich i przekazujących chrześcijaństwu lat późniejszych treści pochodzące od Apostołów. Strzegli oni młodą wspólnotę przed herezją i fałszywą nauką, jak również otaczali ją troską w czasie cesarskich prześladowań. Polikarpa spotkała za to śmierć męczeńska, którą poniósł na stadionie w Smyrnie. Świadectwo jego śmierci to najwcześniej zachowane akta chrześcijańskiego męczeństwa.
Bazylika katedralna Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Sandomierzu - posąg św. Cecylii
22 listopada Kościół obchodzi wspomnienie św. Cecylii. Należy ona do najsłynniejszych męczennic Kościoła rzymskiego. Żyła na przełomie II i III w. Jako młoda dziewczyna, złożyła ślub czystości.
Mimo iż zmuszono ją do małżeństwa z poganinem Walerianem, nie złamała swego przyrzeczenia, lecz pozyskała dla Chrystusa swego męża i jego brata. Wszyscy troje ponieśli śmierć męczeńską.
Jakub de Voragine w Złotej legendzie w taki oto sposób pisze o św. Cecylii: „Gdy muzyka grała, ona w sercu Panu jedynie śpiewała. Przyszła wreszcie
noc, kiedy Cecylia znalazła się ze swym małżonkiem w tajemniczej ciszy sypialni. Wówczas tak przemówiła do niego: Najmilszy, istnieje tajemnica, którą ci wyznam, jeśli mi przyrzekniesz,
że będziesz jej strzegł troskliwie. Jest przy mnie anioł Boży, który mnie kocha i czujnie strzeże mego ciała. Będziesz go mógł zobaczyć, jeśli uwierzysz w prawdziwego Boga i obiecasz,
że się ochrzcisz. Idź więc za miasto drogą, która nazywa się Appijska i powiedz biedakom, których tam spotkasz: Cecylia posyła mnie do was, abyście pokazali mi świętego starca Urbana.
Skoro ujrzysz jego samego, powtórz mu wszystkie moje słowa. A gdy on już oczyści ciebie i wrócisz do mnie, wtedy ujrzysz i ty owego anioła.
Walerian przyjął chrzest z rąk św. Urbana. Wróciwszy do Cecylii znalazł ją w sypialni rozmawiającą z aniołem. Anioł trzymał w ręce dwa wieńce z róż
i lilii i podał jeden z nich Cecylii, a drugi Walerianowi, mówiąc przy tym: Strzeżcie tych wieńców nieskalanym sercem i czystym ciałem, ponieważ
przyniosłem je dla was z raju Bożego. One nigdy nie zwiędną ani nie stracą swego zapachu i nigdy nie ujrzą ich ci, którym czystość nie jest miła”.
Pierwszym miejscem kultu św. Cecylii stał się jej grób w katakumbach Pretekstata, gdzie zachowała się grecka inskrypcja „Oddała duszę Bogu”. Następnie kryptę powiększono, przyozdabiając
jej sklepienie malowidłem przedstawiającym Świętą w postaci orantki.
Pierwsze ślady kultu liturgicznego Świętej męczennicy zawiera Sakramentarz leoniański z V w., gdzie znajduje się 5 formularzy mszalnych z własnymi prefacjami. Z kolei
w aktach synodu papieża Symmacha z 499 r. znajduje się wzmianka o kościele pw. św. Cecylii wzniesionym w połowie IV w. Inną sławną świątynią dedykowaną
Świętej jest bazylika zbudowana przez papieża Paschalisa na rzymskim Zatybrzu w początkach IX w., gdzie złożono pod ołtarzem jej doczesne szczątki.
Za patronkę muzyki kościelnej uznano św. Cecylię dopiero pod koniec średniowiecza. Miało to swoje źródła w błędnym rozumieniu treści jednej z antyfon oficjum brewiarzowego: Cantantibus
organis Coecilia Domino decantabat. Owo sformułowanie antyfony spowodowało powstanie licznych przedstawień ikonograficznych św. Cecylii, która gra na instrumencie przypominającym organy.
W nawiązaniu do tej średniowiecznej tradycji od XVI w. w Kościele zachodnim zaczęły powstawać stowarzyszenia, których celem było pielęgnowanie muzyki kościelnej. Największy jednak rozgłos
zyskało Stowarzyszenie św. Cecylii, które powstało w Bambergu w 1868 r.
Dążyło ono do odnowienia prawdziwej muzyki kościelnej poprzez oczyszczenie liturgii z elementów świeckich i przywrócenia w liturgii chorału gregoriańskiego oraz polifonii
Szkoły Rzymskiej. Rychło ruch cecyliański rozszerzył się na cały Kościół powszechny, a wybitni kompozytorzy dedykowali jej swoje dzieła.
Autor rozważań ks. Maciej Jaszczołt to kapłan archidiecezji warszawskiej, biblista, wikariusz archikatedry św Jana Chrzciciela w Warszawie, doświadczony przewodnik po Ziemi Świętej. Prowadzi spotkania biblijne, rekolekcje, wykłady.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
