Maria Bocheńska: Ojcze Kustoszu, od ponad 4 wieków bracia mniejsi są nieprzerwanie opiekunami i stróżami kalwaryjskiego sanktuarium. Co w historii tego miejsca jest szczególnie ważne?
O. Gracjan Kubica: Po pierwsze – fundacja klasztoru; jak głosi podanie, stacjonujący w Lanckoronie starosta krakowski Mikołaj Zebrzydowski zobaczył trzy gorejące krzyże na górze dziś nazywanej Górą Ukrzyżowania, co stało się inspiracją, aby w tym miejscu powstał budynek sakralny. I tak się szczęśliwie złożyło, że w tym czasie jeden z dworzan starosty – Hieronim Strzała przywiózł z Ziemi Świętej miniatury kościoła Ukrzyżowania i grobu Pana Jezusa. One stały się inspiracją do rozpoczęcia budowy, co sprawiło, że na przestrzeni wieków powstała przepiękna kalwaria. Po drugie – przybycie do naszego sanktuarium w 1641 r. cudownego obrazu Matki Bożej Płaczącej, nazwanej później Kalwaryjską, która od tamtego czasu niezmiennie uzdrawia i pociesza przybywających tu pielgrzymów z bliska i daleka.
Reklama
Swoją rolę odegrały też, i tak jest nadal, wystawiane w Wielkim Tygodniu misteria Męki Pańskiej; od Ogrójca do Ukrzyżowania. Stały się one szczególną atrakcją naszego sanktuarium pasyjno-maryjnego. Najpierw były odgrywane przez przewodników kalwaryjskich, później przez naszych braci kleryków, a dzisiaj występują w nich również zawodowi aktorzy i naturszczycy. To niesamowite wydarzenie przyciąga do kalwarii jednorazowo rzesze pielgrzymów – nawet ponad 100 tys.! A w sierpniu, gdy czcimy Zaśnięcie i Wniebowzięcie Matki Bożej, są odtwarzane ostatnie chwile Matki naszego Zbawiciela. Kolejny kamień milowy to wpisanie kalwarii na listę zabytków UNESCO, co otworzyło to miejsce na świat.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
W tej historii szczególne znaczenie ma największy pielgrzym kalwaryjski – św. Jan Paweł II, który tu przybywał jako dziecko, kapłan, biskup, kardynał. Ojciec Święty naznaczył kalwarię swym stygmatem.
Jak to miejsce wpływa na pielgrzymów?
Sam jestem jednym z nich. Po raz pierwszy przybyłem tu w 1978 r. jako uczeń szkoły podstawowej i zakochałem się w misteriach Męki Pańskiej, które z taką dokładnością odtwarzają to, co działo się tyle wieków przed nami, a jest związane z naszą wiarą. Misteria sprawiły, że wracałem tu co roku, bo stwierdziłem, że bez tego wydarzenia moje życie będzie bardzo ubogie. Myślę, że jest to także doświadczenie wielu pokoleń kalwaryjskich pielgrzymów, począwszy od tych, którzy uczestniczyli w Drodze Krzyżowej, zatrzymując się przy oznaczających kolejne stacje słupach; potem zamieniono je na krzyże, a te z kolei – na piękne kaplice. Dzisiaj to kompleks wspaniałych, wkomponowanych w teren sakralnych budowli, które zachwycają również swą architekturą. Wielu przyjeżdża po to, by zanurzyć się w rezerwuarze modlitwy, ale też aby nasycić się pięknem tego miejsca.
Reklama
A jak pielgrzymowanie wygląda dzisiaj? Przybywa czy ubywa pątników?
Kustoszem sanktuarium jestem po raz drugi. Pierwszy raz pełniłem tę funkcję w latach 2011-14. Mogę więc dokonać pewnych porównań na przestrzeni ostatnich 10 lat. I zauważam, że po pandemii pielgrzymów jest więcej niż przed nią. Na kalwarię przybywa bardzo dużo ludzi także poza głównymi uroczystościami, zwłaszcza w weekendy. Coraz więcej osób odkrywa walory kalwarii – to miejsce modlitwy daje możliwość zatrzymania się w biegu. Tu można faktycznie odpocząć. Dysponujemy kompleksową bazą hotelową, mamy restauracje, kawiarnie, dzięki czemu ludzie mogą zagospodarować czas w tym miejscu. Na podstawie obłożenia naszego domu pielgrzyma możemy stwierdzić, że przybywa tu coraz więcej osób.
Z jakimi prośbami przychodzą?
Wielu prosi o uwolnienie z uzależnień, np. od internetu czy różnych używek. Przybywa rodziców modlących się w intencji swych dzieci pogubionych we współczesnym świecie. Bardzo dużo ludzi błaga o uzdrowienie z depresji dla siebie czy bliskich. Niezmiennie proszą o pokój w rodzinach, które są coraz słabsze, i szukają wsparcia u Matki Bożej.
Mówi się, że Kalwaria Zebrzydowska jest centrum ewangelizacyjnym. W jaki sposób realizuje tę misję?
Najważniejszym naszym działaniem duszpasterskim jest stworzenie możliwości spowiedzi pielgrzymom, bo uzdrowienie duszy rozpoczyna proces pozytywnych zmian w życiu człowieka. Zwracamy więc szczególną uwagę na to, aby pielgrzym miał możliwość spotkania się z Bogiem w sakramencie pokuty.
Reklama
Warto też przywołać słowa Jana Pawła II, który powiedział, że kalwaria jest właśnie rezerwuarem modlitwy, czyli miejscem, gdzie wystarczy się zanurzyć, aby doświadczyć łaski spotkania z Bogiem, z sacrum. I to się tutaj dokonuje. Doświadczam tego osobiście, bo wiele trudnych spraw musi człowiek przemodlić, powierzyć Panu Bogu, zawierzyć Matce Bożej. Przytulający się do Maryi Jezus też inspiruje, aby się do Niej zbliżyć, posłuchać, co ma nam do powiedzenia. Myślę, że nikt nie odjeżdża stąd, nie napełniwszy swego serca pokojem, radością, miłością. To widać po ludziach, którzy nawiedzają to miejsce i do niego wracają.
Wspomniał Ojciec o św. Janie Pawle II i jego przywiązaniu do Matki Bożej Kalwaryjskiej. Czy to jest przykład na nasze czasy?
Oczywiście! 19 sierpnia 2002 r. Jan Paweł II właśnie tutaj odprawił po raz ostatni na ziemi polskiej Mszę św. I wtedy pozostawił nam Modlitwę Zawierzenia, w której jest wszystko; poszczególne stany wiedzą, co mają robić. Ojciec Święty dał nam wyraźne wytyczne. Ich realizacja pomoże nam w życiu.
Na kalwaryjskie wzgórze przybywają także turyści, nieraz z odległych stron świata. Czy doświadczenie piękna tego miejsca może wpłynąć na ich wiarę?
Były i są takie sytuacje, kiedy wielcy przeciwnicy Kościoła weszli do świątyni, bo pragnęli w niej zobaczyć coś ciekawego, a wyszli przemienieni. Myślę, że to się dokonuje także w kalwarii, gdzie niejednokrotnie ludzie przybywają, aby zwiedzić to miejsce wpisane na listę UNESCO. I nagle widzą konfesjonał, w którym ktoś czeka... I korzystają z możliwości spowiedzi, i odjeżdżają nawróceni. Tak działa Pan Bóg, tak działa Matka Boża. Trudno to ogarnąć rozumem, ale tak się dzieje.
Zapraszam wszystkich szukających pokoju serca do Kalwarii Zebrzydowskiej, do Matki naszego Zbawiciela, która każdego przytuli. Tu można na nowo odczytać swoją życiową drogę.
Położona w malowniczym Pogórzu Makowskim (w Małopolsce) Kalwaria Zebrzydowska – sanktuarium pasyjno-maryjne Ojców Bernardynów – to świątynia, klasztor, zespół kaplic oraz kościołów dróżkowych i park krajobrazowy. Swoje powstanie zawdzięcza Mikołajowi Zebrzydowskiemu, który w 1602 r. dokonał fundacji klasztoru i kalwarii.