W Mszy św. uczestniczyły siostry urszulanki, dzieci i młodzież z Eucharystycznego Ruchu Młodych, prowadzonych przy domu zakonnic przy ul. Taczak w Poznaniu oratoriów Tęcza i Metanoia, ubodzy korzystający z prowadzonej przez siostry jadłodajni oraz licznie parafianie.
- Św. matka Urszula zakładała dom przy ul. Taczaka w latach 20. XX wieku. Nawiedzała ten kościół i z pewnością tutaj się modliła. Dziś w naszej parafii i archidiecezji pracują siostry urszulanki - jej duchowe córki - zaznaczył na początku Mszy św. ks. prał. Czesław Grzelak, proboszcz parafii św. Marcina.
W homilii przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, przypominając biografię św. Urszuli, zwrócił uwagę, że nowe zgromadzenie sióstr urszulanek szarych, które założyła, odpowiadało potrzebom nowych czasów i wprowadzało nowe wzorce, tak „by królestwo Boże rozwijało się już tutaj, na ziemi”.
Reklama
Metropolita poznański podkreślił, że Matka Urszula zaszczepiała w sercach swoich sióstr otwartość na dzieci i młodzież oraz na ubogich i kształtowała ich serca na gotowość do poświęcenia. - Św. Urszula Ledóchowska podczas Eucharystii dotykała Ciała Chrystusa i słyszała Jego głos - zaznaczył abp Gądecki, nawiązując do obchodzonej dzisiaj Niedzieli Biblijnej.
Przypomniał, że matka założycielka codziennie czytała i rozważała Pismo św. - Świadectwem tego są 384 rozważania na temat tekstów ewangelijnych, przeznaczonych na każdy dzień najpierw dla sióstr urszulanek, a dziś są one własnością całego Kościoła - powiedział metropolita poznański. Zauważył, że z jej zamyślenia nad słowem Bożym zbudowana została jej duchowość.
Przywołał słowa matki założycielki, że „miłość okazuje się nie uczuciem, ale czynem”.
Reklama
Święta Urszula (Julia) Ledóchowska urodziła się 17 kwietnia w 1865 r. Austrii, dokąd jej rodzina trafiła po powstaniu listopadowym. Kiedy miała 21 lat, wstąpiła do klasztoru urszulanek w Krakowie. W latach 1907–1914 działała w Rosji, a następnie wyjechała w Szwecji i Danii, podejmując różnorodną działalność ewangelizacyjną, pedagogiczną i patriotyczną.
W 1920 roku wróciła z petersburską wspólnotą urszulanek do Polski i wraz ze wspólnotą zakonną i będącymi od jej opieką dziećmi osiadła w Pniewach k. Poznania. Tutaj założyła Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego. Brała aktywny udział w życiu religijnym, kulturalnym i społecznym kraju. Posyłała szare urszulanki do najuboższych i najtrudniejszych środowisk. Zmarła w opinii świętości 29 maja 1939 r. w Rzymie. W 1989 roku jej ciało zostało sprowadzone do Polski i złożone w sanktuarium w Pniewach.
Beatyfikował ją bł. Jan Paweł II 20 czerwca 1983 r. w Poznaniu, a 18 maja 2003 r. ogłosił ją w Rzymie świętą.
