Reklama

Kościół nad Odrą i Bałtykiem

Walczyłam o życie mojego syna

Świadectwo Piotra Rzepeckiego i jego mamy Anny.

Niedziela szczecińsko-kamieńska 46/2020, str. IV

[ TEMATY ]

życie

świadectwo

opieka

życie poczęte

Archiwum rodzinne

Piotruś zaraz po urodzeniu walczy o życie

Piotruś zaraz po urodzeniu walczy o życie

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Piotr urodził się 21 września 2000 r. w stanie tzw. zamartwicy, z jednym punktem w skali Apgar, którą określa się stan noworodka. – Jak się orientuję, jest to zamartwica ciężka. To znaczy, że gdy przyszedłem na świat, nie oddychałem, biło jedynie serce. Zostałem poddany reanimacji. Dzięki walce doktora Stanisława Szagdaja o moje życie, dzisiaj żyję – mówi Piotr.

Zagrożenie

W rozmowie z nami p. Anna i jej syn dzielą się swoimi refleksjami zwłaszcza w obliczu zaognienia sytuacji po orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Od samego początku miałam zagrożoną ciążę – mówi Anna Rzepecka – Łożysko było przodujące brzusznie i odklejone. Ponadto pojawiły się też cysty. Nie dawano mi wielkich nadziei na to, że donoszę tę ciążę. Wydawało mi się, że lekarze się wycofali i że nastąpi samoistne poronienie. Do 19 tygodnia ciąży miałam krwotoki. Tylko dr Strzemecki dawał mi leki wspomagające w podtrzymaniu ciąży. Niestety większość lekarzy pytała, dlaczego mi tak zależy na tym dziecku, skoro mam już czworo. Przecież to dziecko może być chore, niepełnosprawne fizycznie i umysłowo – relacjonuje p. Anna.

Walka o życie

– Kiedy Piotr się urodził, wspomniany wcześniej dr Szagdaj go reanimował i przywrócił mu oddech. Później dyżur przy mnie i synu pełniła dr Małgorzata Tetera, która zajęła się Piotrem i podtrzymywała jego funkcje życiowe – mówi p. Anna. – Syn otrzymywał krew ze względu na bardzo wysoką anemię. U Piotrusia wystąpiło ponadto krwawienie z żołądka i był szykowany do transportu do szpitala w Szczecinie-Zdrojach, jednak z racji na pojawienie się podejrzenia wrzodu żołądka, Piotruś ostatecznie trafił do szpitala przy ul. Wojciecha na oddział dziecięcy. Tam o Piotrka walczyła dr Kościołek, ordynator OIOM-u, która nie pozwoliła od razu przeznaczyć noworodka do operacji. Najpierw pani doktor wysłała go na tomograf komputerowy. Okazało się, że żołądek mojego synka był czysty, zresztą po przeprowadzonym badaniu w ogóle przestał krwawić.

Reklama

W międzyczasie Piotruś zapadł na szpitalne zapalenie płuc. Otrzymał antybiotyk. Niestety jego ciałko było tak pokłute, że nie było gdzie potem podłączyć kroplówki. Jedynym miejscem okazała się żyłka w główce. Kiedy pielęgniarka wbiła igłę, Piotruś dostał zapaści. Było podejrzenie, że kroplówka dostała się do płynu rdzeniowo-mózgowego, w związku z tym przeprowadzono biopsję kręgosłupa, na szczęście do wlania się kroplówki do płynu nie doszło. Równolegle na oddziale pojawiło się zakażenie bakterią Kiebsella oxytoca, które siłą rzeczy też przeszło na Piotrusia. Na szczęście jakoś przetrwaliśmy tamten trudny czas. Opuściłam wraz z synkiem szpital ostatecznie 31 października – opowiada p. Anna.

Zwycięstwo dzięki modlitwie

– W domu, wraz z upływem czasu, Piotr zaczął się normalnie rozwijać i rosnąć, chociaż w najlepszym wypadku, jak mi nieraz mówiono, miał być „rośliną” – wyznaje p. Anna.

– Przez cały okres zagrożonej ciąży oraz kiedy Piotruś walczył o życie zaraz po urodzeniu, ja, moja mama i nasza sąsiadka modliłyśmy się gorąco na różańcu. Jestem osobą wierzącą i pedagogiem z wykształcenia. Nigdy nie wyobrażałam sobie, że można zabić przez aborcję bezbronne i niewinne dziecko. Zresztą miałam do czynienia z chorymi dziećmi jeszcze zanim sama zostałam matką. Obecnie aborcji dokonuje się np. ze względu na zespół Downa. Pracowałam z dziećmi z tym zespołem podczas moich praktyk. Dzieci z zespołem Downa potrafią być wspaniale uzdolnione – dodaje p. Anna.

