Reklama

Najbardziej zależy nam na człowieku

Sanatoria znów działają i warto do nich przyjeżdzać, zachęca Marcin Nurek – dyrektor sanatorium Marconi w Busku-Zdroju w rozmowie z Anną Wyszyńską.

Niedziela Ogólnopolska 24/2020, str. 46-47

www.ubz.pl

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Anna Wyszyńska: Zalety kąpieli w wodach leczniczych znali już starożytni. Do naszych czasów wiele się zmieniło, do sanatoriów wprowadzono nowoczesne metody rehabilitacji i współczesną technikę. Jak to jest w Busku-Zdroju i w sanatorium Marconi?

Marcin Nurek: Głównym walorem Buska-Zdroju jest to, czym obdarzyła nas natura, czyli występujące na Ponidziu wody lecznicze. Nasze uzdrowisko słynie z wód siarczkowych – to dla nich, od prawie 200 lat, przyjeżdżają kuracjusze z całego świata. Unikalne lecznicze wody mają szeroki zakres zastosowania. Wpływają na zwiększenie odporności organizmu, przyczyniają się do obniżenia poziomu cholesterolu i cukru we krwi, łagodzą dolegliwości bólowe, zmniejszają obrzęki i poprawiają ruchomość stawów. Możemy tutaj skutecznie leczyć i rehabilitować osoby, które mają schorzenia: reumatologiczne, neurologiczne, ortopedyczno-urazowe, kardiologiczne i dermatologiczne. Nasi pacjenci to osoby cierpiące m.in. na: reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, dyskopatie, a także na choroby skóry, m.in. łuszczycę. W okolicach Buska-Zdroju występuje także solanka jodkowo-bromkowa, która również korzystnie działa na nasz organizm, np. poprawia krążenie obwodowe i wydolność mięśnia sercowego, zwiększa odporność, wzmacnia system nerwowy, redukuje poziom stresu. W Marconim korzystamy z nowoczesnego sprzętu fizykoterapeutycznego, do dyspozycji naszych gości są świetnie przygotowani rehabilitanci i masażyści. To wszystko sprawia, że kuracja w sanatorium Marconi jest skuteczna, a osoby, które choć raz nas odwiedziły, chętnie wracają.

Leczenie uzdrowiskowe to wypoczynek czy wymagająca determinacji walka o zdrowie i sprawność pacjenta?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

I jedno, i drugie. Nasi kuracjusze to często osoby bardzo schorowane, z wieloletnimi dolegliwościami bólowymi, które czasem straciły nadzieję, że cokolwiek może im pomóc. Ku swojemu zdumieniu odkrywają, że tak zwykła rzecz jak kąpiel siarczkowa przynosi poprawę sprawności fizycznej i stanu psychicznego. Mamy pacjentów z przewlekłymi schorzeniami, którzy byli u nas już wielokrotnie. Jedna z kuracjuszek – 80-letnia pani Teresa przyjeżdża do nas od pół wieku, zna wszystkich pracowników, za każdym razem wita się ze wszystkimi – od kuchni po dyrekcję, a gdy kończy swój pobyt w sanatorium, żegna każdego indywidualnie. Staramy się pomagać chorym nie tylko przez zabiegi i ćwiczenia, lecz także przez okazane zainteresowanie, serdeczność. Wyznajemy zasadę, że to pacjent jest najważniejszy, dlatego duży nacisk kładziemy na indywidualne podejście do każdej osoby. Ta atmosfera udziela się kuracjuszom, którzy przyjeżdżają do nas ze wszystkich stron świata, np. z: Niemiec, Francji, USA, Austrii, Rosji, a nawet z Australii. Wśród znakomitych gości, którzy nas odwiedzili, był kard. Józef Glemp.

Dlaczego sanatorium przyjęło nazwę „Marconi”?

Henryk Marconi to znakomity włoski architekt, który zaprojektował ten obiekt prawie 200 lat temu. W 1836 r. powstał Zakład Kąpielowy, gdzie korzystano z zabiegów wodnych, nie było tu natomiast miejsc noclegowych. Od tego czasu budynek był kilkakrotnie modernizowany, powiększono go, dobudowano skrzydła boczne i piętro. Obecnie mamy w Marconim blisko 200 miejsc noclegowych. Chciałbym podkreślić, że czas spędzony przez naszych gości w uzdrowisku to nie tylko zabiegi. Staramy się zadbać o to, aby kilkutygodniowa kuracja dawała możliwość korzystania również z innych atrakcji, m.in. kulturalnych, które uczynią pobyt w sanatorium jeszcze bardziej wartościowym. Co roku wraz z Buskim Samorządowym Centrum Kultury organizujemy Międzynarodowy Festiwal Muzyczny im. Krystyny Jamroz, który przez wiele lat prowadził Bogusław Kaczyński. Od 25 lat realizujemy też nasz autorski projekt – festiwal „Lato z Chopinem”. W obu imprezach brali udział znakomici artyści z całego świata. Koncerty odbywały się w pięknej sali koncertowej w sanatorium Marconi oraz w muszli koncertowej w parku zdrojowym.

W Roku Świętego Jana Pawła II pracownicy sanatorium Marconi przyczynili się do złożenia wotum dziękczynnego za papieża, który tak wiele serca i uwagi okazywał chorym i cierpiącym.

Profil naszej działalności sprawia, że na co dzień pomagamy osobom z przewlekłymi schorzeniami, staramy się ulżyć im w cierpieniu. Naszym darem wotywnym, umieszczonym w godnym miejscu wewnątrz budynku, jest obraz Matki Bożej Częstochowskiej. Jest to rodzaj kapliczki, której poświęcenie odbędzie się, kiedy będziemy już przyjmować kuracjuszy. Zauważyliśmy, że nasi goście, gdy chcieli np. odmówić Różaniec, szli do Sali Koncertowej, stąd pomysł stworzenia na terenie budynku miejsca, gdzie będą mogli się pomodlić i porozmyślać. W pobliżu znajduje się co prawda kaplica św. Anny, ale dla osób niepełnosprawnych, zwłaszcza przy niesprzyjającej pogodzie, jest to zbyt duża odległość do pokonania. Naszą inicjatywą chcieliśmy wyjść naprzeciw oczekiwaniom naszych kuracjuszy, a także uczcić pamięć i działalność św. Jana Pawła II. Chciałbym nadmienić, że gdy podjęliśmy tę inicjatywę, spotkaliśmy się z dużą życzliwością i wsparciem proboszcza tutejszej parafii św. Brata Alberta – ks. prał. Marka Podymy.

Więcej informacji na stronie: www.uzdrowiskobusko.pl .

2020-06-10 12:18

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Krewna św. Maksymiliana Kolbego: w moim życiu dzieją się cuda!

Niedziela Ogólnopolska 12/2024, str. 68-69

[ TEMATY ]

świadectwo

Karol Porwich/Niedziela

Jej prababcia i ojciec św. Maksymiliana Kolbego byli rodzeństwem. Trzy lata temu przeżyła nawrócenie – i to w momencie, gdy jej koleżanki uczestniczyły w czarnych marszach, domagając się prawa do aborcji.

Pani Sylwia Łabińska urodziła się w Szczecinie. Od ponad 30 lat mieszka w Niemczech, w Hanowerze. To tu skończyła szkołę, a następnie rozpoczęła pracę w hotelarstwie. Jej rodzina nigdy nie była zbytnio wierząca. Kobieta więc przez wiele lat żyła tak, jakby Boga nie było. – Do kościoła chodziłam jedynie z babcią, to było jeszcze w Szczecinie, potem już nie – tłumaczy.

CZYTAJ DALEJ

Święty ostatniej godziny

Niedziela przemyska 15/2013, str. 8

[ TEMATY ]

święty

pl.wikipedia.org

Nawiedzając pewnego dnia przemyski kościół Ojców Franciszkanów byłem świadkiem niecodziennej sytuacji: przy jednym z bocznych ołtarzy, wśród rozłożonych książek, klęczy młoda dziewczyna. Spogląda w górę ołtarza, jednocześnie pilnie coś notując w swoim kajeciku. Pomyślałem, że to pewnie studentka jednej z artystycznych uczelni odbywa swoją praktykę w tutejszym kościele. Wszak franciszkański kościół, dzisiaj mocno już wiekowy i „nadgryziony” zębem czasu, to doskonałe miejsce dla kontemplowania piękna sztuki sakralnej; wymarzone miejsce dla przyszłych artystów, ale także i miłośników sztuki sakralnej. Kiedy podszedłem bliżej ołtarza zobaczyłem, że dziewczyna wpatruje się w jeden obraz górnej kondygnacji ołtarzowej, na którym przedstawiono rzymskiego żołnierza trzymającego w górze krucyfiks. Dziewczyna jednak, choć później dowiedziałem się, że istotnie była studentką (choć nie artystycznej uczelni) wbrew moim przypuszczeniom nie malowała tego obrazu, ona modliła się do świętego, który widniał na nim. Jednocześnie w przerwach modlitewnej kontemplacji zawzięcie wertowała kolejne stronice opasłego podręcznika. Zdziwiony nieco sytuacją spojrzałem w górę: to św. Ekspedyt - poinformowała mnie moja rozmówczyni; niewielki obraz przedstawia świętego, raczej rzadko spotykanego świętego, a dam głowę, że wśród większości młodych (i chyba nie tylko) ludzi zupełnie nieznanego... Popularność zdobywa w ostatnich stu latach wśród włoskich studentów, ale - jak widać - i w Polsce. Znany jest szczególnie w Ameryce Łacińskiej a i ponoć aktorzy wzywają jego pomocy, kiedy odczuwają tremę...

CZYTAJ DALEJ

"Przysięga Ireny". Prawdziwa historia

2024-04-19 05:55

Paweł Wysoki

W Akademickim Centrum Kultury i Mediów UMCS „Chatka Żaka” w Lublinie miała miejsce polska premiera filmu „Przysięga Ireny”, opowiadającego prawdziwą historię kobiety ratującej Żydów.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję