Niezwykłe rekolekcje

Pomysł narodził się kilka lat temu, kiedy jeszcze jako muzyk jeździłam na podobne warsztaty, które odbywały się w naszej diecezji, m.in. w Kostrzynie nad Odrą. Ich uczestnicy tworzyli chór, a my jako muzycy im towarzyszyliśmy – opowiada Natalia Makuch, organizatorka IV Zielonogórskich Warsztatów Liturgiczno-Muzycznych. – Już wtedy myśleliśmy o tym, żeby zorganizować coś podobnego w Zielonej Górze. Jednak takim dodatkowym impulsem były wydarzenia związane ze Światowymi Dniami Młodzieży i Msza św. w parafii Najświętszego Zbawiciela, kiedy wszystkie chóry i schole połączyły swoje siły. Wtedy okazało się, że jest taka potrzeba i chęć, żeby zjednoczyć ludzi. I w 2017 r. odbyły się pierwsze warsztaty w Zielonej Górze.

Fenomenem warsztatów jest to, że uczestniczą w nich nie tyle profesjonalni muzycy, co osoby, które na co dzień nie są związane zawodowo z muzyką.

Koncert Wielbienia

Zapisy na tegoroczne warsztaty ruszyły 1 lutego. W przeciągu godziny mieliśmy 50 zgłoszeń. W chwili obecnej mamy 90 uczestników. W zeszłym roku było ich 170, więc jesteśmy ciekawi, co się będzie działo w tym roku. Zapisy trwają do 1 marca – dodaje wiolonczelistka rodem z Winnego Grodu. Jak mówi, ideą warsztatów jest odnalezienie spójności pomiędzy Liturgią a muzyką, na co szczególną uwagę zwracają prowadzący je artyści muzycy. Oprócz tego podczas warsztatów są prowadzone zajęcia z emisji głosu, czyli podstawowe warsztaty wokalne. Jednak wydarzenie, patrząc od strony duchowej, to dla uczestników przede wszystkim czas niezwykłych rekolekcji.

Reklama

– Warsztaty rozpoczynają się w piątek po południu. Już wtedy czuć atmosferę modlitwy, jedności, wspólnoty. Całą sobotę spędzamy razem. Kończymy ten dzień wieczorem czasem świadectw, rozmów, relacji z pierwszych przeżyć. W niedzielę wieczorem śpiewamy wielki, uroczysty Koncert Wielbienia, jak nazywa go jeden z prowadzących Poldek Twardowski, który wieńczy nasze trzydniowe zmagania. Uwielbienie to jest czasownik dokonany. A jemu chodzi o to, żebyśmy całe życie wielbili, a koncert to jest część naszego wielbienia w życiu. Koncert odbędzie się o godz. 19.15 w parafii św. Urbana I – mówi Natalia Makuch. – To ważne, że uczymy się śpiewać, uczymy się nowych pieśni i śpiewamy je na cztery głosy. Natomiast czuć, że jest to jakaś forma rekolekcji wielkopostnych – dodaje organizatorka.

(Nie)profesjonaliści

Fenomenem warsztatów jest to, że uczestniczą w nich nie tyle profesjonalni muzycy, co osoby, które na co dzień nie są związane zawodowo z muzyką. To przede wszystkim do nich skierowane są warsztaty. Stworzony z nich chór w finałowym koncercie zaśpiewa z muzykami z Filharmonii Gorzowskiej i Zielonogórskiej. Jak mówi Natalia Makuch, wielu z uczestników warsztatów przyjeżdża z całej Polski za prowadzącymi, którzy są autentyczni w tym, co robią, i towarzyszy im niezwykły duch wiary. A w tym roku warsztaty poprowadzą artyści z Poznania i Krakowa – Leopold „Poldek” Twardowski i Hubert Kowalski. Od początku trwania warsztatów ich myślą przewodnią stały się słowa św. Jana Pawła II: „Musicie od siebie wymagać, choćby inni od was nie wymagali”. – W tym roku z racji zbliżającej się beatyfikacji chcemy zaprosić na warsztaty kard. Stefana Wyszyńskiego, aby towarzyszył nam razem ze św. Janem Pawłem II – kończy Natalia Makuch.

Zapisy i informacje na: www.wlm.zgora.pl

Natalia Makuch – organizuje IV Zielonogórskie Warsztaty Liturgiczno-Muzyczne. Pochodzi z Zielonej Góry. Pracuje w Filharmonii Gorzowskiej jako wiolonczelistka. Uczy w szkole muzycznej I i II stopnia w klasie wiolonczeli.

Bp Śmigiel przypomniał za kard. Stefanem Wyszyńskim, że siła Kościoła i narodu zależy przede wszystkim od kondycji rodziny
Za św. Janem Pawłem II przypomniał, że nie sposób pogodzić ekologii z zabijaniem nienarodzonych dzieci.

W homilii bp Wiesław Śmigiel, przewodniczący Rady KEP ds. Rodziny nawiązał do obrazu trzech stołów z programu formacyjnego rodzinnej gałęzi Ruchu Światło – Życie: stołu eucharystycznego, stołu rodzinnego i stołu małżeńskiego czyli łoża, wspólnoty miłości. – Każdy z tych stołów jest ważny i razem umacniają małżeństwo i rodzinę oraz dają siłę do chrześcijańskiego świadectwa – przekonywał kaznodzieja.

Twitter/Jasna Góra

Nawoływał do rodzinnego uczestnictwa w niedzielnej i świątecznej Eucharystii, która jest obowiązkiem życia chrześcijańskiego; prowadzi do dojrzałości w wierze, jest wyznaniem wiary, umacnia, pozwala doświadczyć wspólnoty, jedności, daje siłę do codziennego życia. – Bez tej jedności nie obronimy się przed duchem współczesności, który niesie podziały, rywalizacje, spory, kłótnie i wywyższanie jednych kosztem drugich – uczył kaznodzieja.

Karol Porwich

Duchowny, odnosząc się do potrzeby pielęgnowania wspólnoty stołu, wspólne zasiadanie rodziny do posiłków nazwał naturalną lekcją miłości i radości, a „dziś bardzo potrzeba nam powrotu do źródeł chrześcijańskiej radości”- podkreślił bp Śmigiel.

Przypomniał za kard. Stefanem Wyszyńskim, że siła Kościoła i narodu zależy przede wszystkim od kondycji rodziny

Przewodniczący Rady KEP ds. Rodziny zwrócił uwagę na potrzebę katechezy w rodzinie. – Parafia i szkoła nie są w stanie zastąpić katechezy mamy i taty, babci i dziadka, rodziców chrzestnych – zauważył.

Bp Śmigiel ukazując prawdę, że „pierwszym zadaniem chrześcijańskich małżonków jest tworzenie nierozerwalnej jedności w miłości, a drugim służba życiu”, stąd - podkreślił - wynika ważne zadanie tworzenia małżeństwom takiego środowiska, aby były otwarte na życie, budzenie klimatu szacunku dla życia. – Dlatego rodziny otwarte na życie, również wielodzietne, domagają się uznania, szacunku, gdyż nie tylko dbają o swoje szczęście, ale też budują przyszłość następnych pokoleń. Zapaść demograficzna to potężny i wielowymiarowy problem, który doprowadzi, a właściwie już prowadzi, do jeszcze większego kryzysu – przekonywał przewodniczący Rady KEP ds. Rodziny.

- Wydaje się, że już jesteśmy na tyle dojrzałym społeczeństwem. Mamy tyle odwagi i roztropności, by z większą wrażliwością spojrzeć na takie rodziny. Dotyczy to nas wszystkich, ale zwłaszcza pracodawców, przełożonych, również tych, którzy stanowią prawo – uwrażliwiał kaznodzieja.

Za św. Janem Pawłem II przypomniał, że nie sposób pogodzić ekologii z zabijaniem nienarodzonych dzieci – Dzisiaj tyle dyskusji wokół tego zagadnienia, trzeba nam o tym pamiętać.

Bp Śmigiel podziękował za piękne, otwarte na życie małżeństwa i rodziny. – Sprzed tego tronu matki Bożej zabierzemy do naszych domów przesłanie troski o życie duchowe, życie słowem Bożym i sakramentami, troski o relacje rodzinne, wspólne rozmowy, bycie razem w modlitwie i działaniu, że w naszych rodzinach potrzeba głębokich więzi, miłości, która zakłada bliskość, czułość, pomoc, wrażliwość i otwarcie na życie.

Uczestnicy 36. Ogólnopolskiej Pielgrzymki Małżeństw i Rodzin będą też zgłębiać przesłanie o rodzinie zawarte w nauczaniu Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego, stąd hasłem pielgrzymki jest jego przekonanie, że „największym skarbem narodu jest rodzina”.

W ramach pielgrzymki odbywa się też jesienna Sesja Duszpasterstwa Rodzin, podczas której podjęte zostają zadania na najbliższe lata; wśród poruszanych tematów są m.in. kwestie bioetyczne jak aborcja, poronienie czy zapłodnienie in vitro. Spotkanie służy wypracowaniu strategii duszpasterstwa rodzin uwzględniającej specyfikę religijną poszczególnych diecezji, zwracana jest uwaga na potrzebę zwiększenia liczby katolickich poradni służących profesjonalną pomocą w kwestiach bioetycznych.

Rada KEP do Spraw Rodziny koordynuje duszpasterstwa rodzin na terenie Polski; jest pomysłodawcą wielu projektów i przedsięwzięć mających na celu wsparcie małżeństwa i rodziny. Organem wykonawczym Rady jest Krajowy Ośrodek Duszpasterstwa Rodzin (KODR).

Poradnictwo rodzinne stanowi uprzywilejowaną dziedzinę apostolatu świeckich, zwłaszcza małżonków. Stąd poradnie parafialne życia rodzinnego są pierwszoplanowym wymogiem duszpasterstwa oferującego pomoc w różnych problemach, (poradnictwo psychologiczne, pedagogiczne, prawne, medyczne, duszpasterskie). Powinny one znajdować się w każdej większej parafii, a tam, gdzie to niemożliwe, w przynajmniej każdym dekanacie.

Dyrektora takiej poradni powołuje biskup diecezjalny, a jej pracami kieruje diecezjalny duszpasterz rodzin.

Potrzeba pomocy rodzinom poprzez tworzenie specjalistycznych poradni powstała w Polsce jako efekt narastających po drugiej wojnie światowej zagrożeń małżeństwa i rodziny (rozwody, zabijanie dzieci nienarodzonych) i coraz trudniejszych nowych wyzwań stających przed rodzinami. Ważne stało się przygotowywanie narzeczonych i małżonków do realizacji odpowiedzialnego rodzicielstwa.

Pierwsze Katolickie Poradnie Rodzinne w Polsce powstawały już na początku lat 50-tych. Dynamiczny ich rozwój przypadł jednak na okres po wprowadzeniu w Polsce w 1956 r. ustawy dopuszczającej zabijanie nienarodzonych dzieci.

Wśród szerokiego zakresu zadań, jakie stoją przed Katolickimi Poradniami Rodzinnymi, należy wymienić szczególnie: ukazywanie właściwego wymiaru miłości małżeńskiej i rodzinnej, w tym czystości przedmałżeńskiej i małżeńskiej; uwrażliwianie na godność każdego człowieka od chwili poczęcia do naturalnej śmierci; kształtowanie postaw prorodzinnych; nauczanie zasad odpowiedzialnego rodzicielstwa, w tym metod diagnostycznych rozpoznawania okresów płodności małżeńskiej; pomoc w rozwiązywaniu konfliktów małżeńskich, rodzinnych oraz problemów wychowawczych i religijnych. Służy bezpłatną pomocą młodzieży, małżonkom, rodzicom, osobom samotnym poprzez posługę wolontariuszy świeckich (pedagogów, psychologów, prawników i lekarzy oraz przedstawicieli stowarzyszeń i organizacji pozarządowych), młodzieży i kapłanów.