Każdy ma prawo do życia, nieważne jak długo to życie będzie trwało.

Podziel się cytatem

Świadectwo syna

Piotr Rzepecki skończył szkołę podstawową, gimnazjum i szkołę średnią zawodową. Uzyskał zawód fryzjera. W ostatnim czasie, kiedy wybuchły protesty po orzeczeniu TK, poczuł, że chce podzielić się swoim świadectwem i na portalu społecznościowym zamieścił poruszający w swej treści wpis, który opatrzył zdjęciami z czasów, kiedy jako noworodek walczył o życie w szpitalu. Oto co wpisał: „To ja. Podłączony do respiratora. 21.09.2000 roku urodziłem się martwy. Zdjęcia są zrobione po ośmiu dniach od porodu mojej bohaterki, mamy. Od początku mama słyszała, że nie przeżyję, później, że będę „roślinką”, a na końcu, że będę niedorozwinięty. Stan zdrowia: sepsa, wysoka anemia, brak krzepliwości krwi, krwawienie z żołądka, skaza krwotoczna (podejrzewano też wrzody żołądka). Do tego na oddziale zarażono mnie zapaleniem płuc oraz bakterią Kiebsiella Oxytoca. 24.10 przeszedłem zapaść po podaniu kroplówki w ciemiączko (w głowę).Podano mi ją w głowę ponieważ na rękach i nogach byłem tak pokłuty, że nie można było znaleźć całej żyły (były tak pokute, że pękały). Nadal żyję. Nadal uważasz, że nie mam prawa żyć?”.

Podczas rozmowy ocalony determinacją swojej mamy i lekarzy p. Piotr, już dziś 20-letni, mówi o swoich wrażeniach, kiedy czasami zdarzy mu się dyskutować o kwestiach dopuszczalności aborcji – Różni ludzie, zwłaszcza kobiety mówią mi często, że nie powinienem wypowiadać się na ten temat, ponieważ nigdy nie urodzę dziecka, i że nigdy nie będę wiedział, jak to jest być w ciąży, zostać matką oraz jak poradzić sobie z chorym dzieckiem. To, co się teraz dzieje bardzo mnie osobiście dotyka. Tymi protestami ich uczestnicy próbują udowodnić, że ja nie powinienem żyć. Przez nieprawidłową diagnozę można pozbawić życia dziecko. Nie godzę się z takim podejściem do tych spraw. Uważam, że każdy ma prawo do życia, nieważne jak długo to życie będzie trwało. Nie neguję faktu, że choroba jest trudnym doświadczeniem dla każdego członka rodziny chorego dziecka, jednak życie, samo w sobie, jest najcenniejszym darem i jego pełna ochrona jest zadaniem dla nas wszystkich – wyznaje Piotr.

2020-11-10 10:08

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Co w roku 2014 uczynię dla Jezusa?

Niedziela częstochowska 1/2014, str. 1

[ TEMATY ]

życie

człowiek

derekskey-Foter.com--CC-BY

Wśród inicjatyw, dążeń i planów, jakie będziemy podejmować w nowym roku, powinny się znaleźć także te dotyczące naszego chrześcijańskiego zobowiązania – do ewangelizacji. Jest to sprawa, która dotyczy każdego z nas, z której będziemy się przecież rozliczać przed Bogiem – wszak to te zakopane talenty, nie wykorzystane w trosce o dobro wieczne drugiego człowieka. Zwłaszcza dziś, kiedy w walkę z cywilizacją chrześcijańską angażuje się wielkie siły – media, tworzenie intelektualnej podbudowy ideologicznej, naciski wywierane na systemy edukacyjne itp., katolik musi mieć pewność racji wiary i dzielić się nią z otoczeniem. Bo to nieprawda, że stanowimy „ciemnogród”, że jesteśmy głupsi, irracjonalni i naiwni. Takie teksty pojawiają się i będą się pojawiać w mediach. Tylko wiara czyni nas naprawdę wolnymi i tylko ona daje niezależność, tylko ona przywraca wartość nas jako ludzi, tylko ona może uczynić człowieka szczęśliwym.
Święta Bożego Narodzenia i początek nowego roku to dobra okazja, byśmy spojrzeli w sposób dogłębny na istotę narodzenia Jezusa Chrystusa i przypatrzyli się Jego Ewangelii. Pamiętajmy, że Chrystus jest zapowiedzianym przez Stary Testament Mesjaszem. Teologia chrześcijańska nie bierze się, ot tak, z przypadku, ale ma głębokie posadowienie w Piśmie Świętym. Szacunek dla Biblii, dla Bożego słowa powinien w nas być i nie możemy pozwolić, by go nam wyrwano. Każde słowo Biblii ma swoje znaczenie, swój sens, swój wymiar teologiczny, ale też historyczny, archeologiczny. Wszystko razem tworzy całość naszego spojrzenia na Boga, na Jego objawienie. Musimy umieć te sprawy przemyśleć istotowo.
Kościół dąży do tego, żeby ludzie dostrzegli, iż człowiek cały czas wędruje do Boga i w Nim znajdzie swe najpiękniejsze spełnienie. Wiara w Boga nie jest wiarą tylko maluczkich – ona jest własnością wszystkich, także mędrców i uczonych, tych, którzy umieją wyjść poza tu i teraz, poza otaczającą nas zewsząd materię, i dostrzegą ducha, który jest u podstaw każdego działania człowieka i wielkich wydarzeń w historii ludzkości.
Wydaje się, że musimy być dzisiaj bardziej pilni i uważni, bo będą się pojawiać mylne informacje o faktach, mylne oceny i opinie. I tylko kontakt z Bogiem – jak najczęstszy, serdeczny i dogłębny – pozwoli na właściwe odniesienia i zachowania, sprawi, że nie zgaśnie człowiekowi nadzieja. Bóg wszechmogący jest Bogiem wszechwiedzącym, a rozmawia się z Nim w sposób tak bezpośredni. To personalistyczne podejście i nie ma innej możliwości rozmowy człowieka z Bogiem. Człowiek odnosi się do Boga, mając świadomość, że On go kocha, że chce dla niego jak najlepiej.
Niech tych naszych osobowych spotkań z Bogiem w nowym roku będzie jak najwięcej.

CZYTAJ DALEJ

Abp Galbas w Sosnowcu przeprosił wiernych za każde zgorszenie, które kiedykolwiek spowodowali księża

2024-03-28 23:35

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

flickr.com/episkopatnews

Abp Adrian Galbas

Abp Adrian Galbas

- Kościelne postępowanie w bulwersującej sprawie sprzed miesięcy dobiega końca - powiedział abp Adrian Galbas SAC, administrator apostolski diecezji sosnowieckiej sede vacante. W czasie Mszy Wieczerzy Pańskiej, którą odprawił w sosnowieckiej bazylice katedralnej, przeprosił wiernych za każde zgorszenie, które kiedykolwiek spowodowali księża.

- Po podjęciu ostatecznych decyzji, zostanie o nich poinformowana opinia publiczna. Także w sprawie, która w ostatnich dniach spowodowała, że diecezja sosnowiecka znalazła się na czołówkach gazet, jestem zdeterminowany, by wszystko wyjaśnić i adekwatnie zareagować. Proszę przyjąć moje zapewnienie, że nic w tej, jak i w żadnej innej gorszącej sprawie, nie jest i nie będzie zbagatelizowane - powiedział.

CZYTAJ DALEJ

Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował, ale jej ślady nosił na ciele

2024-03-28 23:15

[ TEMATY ]

Droga Krzyżowa

św. o. Pio

Wydawnictwo Serafin

O. Pio

O. Pio

Mistycy wynagrodzenia za grzechy są powołani do wzięcia w milczeniu grzechów i cierpienia świata na siebie, w zjednoczeniu z Jezusem z Getsemani. Rzeczywiście, Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował i boleśnie przeżywał, ale jej ślady nosił na własnym ciele, aby w zjednoczeniu ze swoim Boskim Mistrzem współdziałać w wynagradzaniu za ludzkie grzechy. Jako czciciel Męki Pańskiej chciał, aby i inni korzystali z jego dobrodziejstwa.

„Misterium miłości. Droga krzyżowa z Ojcem Pio” to rozważania drogi krzyżowej, które proponuje nam br. Błażej Strzechmiński OFMCap - znawca życia i duchowości Ojca Pio. Rozważania każdej ze stacji przeplatane są z fragmentami pism Stygmatyka. Książka wydana jest w niewielkiej, poręcznej formie i zawiera także miejsce na własne notatki, co doskonale nadaje się do osobistej kontemplacji Drogi krzyżowej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję