A

Adwent to oczekiwanie Pana w najwyższej czujności. Żyć adwentowo znaczy żyć jako przebudzony, a to zakłada także odpowiedzialność czuwającego, by budzić innych, wskazywać na to, co nadaje naszemu życiu ważność.
Wszyscy musimy wciąż na nowo uczyć się akceptować Boga i Jezusa Chrystusa takim, jakim jest, a nie jakim chcielibyśmy, żeby był.

B

Bóg nie jest dalekim, nieokreślonym Bogiem, do którego nie dosięga żaden most, ale jest Bogiem bliskim: Ciało Syna jest pomostem naszych dusz.
Tam, gdzie nie ma Boga, również człowiek nie jest szanowany.

C

Chrześcijaństwo nie jest filozofią, sumą zdań i doktryn – to jest życie! To wspólnota życia z Bogiem, a przez to ze sobą nawzajem.
Człowiek potrzebuje wieczności, każda inna nadzieja jest dla niego niewystarczająca.

Ć

Ćwiczenie się w wierze jest ćwiczeniem się w prawdziwym człowieczeństwie oraz nauczeniem się rozumu wiary.

D

Duch Święty może działać w ludziach będących poza Kościołem.
Dusza nie jest czymś tajemniczym, czymś, co się ma; jest ona dynamiką nieskończonej otwartości, która zarazem oznacza uczestnictwo w wieczności. Dusza sprawia, że człowiek staje się osobą, ona otwiera człowieka na nieśmiertelność.

E

Eucharystia jest czymś więcej niż prywatką, niż spotkaniem znajomych kapłana. Jest to świąteczny dar Boga, w którym On sam do nas się zbliża.
Eucharystia stanowi w istocie „skarb” Kościoła, bezcenne dziedzictwo, które pozostawił mu jego Pan. Kościół zaś strzeże go z najwyższą troską, sprawując ją codziennie we Mszy świętej, wielbiąc ją w kościołach i kaplicach, rozdając ją chorym, a jako Wiatyk tym, którzy wyruszają w ostatnią podróż.

F

Papież Franciszek to człowiek praktycznych działań. (...) nie brakuje mu odwagi do podejmowania spraw organizacyjnych. Jest także papieżem re?eksji. (...) jest człowiekiem namysłu, duchowo podchodzącym do wyzwań obecnego czasu. Jednocześnie bezpośrednio zwraca się do ludzi, bo przywykł do ciągłej obecności pośród nich.
Jeśli wraz z postępem technicznym nie dokonuje się postęp w formacji etycznej człowieka, we wzrastaniu człowieka wewnętrznego, wówczas nie jest to postęp, ale zagrożenie dla człowieka i dla świata.

G

Grzech pierworodny jest rozpadnięciem się tego, czym człowiek jest z Boga, i tego, czym jest z siebie; jest sprzecznością między wolą Stwórcy i empirycznym bytem człowieka.
Poczucie grzechu – które jest czymś innym niż „poczucie winy” – wyrabia się, gdy na nowo odkrywa się Boga.

H

Prawdziwy humanizm uznaje w człowieku obraz Boży i pragnie wspierać go w realizacji życia odpowiadającego tej godności.
Jeśli homilia rosła na modlitwie, na słuchaniu słowa Bożego, to jest dzieleniem się treścią słowa Bożego.

I

Iść za Chrystusem oznacza zważać na Jego przykazania, odczuwać współczucie dla cierpiących, mieć serce dla ubogich; oznacza także zdobyć się na odwagę, aby bronić wiary przeciwko ideologii, ufać Kościołowi oraz jego wykładni.
Istota nieba polega na tym, że nieprzerwanie spełnia się tam wola Boga, albo mówiąc nieco inaczej: gdzie spełnia się wola Boża, tam jest niebo.

J

Jezus nie jest mitem, lecz jest Człowiekiem z ciała i krwi, jest osadzony całkowicie w realnej historii. On umarł i zmartwychwstał.
Jedynie wiara w jednego Boga naprawdę wyzwala i rzeczywiście „racjonalizuje” świat. Tam, gdzie ona zanika, świat staje się tylko z pozoru bardziej racjonalny.

K

Kościół nie jest demokracją. Kościół jest oparty nie na moralności ludzi, lecz na łasce udzielonej pomimo niemoralności ludzi, na Wcieleniu Boga.
Kapłan musi być człowiekiem, który dogłębnie zna Jezusa. Nie ma kapłaństwa na pół czasu i na pół serca. Ono potrzebuje człowieka, który daje siebie, a nie część swojego czasu.

