Reklama

Niedziela Świdnicka

Kościoły diecezji świdnickiej (5)

Kościół pw. Matki Bożej Różańcowej w Kłodzku

Niedziela świdnicka 34/2019, str. 4-5

[ TEMATY ]

kościoły

Krzysztof Zaremba

Most św. Jana i kościół franciszkański

Most św. Jana i kościół franciszkański

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Franciszkański kościół klasztorny pw. Matki Bożej Różańcowej w Kłodzku znajduje się na wyspie Piasek, otoczonej korytem Młynówki i Nysy Kłodzkiej. Jest jednym z ważniejszych zabytków miasta. Do południowej ściany świątyni przylega klasztor.

Franciszkanie przybyli do Kłodzka w połowie XIII wieku. W 1257 r. zakonnicy posiadali kaplicę i prawo do udzielania wiernym odpustu zupełnego. Kościół i klasztor franciszkański został wzniesiony w latach 70. XIII wieku na Wyspie Piasek, poza murami miasta. Pierwsza zapis o kościele pochodzi z 1350 r. W dokumencie odpustowym wymienia się kościół pw. Najświętszej Maryi Panny i św. Franciszka. Zespół klasztorny został rozbudowany pod koniec XIV wieku. W 1427 r., w czasie wojen husyckich, franciszkanie musieli opuścić kościół i klasztor na Wyspie Piasek. Miasto przygotowywało się do oblężenia i budowle znajdujące się poza murami zostały wyburzone. Franciszkanów przeniesiono w obręb murów miejskich, gdzie w 1432 r. wybudowano dla nich dla nich niewielki klasztor i kościół pw. św. Anny. W 1463 r. w wyniku pożaru budynek klasztorny został zniszczony, a świątynia bardzo poważnie uszkodzona. Po tym wydarzeniu zakonnicy postanowili powrócić na Wyspę Piasek i tam odbudować kościół i klasztor. Dzieła tego dokonali przed rokiem 1475.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Podczas reformacji w 1546 r. kłodzki klasztor franciszkański został rozwiązany, budynek rozebrano, a na jego miejscu utworzony został cmentarz. Z kościoła ocalało jedynie prezbiterium, które służyło jako kaplica cmentarna. Do Kłodzka i na Wyspę Piasek franciszkanie powrócili w 1605 r. i przystąpili do rozbudowy kościoła i budowy klasztoru. W czasie wojny trzydziestoletniej w 1619 r. zakonników znów zmuszono do opuszczenia Kłodzka, a klasztor zajęli protestanci. W 1622 r. miasto zdobyły wojska cesarza Ferdynanda II Habsburga. Wkrótce kościół i klasztor na Wyspie Piasek mógł powrócić do franciszkanów.

Reklama

Obecny kształt kościoła i budynku klasztornego pochodzi z lat 1628-31, kiedy dokonano ich gruntownej przebudowy. Prace wykończeniowe w stylu barokowym trwały jeszcze przez kilka dziesięcioleci. Od 1678 r. prowadzono prace w budynku klasztornym, a w latach 1699-1711 w kościele. W wyniku toczonych między Austrią a Prusami wojen śląskich, w 1742 r. Kłodzko włączone zostało do państwa pruskiego. W 1810 r. kłodzki klasztor franciszkański został zsekularyzowany. Pruskie wojsko urządziło w budynkach klasztornych lazaret, a świątynia pełniła funkcję katolickiego kościoła garnizonowego.

W latach 20. XX wieku zespół klasztorny wykupili wrocławscy franciszkanie i na początku lat 30. go przejęli. Po zakończeniu II wojny światowej i zmianie granic do Kłodzka przybyli polscy franciszkanie ze śląskiej Prowincji św. Jadwigi we Wrocławiu i rozpoczęli pracę duszpasterską.

W wyniku podziału parafii pw. Najświętszej Maryi Panny, 10 kwietnia 1972 r. erygowano nową wspólnotę pw. Matki Bożej Różańcowej. Należą do niej dwie kaplice filialne: Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Podzamku oraz Matki Bożej Pocieszenia Strapionych na Mariańskiej Górce.

Kościół parafialny pw. Matki Bożej Różańcowej w Kłodzku jest murowany, tynkowany, orientowany i jednonawowy. Posiada dwie wieże w fasadzie zachodniej oraz półkoliście zamknięte prezbiterium nakryte sklepieniem zdobionym polichromią. Nad arkadami znajdują się plafony z przedstawieniami radosnych i bolesnych tajemnic różańcowych. Nawa ze sklepieniem kolebkowym zdobionym plafonami prezentującymi chwalebne tajemnica różańcowe. Po obu stronach nawy głównej usytuowane są po cztery ośmioboczne kaplice. W zachodnie przęsło nawy wbudowany jest chór muzyczny.

W 1964 r. decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków we Wrocławiu kościół franciszkański w Kłodzku został wpisany do rejestru zabytków.

Kościół franciszkański w Kłodzku był wielokrotnie nawiedzany i niszczony przez powodzie. Największe miały miejsce w 1783, 1938 i 1997 r. Ten ostatni kataklizm zwany „powodzią tysiąclecia” dokonał największych zniszczeń świątyni w historii. Poziom wody w Nysie Kłodzkiej w lipcu 1997 r. podniósł się o 8,71 m ponad zwykły poziom. Prace renowacyjne przy zniszczonym wnętrzu świątyni trwały do 2010 r.

Zabytkowy kościół pw. Matki Bożej Różańcowej dostępny jest przez cały rok.

2019-08-21 11:25

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Mario Botta: architektura sakralna tylko dla najlepszych

[ TEMATY ]

architektura

kościoły

Archiwum archikatedry

Projektowania kościołów nie można powierzać złym architektom – uważa Mario Botta, jeden z najważniejszych współczesnych architektów. On sam ma na swym koncie 25 budynków sakralnych. Aktualnie pracuje nad wielkim kościołem w Seulu. W ubiegłym roku otrzymał za swój dorobek Nagrodę Ratzingera.

Podkreśla on, że zaprojektowanie budynku sakralnego jest szczególnie trudnym zadaniem. Trzeba nie tylko uwzględnić potrzeby wspólnoty wiernych, ale także stworzyć przestrzeń, która sama z siebie sprzyja wyciszeniu, medytacji i modlitwie. Po prostu w brzydkim kościele trudno jest się modlić – mówi Botta w wywiadzie dla agencji Kath.ch.

CZYTAJ DALEJ

Św. Wojciech, Biskup, Męczennik - Patron Polski

Niedziela podlaska 16/2002

Obok Matki Bożej Królowej Polski i św. Stanisława, św. Wojciech jest patronem Polski oraz patronem archidiecezji gnieźnieńskiej, gdańskiej i warmińskiej; diecezji elbląskiej i koszalińsko-kołobrzeskiej. Jego wizerunek widnieje również w herbach miast. W Gnieźnie, co roku, w uroczystość św. Wojciecha zbiera się cały Episkopat Polski.

Urodził się ok. 956 r. w czeskich Libicach. Ojciec jego, Sławnik, był głową możnego rodu, panującego wówczas w Niemczech. Matka św. Wojciecha, Strzyżewska, pochodziła z nie mniej znakomitej rodziny. Wojciech był przedostatnim z siedmiu synów. Ks. Piotr Skarga w Żywotach Świętych tak opisuje małego Wojciecha: "Będąc niemowlęciem gdy zachorował, żałość niemałą rodzicom uczynił, którzy pragnąc zdrowia jego, P. Bogu go poślubili, woląc raczej żywym go między sługami kościelnymi widząc, niż na śmierć jego patrzeć. Gdy zanieśli na pół umarłego do ołtarza Przeczystej Matki Bożej, prosząc, aby ona na służbę Synowi Swemu nowego a maluczkiego sługę zaleciła, a zdrowie mu do tego zjednała, wnet dzieciątko ozdrowiało". Był to zwyczaj upraszania u Pana Boga zdrowia dla dziecka, z zobowiązaniem oddania go na służbę Bożą.

Św. Wojciech kształcił się w Magdeburgu pod opieką tamtejszego arcybiskupa Adalbertusa. Ku jego czci przyjął w czasie bierzmowania imię Adalbertus i pod nim znany jest w średniowiecznej literaturze łacińskiej oraz na Zachodzie. Z Magdeburga jako dwudziestopięcioletni subdiakon wrócił do Czech, przyjął pozostałe święcenia, 3 czerwca 983 r. otrzymał pastorał, a pod koniec tego miesiąca został konsekrowany na drugiego biskupa Pragi.

Wbrew przyjętemu zwyczajowi nie objął diecezji w paradzie, ale boso. Skromne dobra biskupie dzielił na utrzymanie budynków i sprzętu kościelnego, na ubogich i więźniów, których sam odwiedzał. Szczególnie dużo uwagi poświęcił sprawie wykupu niewolników - chrześcijan. Po kilku latach, rozdał wszystko, co posiadał i udał się do Rzymu. Za radą papieża Jana XV wstąpił do klasztoru benedyktynów. Tu zaznał spokoju wewnętrznego, oddając się żarliwej modlitwie.

Przychylając się do prośby papieża, wiosną 992 r. wrócił do Pragi i zajął się sprawami kościelnymi w Czechach. Ale stosunki wewnętrzne się zaostrzyły, a zatarg z księciem Bolesławem II zmusił go do powtórnego opuszczenia kraju. Znowu wrócił do Włoch, gdzie zaczął snuć plany działalności misyjnej. Jego celem misyjnym była Polska. Tu podsunięto mu myśl o pogańskich Prusach, nękających granice Bolesława Chrobrego.

W porozumieniu z Księciem popłynął łodzią do Gdańska, stamtąd zaś morzem w kierunku ujścia Pregoły. Towarzyszem tej podróży był prezbiter Benedykt Bogusz i brat Radzim Gaudent. Od początku spotkał się z wrogością, a kiedy mimo to próbował rozpocząć pracę misyjną, został zabity przez pogańskiego kapłana. Zabito go strzałami z łuku, odcięto mu głowę i wbito na żerdź. Cudem uratowali się jego dwaj towarzysze, którzy zdali w Gnieźnie relację o męczeńskiej śmierci św. Wojciecha. Bolesław Chrobry wykupił jego ciało i pochował z należytymi honorami. Zginął w wieku 40 lat.

Św. Wojciech jest współpatronem Polski, której wedle legendy miał także dać jej pierwszy hymn Bogurodzica Dziewica. Po dziś dzień śpiewa się go uroczyście w katedrze gnieźnieńskiej. W 999 r. papież Sylwester II wpisał go w poczet świętych. Staraniem Bolesława Chrobrego, papież utworzył w Gnieźnie metropolię, której patronem został św. Wojciech. Około 1127 r. powstały słynne "drzwi gnieźnieńskie", na których zostało utrwalonych rzeźbą w spiżu 18 scen z życia św. Wojciecha. W 1928 r. na prośbę ówczesnego Prymasa Polski - Augusta Kardynała Hlonda, relikwie z Rzymu przeniesiono do skarbca katedry gnieźnieńskiej. W 1980 r. diecezja warmińska otrzymała, ufundowany przez ówczesnego biskupa warmińskiego Józefa Glempa, relikwiarz św. Wojciecha.

W diecezji drohiczyńskiej jest także kościół pod wezwaniem św. Wojciecha w Skibniewie (dekanat sterdyński), gdzie proboszczem jest obecnie ks. Franciszek Szulak. 4 kwietnia 1997 r. do tej parafii sprowadzono z Gniezna relikwie św. Wojciecha. 20 kwietnia tegoż roku odbyły się w parafii diecezjalne obchody tysiąclecia śmierci św. Wojciecha.

CZYTAJ DALEJ

Gietrzwałd: spotkanie rzeczników diecezjalnych

2024-04-24 11:09

[ TEMATY ]

rzecznik

BP KEP

W dniach 22-24 kwietnia br. w Gietrzwałdzie, w archidiecezji warmińskiej, spotkali się rzecznicy diecezjalni. Głównym tematem spotkania była dyskusja nad tworzeniem informacji o Kościele dla mediów oraz sposobem reagowania na aktualne wyzwania Kościoła w Polsce.

Sesje robocze dotyczyły przede wszystkim sposobu reagowania na aktualne wyzwania Kościoła w Polsce w zakresie komunikacji medialnej. Rzecznicy mieli również okazję zapoznać się szerzej z przepisami prawa prasowego dzięki ekspertom z tej dziedziny. Obrady odbywały się w Domu Rekolekcyjnym „Domus Mariae” w Gietrzwałdzie, przy Sanktuarium Matki Bożej Gietrzwałdzkiej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję