Ks. Krzysztof Hawro: Dziś Niedziela Dobrego Pasterza. W Kościele rozpoczynamy wyjątkowy tydzień.

Ks. Dariusz Babiak: IV Niedziela Wielkanocna jest Niedzielą Dobrego Pasterza i Światowym Dniem Modlitw o Powołania, który rozpoczyna w polskim Kościele Tydzień Modlitw o Powołania.

Czym według Księdza jest powołanie? Jak można je określić?

Powołanie to termin bardzo szeroki. Każdy człowiek jest do czegoś powołany. Pan Bóg obdarza człowieka pewnymi talentami, predyspozycjami. Gdy człowiek je w sobie odkrywa, to też dzięki nim ukierunkowuje swoje życie. I ktoś odkrywa powołanie do bycia lekarzem, ktoś inny do zawodu nauczyciela itd. Te predyspozycje, talenty są ważne, ponieważ ciężko wyobrazić sobie lekarza, który nie lubi biologii lub nauczyciela, który nie lubi książek. Powołanie jest tak naprawdę realizacją planów, jakie Pan Bóg ma wobec nas, które odkrywamy w głębi naszego serca.

W jaki sposób rozeznać swoje powołanie? Co chciałby Ksiądz przekazać czytelnikom Niedzieli Zamojsko-Lubaczowskiej, którzy jeszcze nie podjęli życiowej decyzji?

Zbliża się czas matur. Jest to bardzo ważny moment w życiu człowieka młodego, który stawia sobie pytanie, co dalej z życiem? Kim chcę być i co chcę w życiu robić? Wielu z nich już ma plany i marzenia, które chcą realizować. Jednak często może być lęk i obawa przed tym, czy dobrze wybieram. Czy to jest na pewno to. Czy nie jestem zbyt młody, żeby podejmować tak poważne decyzje. Dlatego trudno wyobrazić sobie wybór drogi życiowej bez konsultacji z Tym, który dał nam życie i ma plan na nie. Dlatego najważniejsza jest modlitwa o rozeznanie powołania, prośba skierowana do Pana Boga o światło i mądrość w wyborze życiowego powołania, które jednocześnie będzie zgodne z tym, czego chce ode mnie Pan Bóg.

Jest Ksiądz referentem diecezjalnego duszpasterstwa powołań. Co oznacza pełnienie tej funkcji?

Jest to funkcja, która jest ogromną radością, ale nie ukrywam, że mam także świadomość ciążącego na mnie obowiązku troski o powołania do wyłącznej służby w Kościele. Dlatego wraz z Radą ds. Powołań podejmujemy różne inicjatywy, które mają budzić nowe, liczne, święte powołania kapłańskie i zakonne, a także inicjatywy, które wspierają powołanych. Rada ds. Powołań przygotowała materiały, które mogą być wykorzystane w parafiach szczególnie w pierwsze czwartki miesiąca. Jesteśmy obecni także na spotkaniach młodzieży np. Exodus Młodych, rekolekcje oazowe czy rekolekcje Liturgicznej Służby Ołtarza, gdzie prowadzimy nabożeństwa, konferencje, spotkania dla młodzieży o tematyce powołaniowej. Zostały zorganizowane rekolekcje powołaniowe dla młodzieży męskiej. W każdą drugą i czwartą środę miesiąca w Katolickim Radio Zamość o godz. 21.30 jest audycja Pójdź za Mną, do której zapraszamy księży, siostry zakonne zakonników, którzy dzielą się historią swojego powołania. Zachęcamy wszystkich do słuchania tej audycji. W tygodniu modlitw o powołania, czyli w dniach 25-31 kwietnia w Katolickim Radio Zamość czas przedpołudniowy będzie skoncentrowany na tematyce powołaniowej. Bardzo mocno w troskę o powołania i o powołanych włącza się Wyższe Seminarium Duchowne diecezji organizując tzw. niedziele powołaniowe. Ojciec duchowny seminarium ks. Dominik Samulak jest odpowiedzialny za Duchowe Dzieło Pomocy Powołanym. Co roku też na Niedzielę Dobrego Pasterza list do diecezjan pisze ks. Jarosław Przytuła, rektor WSD. W Adwencie 2019 r. udało się także zorganizować post o chlebie i wodzie dla wszystkich chętnych w diecezji. Niestety, w tym momencie z powodu pandemii wiele inicjatyw zostało wstrzymanych.

W dzisiejszych czasach mówi się także o kryzysie powołań.

Często można usłyszeć takie stwierdzenie, że jest kryzys powołań. Nie ma żadnego kryzysu powołań. Bo to by oznaczało, że Pan Bóg ma kryzys. A w Panu Bogu nie ma żadnego kryzysu. Możemy natomiast powiedzieć o kryzysie odpowiedzi na powołanie. Pan Bóg w każdym czasie powołuje do wyłącznej służby w Kościele. Natomiast dziś wielu, którzy słyszą ten głos, boją się odpowiedzieć i ten głos zagłuszają. Dlatego zadanie budzenia powołań jest trudne, ale my musimy robić, co w naszej mocy, ale jednocześnie oddawać to całkowicie Panu Bogu.

Jeśli mówimy o specyfice czasów, czy łatwe jest odkrywanie powołania i czy to może się dokonać w jednej chwili?

Dla Boga nie ma nic niemożliwego! Znamy przypadki osób, które nawróciły się w jednej chwili np. św. Paweł, św. Augustyn, sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki i wielu innych. Tak więc możliwe jest, że ktoś to odkryje w jednej chwili. Nikt Panu Bogu nie zabroni tego uczynić. Tak jak mówi Pan Jezus do Nikodema: „Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha” (J 3, 8).

Nie możemy jednak patrzeć na wszystko w ciemnych barwach. Zawsze pozostaje nadzieja i ufność. Jakie działania należy podejmować, by w młodym człowieku obudzić powołanie?

Pierwsze, co trzeba zrobić to pomóc mu odkryć prawdziwy obraz Pana Boga. I dopiero, gdy odkryje Boga jako kochającego Ojca, który „tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał...”, to będzie mógł odkryć prawdę o sobie. Ten prawdziwy obraz Boga i samego siebie najlepiej odkrywa się na kolanach i z Pismem Świętym w ręku. Natomiast bardzo ważna w odkrywani obrazu Pana Boga i siebie, a jednocześnie powołania jest rodzina i jej kondycja duchowa, a także wspólnota duszpasterska. Statystyki pokazują, że wspólnoty duszpasterskie mają ogromny wpływ na rozeznanie powołania. Bardzo ważny jest też obraz księdza, zakonnika, siostry zakonnej. W diecezji możemy zauważyć, że są parafie, które nie są liczebne, ale przykład księdza, czy siostry zakonnej sprawia, że z danej parafii jest kilka, a nawet kilkanaście czy kilkadziesiąt powołań do seminarium czy do konkretnego zgromadzenia.

Co powinniśmy uczynić, oprócz modlitwy, w tym szczególnym tygodniu, by wzbudzać powołania, by ułatwić młodemu człowiekowi wsłuchiwanie się w głos Jezusa, który powołuje do pójścia za Sobą?

Oprócz modlitwy bardzo ważne są nasze osobiste wyrzeczenia, a także posty w intencji nowych, licznych, świętych powołań kapłańskich i zakonnych. Post o chlebie i wodzie podejmowany w intencji powołań ma ogromną wartość. I dlatego zachęcamy do podejmowania takich inicjatyw.

Od kilku lat można dostrzec inicjatywy duszpasterstwa powołań, m.in. post w intencji uproszenia nowych powołań. Do kogo jest skierowana ta akcja?

Tak jak wcześniej wspomniałem, post ma ogromną wartość. I ta zachęta jest skierowana do każdego, komu bliska jest troska i świadomość odpowiedzialności za powołania. A tak szczerze, to powinna być ona bliska każdemu katolikowi, bo chodzi przecież o dobro duchowe każdego z nas. Żeby nigdy nie zabrakło tych, którzy sprawują Eucharystię, spowiadają w konfesjonałach itd. Żyjemy w czasach, kiedy w Polsce mamy wielu kapłanów, jednak nie zwalnia nas to z odpowiedzialności za powołania. Musimy docenić ten dar i o ten dar jednocześnie się zatroszczyć. Często doświadczamy, jak coś było ważne w momencie, gdy to tracimy, i oby nie spotkało nas coś podobnego w docenieniu i trosce o powołania.

A co ze środowiskiem rodzinnym? Czy ono wpływa na liczbę powołań?

Pewnie nie popełnię błędu i nie będę jedynym wyrazicielem tej myśli, gdy powiem, że rodzina ma największy wpływ na liczbę powołań, ponieważ to rodzina jest pierwszym i niezastąpionym środowiskiem wychowawczym. To w rodzinie człowiek powinien otrzymywać miłość, która jest odzwierciedleniem miłości samego Boga. W rodzinie, która jest silna Bogiem, człowiek odkrywa, kim jest Pan Bóg i kim jest on sam jako dziecko Boże. W takiej rodzinie łatwiej człowiekowi podjąć decyzję o oddaniu się na wyłączne służbę Panu Bogu oraz łatwiej rodzinie zaakceptować taką decyzję młodego człowieka. Jednak gdy spojrzymy na specyfikę współczesnej rodziny, to widzimy, iż niestety, wiele rodzin przeżywa ogromne kryzysy, na które wpływ ma wiele powodów np. wyjazdy zagraniczne za pracą, styl konsumpcyjny, zamożność, spadek kondycji duchowej, zgoda na związki niesakramentalne dzieci, kryzys ojcostwa i wiele innych. To jednocześnie ma ogromny wpływ na rozeznanie powołania.