L

Liturgia jest otwieraniem bram tego świata, by Bóg mógł wejść do niego, a ludzie wyjść Mu naprzeciw.
Nie ma sensu lamentować nad cierpieniami tego świata, jeśli nasze życie toczy się jak zwykle.

Ł

Łaska Boża zawsze nas uprzedza, obejmuje nas i podtrzymuje.

M

Maryja ukazuje się jako żywy namiot Boga, w którym chce On w nowy sposób zamieszkać pośród ludzi.
Modlitwa jest wiarą wyrażaną aktywnie. Kto się modli, nie traci czasu.

N

Tylko wielka nadzieja – pewność, że na przekór wszelkim niepowodzeniom moje życie osobiste oraz cała historia są pod opieką niezniszczalnej mocy Miłości i dzięki niej i dla niej mają sens i wartość – tylko taka nadzieja może dodać odwagi, by działać i iść naprzód.
Z nawróceniem związana jest konieczność, aby Bóg znowu znalazł się na pierwszym miejscu, a także, aby na nowo pragnąć wsłuchiwać się w słowa Boga, uznać je za coś realnego i pozwolić im oświecać nasze życie. Musimy odważyć się na nowo na eksperyment z Bogiem – pozwolić Mu wejść z Jego działaniem w nasze społeczeństwo.

O

Obojętność jest grzechem właściwym poganom i jest znakiem pogan.
Osłabienie doświadczenia Boga widać dziś w zaniku doświadczenia grzechu i na odwrót: zanik tej wiedzy oddala człowieka od Boga.

P

Bez prawdy człowiek żyje obok siebie i ostatecznie pozostawia pole silniejszym.
Tylko człowiek pojednany z Bogiem może się pojednać i żyć w harmonii ze sobą samym; tylko człowiek pojednany z Bogiem i ze sobą może wprowadzać pokój w swym otoczeniu i na całym świecie.

R

Rozum potrzebuje wiary, aby był w pełni sobą: rozum i wiara potrzebują siebie nawzajem, aby urzeczywistniła się ich prawdziwa natura i misja.
Rodzina to żywe miejsce wspólnego życia, gdzie można rozmawiać, modlić się i być dla siebie nawzajem... Tylko jeśli się wspólnie modlimy, rodzina przetrwa.

S

Szatan wyszydza człowieka, by w ten sposób wyszydzić Boga.
Sąd Boży jest nadzieją, zarówno dlatego, że jest sprawiedliwością, jak i dlatego, że jest łaską.

Ś

Śmierć jest drogą nadziei; jest wybawieniem, ułaskawieniem, ponieważ w niej całe nieoczyszczone, upadłe w grzech istnienie zostaje odnowione i przetworzone na nowe.
Świat istnieje, ponieważ Bóg chciał stworzyć miejsce odpowiedzi na swoją miłość.

T

Trzymaj się w życiu tego, co nie przemija i nie rozpada się. Trzymaj się prawdy, dobra, trzymaj się miłości, trzymaj się Boga.
Tolerancja, która dopuszcza Boga jako prywatny pogląd, ale odmawia Mu miejsca w sferze publicznej, jest hipokryzją.

U

Ubodzy Boga to ludzie, którzy nie przechwalają się swymi osiągnięciami przed Bogiem. To ludzie, którzy są świadomi swego wewnętrznego ubóstwa, którzy kochają i żyją w wewnętrznej harmonii z istotą i ze słowem Boga.
Uczyć miłości i uczyć się miłości. To jest właściwa misja tego, który mówi o Bogu. I to jest to, czego najbardziej potrzebujemy.

W

Wiara to relacja, czyli spotkanie z Jezusem. Wiara to coś więcej niż słowo, niż idea. Polega ona na wejściu we wspólnotę z Jezusem.
Wiara stała się trudniejsza, ponieważ świat, w którym żyjemy, jest w całości budowany przez nas samych.

Z

Zmartwychwstanie Jezusa było erupcją całkowicie nowego rodzaju życia.
Zło czerpie swą siłę z niezdecydowania oraz dbałości o to, co pomyślą inni ludzie.

Ż

Żyjemy, ponieważ jesteśmy wpisani w pamięć Boga. W pamięci Boga nie jesteśmy cieniem, wspomnieniem. Bycie w pamięci Boga znaczy żyć w pełni, być w pełni sobą.
Życie wieczne jest samym życiem, prawdziwym życiem, które jest możliwe także w czasie i którego nie podważa śmierć fizyczna. Dlatego chodzi o to, by już teraz rozpocząć prawdziwe życie, którego nic i nikt nie zdoła zniweczyć.